Μία ακόμη σχολική χρονιά άρχισε χθες. Χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Ούτε καν οι εκπαιδευτικοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν έδειξαν διάθεση για σύγκρουση με την Εκκλησία με αφορμή τον αγιασμό. Υπήρξε προσπάθεια από το υπουργείο Παιδείας να καλυφθούν από την πρώτη μέρα οι θέσεις δασκάλων, ακόμη και νηπιαγωγών, σε απομακρυσμένες από το κέντρο περιοχές της Ελλάδας και νησιά της άγονης γραμμής. Εκεί τα παιδιά είναι λίγα, τα σχολεία με έναν δάσκαλο για όλες τις τάξεις του δημοτικού ή κανένα νηπιαγωγό πολλά. Το πάθος για μόρφωση στη βασική εκπαίδευση μόχθος για γονείς και μαθητές. Πάθος για τους δασκάλους. «Στοίχημα» για την πολιτεία.

Σε κάποια τέτοια νησιά και απομακρυσμένες περιοχές οι γονείς, κρατώντας από το χέρι τα ανήλικα παιδιά τους, κατέβηκαν για μία ακόμη χρονιά στα λιμάνια προ ολίγων ημερών ή στην κεντρική πλατεία του χωριού, όπου η στάση του ΚΤΕΛ, να υποδεχθούν τους δασκάλους. Η σκηνή μπορεί να θυμίσει σε πολλούς την Ελλάδα του 1950 και του 1960. Κάποιους μεσήλικους σήμερα ή και ηλικιωμένους που χάθηκαν στις «ανοίκειες» μαζικές συνοικίες των μεγαλουπόλεων ίσως να τους συγκινήσουν αυτά τα ακούσματα. Να θυμηθούν τα δικά τους πολύ πιο δύσκολα χρόνια. Να αρχίσουν εκείνες τις μακρές διηγήσεις των ανθρώπων που έχουν να θυμούνται πολλά και να ονειρεύονται πλέον λίγα.

Η Ελλάδα του «μεταπολέμου» του τότε έχει κάποια κοινά σημεία με την Ελλάδα του «τέλους των μνημονίων» σήμερα. Υπάρχουν όμως καθοριστικές διαφορές. Σήμερα δεν υπάρχει πλέον ο αναλφαβητισμός. Ούτε η δυσχέρεια στις μετακινήσεις. Ούτε το έλλειμμα επικοινωνίας. Σήμερα οι κάτοικοι και στην πιο απόμακρη γωνία του Αρχιπελάγους βλέπουν και αυτοί σε «real time» το πέρασμα του τυφώνα από τη Φλόριντα στις ΗΠΑ.

Οι ομοιότητες όμως είναι κι αυτές σημαντικές. Για παράδειγμα, το αυθόρμητο συγκινητικό πρώτο καλωσόρισμα των δασκάλων. Η ελπίδα ότι τα παιδιά θα ζήσουν μια καλύτερη ζωή από τους γονείς τους. Η πεποίθηση ότι η Ελλάδα θα σταθεί και πάλι στα πόδια της. Η πίστη ότι το δημοτικό σχολείο στην Ερείκουσα, βόρεια της Κέρκυρας, που έκλεισε φέτος ύστερα από 100 χρόνια λειτουργίας, θα είναι το τελευταίο…