Η διεθνής πολιτική και η διπλωματία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Το ίδιο και η οικοδόμηση σχέσεων μεταξύ των χωρών. Στρατηγικές, γεωπολιτικές, οικονομικές, εμπορικές, στρατιωτικές.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, ειδικά στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, επεκράτησε σε βάθος χρόνου η νοοτροπία του «αρχοντοχωριάτη». Στη λογική αυτή οι προσωπικές σχέσεις, τις περισσότερες φορές με πολύ ειδικά οικονομικά και κερδοσκοπικά ιδιωτικά συμφέροντα στη βάση τους, επηρέασαν σε βαθμό απαγορευτικό την πραγματικότητα. Οι προσωπικές σχέσεις αυτές στηρίχθηκαν στην ελληνική παροικία στις ΗΠΑ και στα νεότερα χρόνια του μεταπολέμου σε επαγγελματίες των «λόμπι». 

Η περίπτωση του Γιώργου (George) Παπαδόπουλου, γιου του καταξιωμένου προέδρου της Παμμακεδονικής στις ΗΠΑ, πολύ εμπρόθεσμα συνδεδεμένου με την εκστρατεία και τον κύκλο Τραμπ, θα πρέπει να μείνει «αξέχαστη εμπειρία» για πολλούς. Ο κ. Παπαδόπουλος, πιεζόμενος από το FBI, δήλωσε ένοχος για καλλιέργεια σχέσεων και «έκνομων», προφανώς, συμφωνιών με τους Ρώσους του κύκλου του Αμερικανού προέδρου. Μάλιστα εμφανίζεται πρόθυμος να συνεργασθεί με τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες ως μάρτυρας για την αποκάλυψη «αντεθνικών» για τις ΗΠΑ τέτοιων σχέσεων. Ο κ. Παπαδόπουλος -ενδεχομένως αυτό θα αποδειχθεί το επόμενο χρονικό διάστημα- μπορεί να καταστεί κρίσιμος παράγων που θα οδηγήσει στην παραίτηση Τραμπ από την προεδρία των ΗΠΑ. Κάτι που πολλοί «συστημικοί» παίκτες και συστήματα διοίκησης και εξουσίας στην Ουάσιγκτον και στη Βιρτζίνια επιδιώκουν.

Ο κ. Παπαδόπουλος ως ένας πολύ «ενδιαφέρων Ελληνοαμερικανός» είχε επιδιώξει πριν και μετά την εκλογή Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ να δομήσει και να προωθήσει τις ειδικές σχέσεις Αθήνας -Ουάσιγκτον στη νέα εποχή, και μάλιστα λαμβάνοντας υπόψη τη δυναμική στο τρίγωνο Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ στη Μεσόγειο. Εχοντας την ενεργό συμπαράσταση του υπουργού Αμυνας και προέδρου των ΑΝΕΛ κ. Καμμένου και του προέδρου της Αυτοδιοίκησης κ. Πατούλη, άρχισε να αποκτά έναν διακριτό ρόλο.

Στην περίπτωση που οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις, που έχουν αποκτήσει έναν ευρύτερο γεωπολιτικό χαρακτήρα, είχαν βασισθεί στα «λόμπι» και στον κ. Παπαδόπουλο ή στους Ελληνοαμερικανούς που έχουν αποχωρήσει το προηγούμενο διάστημα από τον Λευκό Οίκο, σήμερα θα μιλούσαμε για «Βατερλό». Αλλά όλα είναι διαφορετικά γιατί η αναβαθμισμένη διμερής «συμμαχική» σχέση έχει δομηθεί σε διακρατικό (G-G), θεσμικό πεδίο.