Η Τουρκία δείχνει πλέον αποφασισμένη να δημιουργήσει τετελεσμένα στα κορυφαία πεδία ανταγωνισμού με την Ελλάδα. Δηλαδή, στο status quo στην Κύπρο, αλλά και στην οριοθέτηση των ζωνών κυριαρχίας και οικονομικής εκμετάλλευσης στο Αιγαίο. Τις προθέσεις της αυτές τις κάνει εμφανείς με δηλώσεις υψηλών αξιωματούχων, αλλά και του ίδιου του ηγέτη της, Τ. Ερντογάν. Με πολύ συγκεκριμένους χάρτες, που έρχονται συνεχώς στη δημοσιότητα ή κατατίθενται, συνοδευόμενοι με σχετική επιχειρηματολογία, με κάθε επισημότητα στον ΟΗΕ και στους διεθνείς οργανισμούς. Με τα ερευνητικά σκάφη για γεωλογικές έρευνες και γεωτρύπανα, όπως ο «Πορθητής» στις ΑΟΖ της Κύπρου, που αποτελούν αμφισβητούμενα ύδατα για την Αγκυρα και τελικά και για το Λονδίνο.

Το χρονοδιάγραμμα έντασης που ακολουθείται από την Τουρκία σχετίζεται με την κλιμακούμενη ένταση -σε επίπεδο ενδεχόμενης θερμής σύγκρουσης- μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν. Με την τρομοκρατία που η ίδια υποθάλπει, σύμφωνα με την κρίση των ισραηλινών υπηρεσιών ασφαλείας, με βάση τα Κατεχόμενα στη Γάζα, μέσω επιθέσεων με εκατοντάδες ρουκέτες από τη Χαμάς σε βάρος της ασφάλειας του Ισραήλ τις παραμονές ή και κατά τη διάρκεια ενός σημαντικού διεθνούς «event», όπως ο διαγωνισμός της Eurovision. Με τις ραγδαίες εξελίξεις που υπάρχουν στο μέτωπο της Λιβύης, μετά την εξόρμηση του στρατηγού Χαφτάρ για το τέλος του εμφυλίου και της αναρχίας των φυλών. Φυσικά, στο χρονοδιάγραμμα της Αγκυρας κύριο βάρος έχει η παραλαβή ή η ακύρωση της παραγγελίας των ρωσικών πυραυλικών συστημάτων S-400, που θα επικαθορίσουν τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας, αλλά και τα δεδομένα που δημιουργούνται από τους αρνητικούς συσχετισμούς σε σχέση με το συριακό κομμάτι του Κουρδιστάν, που με ενίσχυση των Αμερικανών και ανοχή των Ρώσων οδεύει προς αυτονομία και συμπληρώνει το παζλ του νέου έθνους-κράτους των Κούρδων στην Εγγύς Ανατολή, κοντά στο κομμάτι του Ιράκ που έχει αυτονομηθεί ήδη. Ακολουθούν τα εδάφη και οι πληθυσμοί που βρίσκονται ενσωματωμένοι στο Ιράν -χαίρουν ήδη σχετικής αυτονομίαςκαι τελικά αυτά που κατέχονται από την Τουρκία.

Μέτωπα

Στη βάση αυτή, η Αγκυρα επιχειρεί άμεσα να δώσει «τελικές λύσεις» σε Κύπρο και Αιγαίο, εισερχόμενη με κάθε βιαιότητα στη συμμαχία και την ενότητα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου-Ιορδανίας (στις δυνάμεις αυτές συγκλίνουν ήδη Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Λίβανος). Αφού κλείσει αυτά τα χρονίζοντα «μέτωπα» που σχετίζονται, κατά την άποψή της, με τους «Ρωμιούς» και τους Κυπρίους, στη συνέχεια θα μπορέσει να συγκεντρώσει τις δυνάμεις και τη δράση της στη χερσαία κατά βάση ζώνη της Εγγύς Ανατολής, με πρώτο έδαφος ανάπτυξης της διεκδικητικής -αυτοκρατορικού τύπου- στρατηγικής της τα εδάφη της Μεσοποταμίας (Συρία-Ιράκ).

Η Αγκυρα υπό μία έννοια δεν επιδιώκει συμμαχίες με κεντρικές δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ευρώπη, ούτε με περιφερειακές δομές, όπως η πενταμερής στη Μεσόγειο, αλλά έχει σκοπό να επιβάλει τη συμμαχία της και ουσιαστικά τη δομική επιρροή της στις εξελίξεις.

Σε απολύτως απτό επίπεδο, η Τουρκία σε μια πρώτη φάση και μέχρι τον Ιούλιο επιδιώκει να έχει εμπεδώσει την κυριαρχία της στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ του 28ου και του 32ου μεσημβρινού στην Ανατολική Μεσόγειο και συγκεκριμένα στο γεωγραφικό πεδίο νότια της Ρόδου, ανοιχτά του Καστελλόριζου, ανατολικά της Κρήτης και δυτικά της Κύπρου. Δημοσιοποίησε μάλιστα τις τελευταίες ημέρες και σχετικό χάρτη για το πεδίο αυτό. Αντίστοιχα στο Αιγαίο διεκδικεί μια οριοθέτηση που σχετίζεται με τα θαλάσσια πεδία και τα νησιά που βρίσκονται ανατολικά του 25ου μεσημβρινού. Ουσιαστικά μιλάμε για περίπου διχοτόμηση του Αιγαίου. Απέναντι σε αυτές τις επιθετικές πρωτοβουλίες, η Τουρκία έχει μια «διστακτική δύναμη», τη διπλωματικά φλύαρη Ελλάδα, και μια «άοπλη δύναμη», όπως είναι η de facto διχοτομημένη για περίπου μισό αιώνα Κύπρος. Φυσικά, και οι δύο δυνάμεις έχουν ισχυρές συμμαχίες με τις ΗΠΑ καθώς και περιφερειακές συμμαχίες, είναι μέλη της Ε.Ε., ενώ η Κύπρος υπέγραψε τα τελευταία 24ωρα αμυντική συμφωνία και με τη Γαλλία. Το ζήτημα όμως παραμένει: τι θα συμβεί στην περίπτωση που μέχρι τις νέες τοπικές εκλογές στην Κωνσταντινούπολη (23 Ιουνίου) το καθεστώς Ερντογάν θα έχει προχωρήσει σε προσάρτηση ή ανακήρυξη σε προτεκτοράτο (στη λογική του παλαιότερου status του Μονακό με τη Γαλλία) της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ), όπως ορίζονται τα Κατεχόμενα από την Αγκυρα; Αμέσως η διχοτόμηση θα δημιουργήσει τετελεσμένα ως προς τις ζώνες εθνικής δικαιοδοσίας και τις ΑΟΖ.

Φοβικό τρόπο

Στην Αθήνα, η Τουρκία αντιμετωπίζεται με απολύτως φοβικό τρόπο, ενώ κυριαρχεί η άποψη ότι οι διεθνείς και οι περιφερειακές εξελίξεις θα ακολουθήσουν τις εθνικές εκλογές και την ορκωμοσία της επόμενης ελληνικής κυβέρνησης. Είναι προφανές το λάθος.

Ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, Τζ. Πάιατ, μίλησε όχι τυχαία για «win-win» συνεννόηση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Αυτό δεν μπορεί να μεταφραστεί στο «Η Τουρκία προελαύνει, η Ελλάδα υποχωρεί». Ετσι, σε περίπτωση που η Τουρκία προχωρήσει σε τετελεσμένα στην Κύπρο, η Ελλάδα σε πρώτη φάση θα πρέπει να ανακηρύξει ΑΟΖ σε Ιόνιο και Αιγαίο, ακυρώνοντας de facto το τουρκικό «casus belli» και συγκροτώντας άμεσα «εθνικό συμβούλιο» διαρκείας ή και κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», εφόσον κριθεί αναγκαίο, έστω και αν βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο.