Με την ευκαιρία της Διεθνούς Ημέρας των Ατόμων με Αναπηρία, στις 3 Δεκεμβρίου, θα ήθελα να επισημάνω για μία ακόμη φορά πως 1 εκατομμύριο και πλέον συνάνθρωποί μας στην Ελλάδα, ζουν υπό το καθεστώς της μνημονιακής βαρβαρότητας που έκοψε επιδόματα και εξαφάνισε δομές πρόνοιας και αλληλεγγύης. Ειδικότερα, αυτό συνέβη με κυνισμό και περίσσια αναλγησία την περίοδο της δήθεν αριστερής και ευαίσθητης κυβέρνησης.

Είναι σαφές πως αν η παρατεταμένη λιτότητα και η ύφεση που έχει επιβληθεί τιμωρητικά στην πατρίδα μας πλήττει ανελέητα τους συμπολίτες μας που χαρακτηρίζονται σωματικά και νοητικά αυτάρκεις, μπορούμε να φανταστούμε ποια είναι η επίπτωση στα ΑΜΕΑ, όπου οι ανάγκες για την απλή επιβίωση είναι πολλαπλάσιες, πολυσύνθετες και εξόχως δαπανηρές.

Όλοι εμείς οι ενεργοί πολίτες, δηλώνουμε κατηγορηματικά πως αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις σε δύο άξονες:

Να βάλουμε ένα φρένο στους παράγοντες παραγωγής Αναπήρων (π.χ. τροχαία) κυρίως μέσω της εκπαίδευσης και της ανάπτυξης της κοινωνικής συνείδησης και

Να αντισταθούμε απέναντι στην κυβερνητική ανικανότητα με δημιουργικές προτάσεις, εμπνέοντας όλους τους συμπολίτες μας σε πρακτικές ενσωμάτωσης για όλες τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.

Η Ημέρα των ΑΜΕΑ δεν πρέπει να είναι ημέρα Μνήμης αλλά ημέρα Γιορτής, όπου η κοινωνία αποδεικνύει πως έχει τους μηχανισμούς να προστατεύει τους αδύναμους και κυρίως να εφαρμόζει το Σύνταγμα που μιλά για ισότητα και ίσες ευκαιρίες, ανεξαρτήτως οικονομικών συγκυριών. Η χώρα μας χρειάζεται επανεκκίνηση σε όλους τους τομείς! Θα τα καταφέρουμε.