Αιφνιδίως και, προφανώς, λαμβάνοντας θάρρος και αφορμή με όσα είπε για την νεοδημοκρατική κυβέρνηση Καραμανλή ο απερχόμενος –και αυτός- πρόεδρος της Κομμισιόν και γνωστός πότης των Βρυξελλών Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ, ο πρώην πρωθυπουργός και αρχιτέκτονας της παράδοσης της Ελλάδας στο ΔΝΤ Γιώργος Παπανδρέου άρχισε τις καταγγελίες του.

Κυρίως δε ότι δεν τον είχε ενημερώσει ο τότε πρωθυπουργός για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας όταν ο ίδιος, όντας στην αντιπολίτευση συζητούσε με τον Στρος Καν –τότε επικεφαλής του ΔΝΤ- για το πως το Ταμείο θα βοηθούσε την Ελλάδα! Που σημαίνει ότι ήξερε την οικονομική κατάσταση. Ενώ συγχρόνως περιεφέρετο στην Ευρώπη και κατηγορούσε την χώρα και τον λαό της ως διεφθαρμένους, παρορών βεβαίως ότι ο μακαρίτης ο μπαμπάκας του είχε βάλει τα θεμέλια της διαπλοκής και της διαφθοράς στην Ελλάδα. Κάτι που ομολογούσαν και στελέχη του ΠΑΣΟΚ για τον βίο και την πολιτεία του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος.

Για να μη ξεχνιόμαστε λοιπόν θα πρέπει αρχικώςνα θυμίσουμε ότι πρώτος ο κ. Γ. Παπανδρέου ως μνημονιακός κυβερνήτης επέλασε κατά μισθωτών και συνταξιούχων, προκειμένου να επιτευχθεί μία ανάταξη, όπως έλεγε, των δημοσίων οικονομικών. Αυτό ήταν η πλέον εύκολη λύση διότι είχε τα γνωστά θύματα. Επέλεξε δε την αντικοινωνική αυτή πολιτική διότι:

Πρώτον δεν ήθελε να περικόψει δημόσιες σπατάλες που συνεχίστηκαν επί των ημερών του, κατά προκλητικό τρόπο.
Δεύτερον ήταν παντελώς ανίκανη η κυβέρνησή του να ενεργοποιήσει τους μηχανισμούς ελέγχου και είσπραξης δημοσίων εσόδων ώστε να μην έχουμε την έκταση της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής που κυριαρχούσαν επί των ημερών του.

Τρίτον απέφυγε επιμελώς να απαλλαγεί από το βάρος των ελλειμματικών επιχειρήσεων του Δημοσίου, τις οποίες διαχρονικώς το ίδιο το ΠΑΣΟΚ είχε δημιουργήσει για να στεγάζει έναν εσμό στελεχών και δυνητικών ψηφοφόρων.

Το συμπέρασμα λοιπόν το οποίο εξάγεται είναι ότι από το 2009 τα «εύκολα θύματα» της κυβερνητικής πολιτικής εκλήθησαν να άρουν την αμαρτία της κυβερνητικής ανικανότητας, της εποχής εκείνης. Αυτός, είχε φροντίσει να εγκλωβίσει τη χώρα σε Μνημόνια και δανειακές συμβάσεις τις οποίες η χώρα δεν μπορούσε να αθετήσει υπό την απειλή της μή εκταμίευσης των εγκεκριμένων δανείων, προς μία χώρα με άδεια Ταμεία.

Ο κ. Παπανδρέου, από την αρχή της πρωθυπουργικής του θητείας ήθελε να δείξει στους πιστωτές του –προς τους οποίους μας έριξε, ελαφρά τη καρδία- ότι «είναι καλό παιδί». Και ο ελληνικός λαός, πλήρωσε την πρώτη γερή δόση των ερασιτεχνισμών του κ. Παπανδρέου. Με συγκεκριμένη σκοπιμότητα εμφάνιζε την Ελλάδα με σκοτεινή προοπτική προκειμένου να εκθέσει, υποτίθεται, την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης και να έχει άλλοθι για τις δικές του κυβερνητικές αδυναμίες. Αποτέλεσμα.

Οι αγορές αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση ειδαν εξ αρχής με καχύποπτο μάτι την Ελλάδα. Τις παρέσχον τα δάνεια που εκλιπάρησε ο κ.Παπανδρέου εξουθενώνοντας όμως τον ελληνικό λαό, αφού λογικό ήταν να είναι επιφυλακτικοί απέναντι σε μία χώρα που την είχε προηγουμένως κατασυκοφαντήσει ο πρωθυπουργός της!!!