ΠΕΡΑΣΑΝ κιόλας 34 χρόνια. Μας το θύμισε ο δήμαρχος Αθηναίων, ο Κώστας Μπακογιάννης. Μας θύμισε τα χρόνια που πέρασαν από την άνανδρη δολοφονία του πατέρα του, Παύλου, από τους τρομοκράτες της 17 Νοέμβρη.

Ζήσαμε σκοτεινές περιόδους, όσο σκοτεινός είναι και ο κόσμος της τρομοκρατίας. Που έχει το πλεονέκτημα να χτυπά εκεί που δεν το περιμένεις. Έτσι, τα κράτη είναι υποχρεωμένα να λαμβάνουν προληπτικά μέτρα, τα οποία δεν είναι και αβλαβή, εφόσον -τα όποια μέτρα λαμβάνονται-, αξιολογηθούν μέσα από το πρίσμα των δημοκρατικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και τούτο, διότι αυτή η ίδια η διαδικασία άμυνας εναντίον του κινδύνου της τρομοκρατίας συνιστά πολλές φορές απειλή για τις ελευθερίες του ατόμου αλλά και τις αρχές και τα πρότυπα που κάνουν μία πολιτεία πολιτισμένη και δημοκρατική. Με άλλα λόγια, εκτός από τα θύματά της η τρομοκρατία έχει και τις παράπλευρες ζημιές της.

ΜΟΛΟΝΟΤΙ στην εποχή μας φαίνεται να έχουμε ησυχάσει από τους τρομοκράτες, παραμένει το δίλημμα αν οι λαοί θα μπορούσαν να αποδεχθούν μία βραχυπρόθεσμη παραβίαση των όποιων ελευθεριών τους, προκειμένου να νιώθουν ασφαλέστεροι. Σίγουρα, η πολύ μεγάλη πλειονότητα θα αποδεχόταν το τίμημα αυτό με την προϋπόθεση ότι οι Αρχές δεν θα έκαναν κατάχρηση εξουσίας.

Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ του Κώστα Μπακογιάννη μάς έφερε στη μνήμη όλα όσα έζησε η χώρα μας με τις αλλεπάλληλες δολοφονίες αθώων, επειδή κάποια διεστραμμένα μυαλά τούς ταύτιζαν, τάχα, με το μεγάλο κεφάλαιο και βεβαίως τον τρόπο λειτουργίας της Δημοκρατίας μας, που δεν ήταν στα δικά τους πρότυπα. Ο Παύλος Μπακογιάννης προερχόταν από τον δημοσιογραφικό κόσμο, ο οποίος θρήνησε και άλλα θύματα, όπως ο Τζώρτζης Αθανασιάδης και ο Νίκος Μομφεράτος (της «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΣ»), επειδή θεωρούνταν η φωνή του φιλελευθερισμού και όσων δεν άντεχε μία παρεούλα με διεστραμμένες απόψεις για το πώς πρέπει να λειτουργεί μία πολιτεία.

Αλλά καμία πολιτεία δεν επιζεί μέσα σε συνθήκες χάους και αναρχίας, όπως ευαγγελίζονταν τότε κάποια πιστόλια. Τα ξεχάσαμε αυτά τα «πιστόλια» και οι περισσότεροι δεν θυμούνται ίσως και τα ονόματά τους πλέον. Είναι η άμυνα αυτή της υγιούς κοινωνίας, την οποία επιχείρησαν οι τρομοκράτες να την πάρουν με το μέρος τους με φληναφήματα περί κοινωνικών αδικιών. Όμως, η κοινωνία μας είχε νωρίς καταλάβει ότι οι αδικίες δεν διορθώνονται με σφαίρες.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή στις 28/9/2023