Το ερώτημα παραμένει καίριο.

Και οι όποιες απαντήσεις, όσο πειστικές και αν είναι, ακυρώνονται από τη δικαιολογημένη καχυποψία που υπάρχει και στις δύο πλευρές που εμπλέκονται στη σημερινή φρίκη της Μέσης Ανατολής. Το ερώτημα είναι όχι απλώς ποιος εκτόξευσε τους πυραύλους που έπληξαν ένα νοσοκομείο με εκατόμβες αθώων θυμάτων αλλά και ποιος είχε συμφέρον από μια τέτοια επίθεση. Τι θα τον εξυπηρετούσε. Η ισραηλινή πλευρά παρουσιάζει βίντεο από drones και φωτογραφίες αλλά και στρατιωτικά στοιχεία για να αποδείξει ότι δεν ήταν δικός της ο πύραυλος αλλά ότι επρόκειτο για προβοκάτσια. Η αραβική πλευρά βεβαίως δεν πιστεύει τα ευρήματα αυτά, όσο πειστικά και αν είναι, δεδομένου ότι η οργή έχει ξεχειλίσει και μαζί με αυτή και ο θρησκευτικός φανατισμός.

Από την άλλη, χωρίς να αμφισβητείται ότι και στην ισραηλινή πλευρά υπάρχουν φανατικοί εθνικιστές που συμμετέχουν μάλιστα στην κυβέρνηση Νετανιάχου, εντούτοις τους φανατικούς ισλαμιστές-τζιχαντιστές της Χαμάς συνέφεραν δύο πράγματα: Το ένα είναι να τορπιλιστούν οι συνομιλίες σε επίπεδο κορυφής που επρόκειτο να αρχίσουν για να βρεθεί λύση στη σημερινή κατάσταση και στη συνέχεια να συζητηθεί κάποια εφικτή λύση για το Παλαιστινιακό. Το δεύτερο, που συμφέρει τη Χαμάς, είναι να δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα εξέθεταν στην παγκόσμια κοινή γνώμη ως αδιάλλακτους και απάνθρωπους τους Ισραηλινούς. Πολύ δε περισσότερο να προκληθεί οργή στον ευρύτερο αραβικό κόσμο κατά του Ισραήλ. Κάτι που επετεύχθη, διότι ακόμη και αν κάποιες ηγεσίες στον αραβικό κόσμο μπορεί να υποπτεύονται ότι το Ισραήλ δεν είχε συμφέρον να χτυπήσει ένα νοσοκομείο, εντούτοις δεν μπορούν να πάνε ενάντια στην κοινή γνώμη των κρατών τους που πιστεύει στην ενοχή του Τελ Αβίβ.

Η συνέχεια είναι άκρως επικίνδυνη καθώς η περιοχή φλέγεται, αλλά μπορεί τις φλόγες της να τις αναζωπυρώσουν και άλλοι που θα ήθελαν να εμπλακούν στην τρέλα αυτή της Μέσης Ανατολής. Πέραν αυτού, όμως, με πρόσχημα μια φρικαλεότητα που αποδίδεται από τη Χαμάς στο Ισραήλ όλες αυτές οι ένοπλες δυνάμεις, που δρουν τρομοκρατικά, θα επιχειρήσουν να εξαπλώσουν τη δράση τους με επιθέσεις στον δυτικό κόσμο. Αδιαφορώντας ποια θα είναι τα θύματα, διότι, σε τελευταία ανάλυση, η τζιχάντ δεν έχει παρά την έννοια του εκδικητικού φανατισμού. Και μέσα σ’ όλα αυτά, η Ευρώπη και κυρίως οι χώρες που είναι στη Μεσόγειο θα υποστούν μια άνευ προηγουμένου νέα πίεση μεταναστευτικών ροών, δύσκολα διαχειρίσιμων. Ποιος λοιπόν είχε συμφέρον;

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 19/10