ΑΥΤΕΣ οι έρευνες που γίνονται κατά καιρούς είναι χρήσιμες, δεν μπορείς να πεις, αλλά από την άλλη προκαλούν άγχη, βρε παιδί μου. Να λ.χ. μια πρόσφατη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου που αποκαλύπτει ότι οι οκτώ στις δέκα ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις δυσκολεύονται να βρουν προσωπικό που να ανταποκρίνεται στις δεξιότητες που απαιτούν οι επιχειρήσεις αυτές. Για να το πούμε και με ποσοστά, το 77% των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων αδυνατεί να βρει τους εργαζόμενους που χρειάζεται. Βεβαίως μια λύση είναι οι προσλήψεις ξένων, κυρίως από άλλες χώρες της ΕΕ, δεδομένου ότι μετανάστη μπορείς να πάρεις ως ανειδίκευτο, όχι με τα προσόντα που απαιτούν οι επιχειρήσεις.

ΕΔΩ ΕΧΕΙ έλλειψη δεξιοτήτων ο ντόπιος, πού θα τη βρει ο μετανάστης, και μάλιστα ο παράνομος, που δουλεύει σε μαύρη εργασία. Το πρόβλημα στην Ελλάδα γενικώς για την εξεύρεση κατάλληλου προσωπικού κρατάει χρόνια, μόνο που τώρα εξειδικεύεται, διότι οι επιχειρήσεις απαιτούν προσωπικό με ειδικά προσόντα και όχι απλώς με γενικές πανεπιστημιακές γνώσεις. Για παράδειγμα, πριν από μερικά χρόνια είχε δημοσιευθεί μια μελέτη του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών από την οποία προέκυπτε ότι ένα ποσοστό πάνω από 60% των ελληνικών επιχειρήσεων δυσκολευόταν να βρει στελέχη με πτυχίο ανώτατης σχολής τα οποία να είναι σε θέση να καλύπτουν ανάγκες σε «ειδικότητες αιχμής».

ΕΞΙΣΟΥ αποκαρδιωτικά ήταν τα συμπεράσματα για στελέχη με ανώτερη εκπαίδευση, τα οποία εθεωρούντο ακαταλλήλως εκπαιδευμένα. Το 52% των επιχειρήσεων ανέφερε πως δυσκολεύεται να βρει τα κατάλληλα εκπαιδευμένα πρόσωπα! Προφανώς άλλωσ τε δεν είναι διόλου τυχαίο το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια αρκετές επιχειρήσεις προτιμούσαν να προσλάβουν αποφοίτους ανεγνωρισμένων κολεγίων που συνδέονταν με ξένα πανεπιστήμια, επειδή θεωρούσαν ότι το είδος των μαθημάτων που διδάσκονταν ήσαν προσαρμοσμένα στη γνώση και στην πρακτική που ενδιαφέρει την αγορά!

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ μάλλον θα βαίνει επιδεινούμενο όσο υπάρχει ανάπτυξη στην Ελλάδα, οπότε και οι ελλείψεις σε εξειδικευμένο προσωπικό ή με κατάλληλη μόρφωση θα είναι και πιο κτυπητές.

*Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»