ΣΥΝΕΒΗ τελικώς το αυτονόητο. Κάποιοι «φοιτητές», συνεπικουρούμενοι από εκπροσώπους συλλογικοτήτων, θέλησαν να παρεμποδίσουν τις εξετάσεις στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο με κατάληψη. Είδε και απόειδε ο Σύλλογος των Φοιτητών, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ήθελε να παρακολουθεί κανονικά τα μαθήματα και να δίνει τις εξετάσεις της κανονικά, και αντέδρασε. Αντέδρασε διότι διείδε ακόμη και μια επιφυλακτικότητα από την πλευρά του καθηγητικού προσωπικού στο να ειδοποιήσει την Αστυνομία. Γι’ αυτό και έστειλε σχετική επιστολή στο αρμόδιο υπουργείο, δηλαδή στον Χρυσοχοΐδη, και αυτός έστειλε διμοιρίες προκειμένου να σταματήσει ο τσαμπουκάς της κομματικά καθοδηγούμενης μειοψηφίας. Να κρατήσουμε δύο αυτονόητες ενέργειες. Η πρώτη είναι ότι η πλειοψηφία των φοιτητών, που θέλει να σπουδάσει και όχι να κάνει κομματική καριέρα, σήκωσε το ανάστημά της για να δείξει ποιο είναι το δικαίωμα των πολλών και ποια η παραβατικότητα των ελαχίστων.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ενέργεια είναι η παρέμβαση της Αστυνομίας, η οποία δεν δρα αυτεπαγγέλτως αλλά μετά από σχετικό αίτημα για την αντιμετώπιση μιας παράνομης ενέργειας. Ασφαλώς δε η αποκατάσταση της τάξης θα ήταν σε ανάλογες περιπτώσεις συχνότερη, αν οι πρυτανείες δρούσαν όπως έκαναν οι συνεπείς φοιτητές. Επιπλέον «μπουζούριασαν» κατά το κοινώς λεγόμενο οι αστυνομικοί τους ταραξίες.

ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ αν πάντως αυτό το μέτρο των συχνών παρεμβάσεων θα αποτρέψει τελικώς τους καθοδηγούμενους από το να επαναλαμβάνουν τις καταλήψεις σε κτίρια που ανήκουν στο Δημόσιο και τα οποία τα συντηρεί ο Έλληνας φορολογούμενος. Εκείνο όμως που θα πρέπει επιτέλους να γίνει -όπως και στο παρελθόν έχει προταθεί- είναι η κατάργηση των κομματικών παρατάξεων μέσα στα πανεπιστήμια. Μπορεί κάποια κόμματα, και κυρίως αυτά της Αριστεράς, να πιστεύουν ότι έτσι διαμορφώνεται μια δεξαμενή στελεχών για το μέλλον, όμως με την πάροδο των ετών και τον εκτραχηλισμό των κομματικών αντιπαραθέσεων αποδείχτηκε ότι οι δράσεις συγκεκριμένων φοιτητικών παρατάξεων συνέβαλαν στη διάλυση των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Αυτά τελικώς είναι τα αποτελέσματα του… εκδημοκρατισμού της Παιδείας, που απέβλεπε στην προς τα κάτω εξίσωση όλων και στον εξοβελισμό της αξιοκρατίας.

*Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»