ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ αρχικώς την είδηση έμενες με το στόμα ανοικτό. Ή μήπως με όσα συμβαίνουν δεν μας κάνει πλέον τίποτε εντύπωση; Ποια η είδηση; Ότι μεταξύ των συλληφθέντων για τρομοκρατία, επικεφαλής των οποίων ήταν ηγετικό στέλεχος των Πυρήνων της Φωτιάς, ήταν και δύο στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού! Και μάλιστα από την ομάδα των ειδικώς εκπαιδευμένων Ομάδων Υποβρυχίων Καταστροφών! Ευτυχώς, τα δύο στελέχη αποδεικνύεται ότι δεν είχαν ανάμειξη, διότι αντιλαμβάνεστε, φαντάζομαι, όλοι τι θα σήμαινε αυτό. Να έχουν δηλαδή παρεισφρήσει στις Ένοπλες Δυνάμεις άτομα από τα οποία η Δημοκρατία μας μπορεί να κινδυνεύσει. Διότι οι μεν τρομοκρατικές ενέργειες αποβλέπουν στην υπονόμευση του δημοκρατικού καθεστώτος. Τυχόν δε νοσταλγοί του σκοτεινού ελληνικού παρελθόντος, αν είναι μέσα στο στράτευμα, εξίσου θα μπορούσαν να απεργάζονται την υπονόμευση της δημοκρατικής πολιτείας.

ΟΜΩΣ η ουσία του θέματος είναι ότι επιχειρείται από κάποιους, που κινούνται μάλιστα σε συγκεκριμένους ιδεολογικούς χώρους, η αναβίωση της τρομοκρατίας, από την οποία η χώρα είχε υποστεί πολλά στο παρελθόν και επί πολλά χρόνια. Και αν λάβουμε υπ’όψιν το παρελθόν, πρόκειται για ανθρώπους της διπλανής πόρτας, που δεν σου γέμιζαν τα μάτι ότι μπορούσαν να συγκροτήσουν οργανωμένη ομάδα. Αλλά διαπιστώνουμε και ένα άλλο απίθανο φαινόμενο, καθαρά ελληνικό. Το ηγετικό στέλεχος των Πυρήνων της Φωτιάς έχει καταδικαστεί σε καμιά 70αριά χρόνια και κυκλοφορεί ελεύθερος, ελέω κάποιων νόμων που γνωστό και μη εξαιρετέο κόμμα είχε θεσπίσει την εποχή που κυβερνούσε. Επιπλέον είναι άκρως ανησυχητικό το ότι με κάθε εκδήλωση μιας τρομοκρατικής ενέργειας αναδεικνύονται οι σχέσεις τρομοκρατίας και ποινικών, που δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα στα θεμέλια και της πολιτείας και της κοινωνίας.

ΕΔΩ και καιρό και ενώ επί αρκετό διάστημα φαινόταν ότι τα θέματα ασφαλείας δεν απασχολούσαν τους πολίτες, σήμερα έχουν αναρριχηθεί στις δύο πρώτες προτεραιότητες της ελληνικής κοινωνίας, με την πρώτη να είναι η ακρίβεια. Η διαφορά είναι ότι με την ακρίβεια δεν κινδυνεύουν ζωές, ενώ με την ασφάλεια κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι πρόκειται να συμβεί… Είναι σημαντικό, ως ελεύθερη κοινωνία, να μην επιτρέψουμε να αναβιώσει η τρομοκρατία, που επιλέγεται ως μέσο είτε προώθησης συγκεκριμένης αναρχοαυτόνομης ιδεολογίας είτε εξασφάλισης πολιτικών στόχων. Αν υποκύψουμε στις απαιτήσεις αυτών που καταφεύγουν στην ένοπλη βία, είναι σαν να εξασφαλίζουμε στους τρομοκράτες τη νίκη που επιδιώκουν.

*Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»