Συμφωνώ με τις μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο, τις αξιολογήσεις των αποδόσεων των δημοσίων υπαλλήλων κ.λπ. κ.λπ. Εκεί που με πιάνει το στομάχι μου είναι στη λέξη «στοχοθεσία», η οποία ως επινόηση λεξιπλασίας επιβεβαιώνει ότι η γλωσσική κουταμάρα δεν έχει ιδεολογία.

Μας τρέλαναν οι αριστεροί με την «απεύθυνση», ήλθαν και οι αντίθετοί τους να προβάλουν τη «στοχοθεσία» στο Δημόσιο. Ο πλούτος της ελληνικής γλώσσας είναι τεράστιος, οπότε δεν χρειάζεται να εφευρίσκει κανείς λέξεις απροσδιόριστης σημασίας, όπως μου έλεγε διευθυντής τομέα στο Δημόσιο που του ήλθε από το αρμόδιο υπουργείο η εντολή να προσδιορίσει τη… στοχοθεσία στον τομέα του. Προσπαθούσε να θυμηθεί, καθότι εγγράμματος, τι θα μπορούσε να σημαίνει και με πήρε τηλέφωνο.

«Να σου πω», του είπα, «μήπως σημαίνει να θέτεις στόχους;». Και του το έκανα λιανά: «Να, για παράδειγμα, έχω λιγούρα για λαζάνια, οπότε λέω ορεξολαζανία και καταλαβαίνει το γκαρσόνι τι θέλω να παραγγείλω!». Τον παρηγόρησα όμως να μη νιώθει άσχημα που δεν κατάλαβε, διότι ούτε ο Δημητράκος ούτε ο Άνθιμος Γαζής ούτε ο Φυτράκης με τα λεξικά τους θα καταλάβαιναν την ανύπαρκτη έννοια μιας ανύπαρκτης και γι’ αυτούς λέξης. «Ναι», μου απάντησε, «αλλά θα την καταλάβαινε ο Ανδρέας (ένας είναι ο Ανδρέας), που αντί για ανασχηματισμό μίλαγε για αναδόμηση, για να μην παρεξηγηθεί για τους πολλούς ανασχηματισμούς που έκανε. Αμ’ το άλλο», μου θύμισε. «Ποιο;», ρωτώ για την πολιτική μου αμνησία. «Δεν ήθελε», μου υπενθύμισε, «να πει ότι κάνει πίσω με μικρά πηδηματάκια και είχε εφεύρει τη φράση “μη πόλεμος” για τις σχέσεις με την Τουρκία».

Παραδέχομαι ότι ο μακαρίτης ήταν ανυπέρβλητος. Οπότε μου έδωσε και εμένα κάποιες εμπνεύσεις, τις οποίες θέτω στη διάθεση των αρμοδίων, ώστε να μπορέσουν να ξεπεράσουν και τις σίγουρες αντιρρήσεις των δημοσίων υπαλλήλων που αντιδρούν για τις αξιολογήσεις. Αναφέρω μερικά παραδείγματα. Προτείνω να μη γράφεται στη σχετική αξιολόγηση ότι ο τάδε είναι τεμπέλης και ότι αργεί να διεκπεραιώσει ό,τι του ανατίθεται. Αντιθέτως να αναγράφονται από τον διευθυντή του στον φάκελό του τα εξής: «Όποιος βιάζεται σκοντάφτει. Και να σκεφτόμαστε ότι η χελώνα πατάει σταθερά». Και ο νοών νοείτω…

Επίσης θα πρέπει να αποφεύγονται παρατηρήσεις του τύπου «δεν προσέρχεται στην ώρα του». Αντιθέτως να προτιμάται η διατύπωση «το βιολογικό του ρολόι χρειάζεται μπαταρία»! Τώρα βεβαίως γεννάται το ερώτημα με τι θα μπορεί να αντικατασταθεί η αδόκιμος λέξη «στοχοθεσία» ώστε να μη δημιουργούνται δικαιολογημένες συγχύσεις που ενδέχεται να προκαλέσουν προβλήματα περί την υπηρεσίαν. Νομίζω ότι η καταλληλότερη έκφραση προς αντικατάσταση της συγκεκριμένης λέξης είναι το «πάμε στοίχημα». Έτσι κι αλλιώς το τι θα μπορούσε να επιτύχει το Δημόσιο, στοίχημα είναι...

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή