Όντως γηράσκουμε αεί διδασκόμενοι. Όποιοι βεβαίως είναι φιλομαθείς. Λ.χ. ήξερα ότι υπάρχει χαβιάρι, το οποίο -για να θυμηθώ τα παλιά-, όταν είχαμε ως δημοσιογράφοι συνοδεύσει στη Μόσχα τον Ανδρέα Παπανδρέου, οι Σοβιετικοί μάς το έφερναν στο πρωϊνό, στο ξενοδοχείο όπου μέναμε, σε… σουπιέρες.

Άτιμη ζωή… Γνωρίζοντας λοιπόν τι εστί χαβιάρι, κατ’ εξοχήν καπιταλιστικό διατροφικό προϊόν, έστω και αν οι κομμουνιστές μάς το παρείχαν αφειδώς, γιατί τους περίσσευε, έπρεπε να πάρει η Αριστερά πρωταγωνιστικό ρόλο -λέμε τώρα και καμιά σαχλαμάρα, για να μην πω τίποτε άλλο, χονδρό- για να πληροφορηθώ, και μαζί και το πανελλήνιο, ότι υπάρχει μπλε καβούρι. Το οποίο σερβιρίστηκε σε αριστερή ευωχία.

Εν πρώτοις απόρησα γιατί υπήρξε αντίδραση για την πολυτελή διάσταση της ευωχίας αυτής και όχι για το χρώμα του καβουριού. Διότι από ιδεολογικής οπτικής ένα μπλε καβούρι θα έπρεπε να σερβίρεται σε δείπνα της Νέας Δημοκρατίας. Ενώ σε αντίστοιχες εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ το καβούρι θα έπρεπε να ήταν ροζέ. Τέλος πάντων. Απλώς η πολιτική κακία δεν αφήνει κάποιους να απολαύσουν τα εξεζητημένα δείπνα, λες και καθένας που δηλώνει αριστερός θα έπρεπε να τρέφεται με ρέγκες και φασολάδα, όπως είπε κάποιος εκ των συνδαιτημόνων. Λάθος. Είναι και αυτοί άνθρωποι οι αριστεροί και δικαιούνται να απολαύσουν τα καπιταλιστικά αγαθά, ειδικώς στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, που ορισμένοι εξ αυτών -αριστεροί- ξέφυγαν από τη μιζέρια των κομμουνιστών και είδαν το φως το αληθινό. Σου λέει… με τη φτωχολογιά είμαστε, αλλά όχι και να μένουμε σε καμαρούλα μια σταλιά, δύο επί τρία, που λέει και το τραγούδι. Άλλο να το τραγουδάμε και άλλο να μένουμε κιόλας σε τέτοια καμαρούλα και να μας πλακώνουν οι τοίχοι και το ταβάνι. Τούτων ούτως εχόντων, θα έλεγα ότι η συγκεκριμένη Αριστερά μπορεί να μην είναι πολύτροπος αλλά είναι πολύχρωμος. Διότι όχι μόνο καταβροχθίζει μπλε προϊόντα του εναλίου πλούτου, αλλά αρέσκεται και στα πράσιν’ άλογα, που λέει ο λαός, οικειοποιούμενη αυτά από έτερον ανταγωνιστή της. Επομένως, οδεύουμε προς τις εκλογές που έχουν ως φόντο ένα πολύχρωμο περιβάλλον, ενίοτε μάλιστα με τα χρώματα του ουρανίου τόξου.

Αφήνοντας κατά μέρος τα πράσιν’ άλογα, τα οποία ιππεύουν κάποιοι, αλλά δεν φαίνεται να ποντάρουν σε αυτούς, ως γκανιάν, οι ψηφοφόροι, ας επιστρέψουμε στις γαστριμαργικές ιδιαιτερότητες της Αριστεράς. Τις οποίες εγκρίνουμε ανεπιφύλακτα, διότι τον βίο πρέπει να τον απολαμβάνουμε και, ως φιλάνθρωποι, δεν θα έπρεπε να στερούμε τέτοιες απολαύσεις για λόγους ιδεολογικών εμμονών. Τούτων δοθέντων αναμένω το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, για τις οποίες κάποιοι έχουν βάλει ψηλά τον πήχυ. Δεν θα χρειαστεί να μάθω τα αποτελέσματα. Θα περιμένω το επόμενο γεύμα. Θα καταλάβω αμέσως το αποτέλεσμα αν σερβιριστούν φασολάδα και ρέγκες.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή