Μέχρι τώρα γνώριζα ότι η διεκδίκηση της εξουσίας, της εκλογικής πρωτιάς, της κατατρόπωσης του πολιτικού αντιπάλου, και δεν ξέρω τι άλλο, σε μια πολιτική διαμάχη γίνεται με την επιχειρηματολογία που προβάλλει ο καθένας.

Διαπιστώνω τελευταίως ότι κυρίαρχη θέση στην πολιτική αντιπαράθεση και μάλιστα λίγες μέρες πριν από την εκλογική αναμέτρηση για τις ευρωεκλογές έχει λάβει η… μεσιτική. Για την ακρίβεια, αυτό που σε άπταιστα ελληνικά ονομάζεται real estate.

Θα ρωτήσετε πώς το διαπίστωσα. Μα, ενδεχομένως να το έχετε διαπιστώσει κι εσείς, μόνο που έχετε αποφύγει να κάνετε τον σχετικό συνειρμό! Λοιπόν, διαπίστωσα ότι κάποιος πολιτικός αρχηγός, στον οποίο μάλιστα αρέσει και η παραδοσιακή φέτα, αποφεύγει να επιδείξει τις πολιτικές του γνώσεις, επειδή ενδεχομένως αντιλαμβάνεται ότι είναι ατελείς.

Αντιθέτως, επιδεικνύει τα ακίνητά του, μάλλον για να θαυμάσουμε το εκλεπτυσμένο γούστο και του ιδίου και του αρχιτέκτονά του. Ή και του διακοσμητή του. Και μην πάει το μυαλό σας σε καμιά νεοπλουτίστικη αλαζονεία. Κάθε άλλο, δεδομένου ότι η συγκεκριμένη πολιτική προσωπικότητα είναι λεφτάς από τα γεννοφάσκια του.

Επιδεικνύει λοιπόν τα σαλόνια του και τα εξοχικά του για να θαυμάσουμε το γούστο του, διότι στην πολιτική αν δεν πάρεις μέτρα με γούστο, θα είναι μέτρα βλαχομπαρόκ, που θα απομακρύνουν τους εστέτ ψηφοφόρους προς τους οποίους προσβλέπει ο πολιτικός αυτός. Βεβαίως τα ακίνητά του είναι συγκεκριμένα κατά τον αριθμόν.

Διότι με τρόμο σκέπτομαι να ακολουθούσε την ίδια τακτική, δηλαδή αντί πολιτικής πολυλογίας να επεδείκνυε την τάση του προς την έγγειο πρόσοδο, ευρωβουλευτής του ιδίου κόμματος, γνωστός για τον άπειρο αριθμό ακινήτων που διαθέτει.

Θα άρχιζε λόγου χάρη την επιχειρηματολογία των ντουβαριών, επιδεικνύοντάς τα ένα ένα στην ημεδαπή και στην αλλοδαπή - και πριν καν φτάσει στο τριακοστό του ακίνητο θα είχαν γίνει οι εκλογές, οπότε θα πήγαινε στράφι η επίδειξη. Υποπτεύομαι πάντως ότι η τηλεοπτική παράθεση της θέας των ακινήτων του πολιτικού αρχηγού δεν είναι μόνο για να αντιληφθούμε το λεπτό του γούστο. Ενδεχομένως έχει τη βάση της η τάση του αυτή στη γνωστή παροιμία του θυμόσοφου λαού, σύμφωνα με την οποία «μάθε τέχνη κι άσ’ τηνε και σαν πεινάσεις πιάσ’ τηνε».

Σου λέει πονηρά σκεπτόμενος: πώς μπορώ να έχω εμπιστοσύνη στους Έλληνες; Κι αν με μαυρίσουν και περάσω τελικώς κάτω από τον εκλογικό πήχυ που έχω βάλει; Ε, τότε, θα ξέρουν ήδη τι ακίνητα έχω και επομένως θα έχω εξασφαλισμένη την πελατεία για Airbnb των λουσάτων διαμερισμάτων μου και του νησιωτικού εξοχικού μου. Με τέτοιες μακρόπνοης προοπτικής σκέψεις, είναι μάλλον να θαυμάζεις τον πολιτικό αυτόν. Διότι φροντίζει και το μέλλον του. Αυτό δηλαδή που δεν μπορεί να εξασφαλίσει για εμάς…