Πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν δύο εξελίξεις στον πολιτικό χώρο. Η πρώτη είναι η αύξηση της δύναμης των κομμάτων που κινούνται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Και για να ακριβολογούμε, αυξήθηκε η δύναμη των δεξιών κομμάτων.

*Διαβάστε εδώ: H παγκοσµιοποίηση µας ηπάτησε

Η άλλη εξέλιξη, που ασφαλώς δεν έχει θετικό πρόσημο, αφορά την κινούμενη στον αριστερό και στον σοσιαλιστικό χώρο αντιπολίτευση, τα κόμματα της οποίας βρίσκονται στο κατώφλι της αποσύνθεσης από πλευράς συνοχής, συνεπεία του αρνητικού αποτελέσματος που πέτυχαν. Με βάση αυτά τα δεδομένα το ενδιαφέρον μετατοπίζεται βεβαίως όχι σε αυτά που θα κάνει η κυβέρνηση για να επαναπροσελκύσει αυτούς που δεν πήγαν να ψηφίσουν ή ψήφισαν κάτι άλλο, εκ τους ασφαλούς πάντως διότι δεν κινδύνευσε η σταθερότητα.

Αλλά τι θα γίνει στον αντιπολιτευτικό πόλο όπου εκεί φαίνεται ότι έχουν χάσει «τ’ αυγά και τα πασχάλια». Πρώτ’ απ’ όλα επιδιώκουν κάποιο είδος συνεργασίας προκειμένου να κτυπηθεί ο Μητσοτάκης. Σε κάποια μυαλά φαντάζει επίσης η συνεργασία αυτή ως μία προοπτική συγχώνευσης στο μέλλον! Όμως τόσο οι σχετικές αυτές προτάσεις όσο και η εξέταση των συνεργασιών προς τον συγκεκριμένο σκοπό, που προαναφέρθηκε, δηλαδή για να νικήσουν τον αρχηγό της ΝΔ, αποτελεί μια τρανταχτή ομολογία.

Ομολογία ότι αδυνατούν από μόνα τους τα δύο κόμματα που έπονται της ΝΔ, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, να διεκδικήσουν την εξουσία από μόνα τους, ανεξαρτήτως του αν είναι εφικτό να τη διεκδικήσουν και μαζί! Είναι επίσης κραυγαλέα ομολογία ηττοπάθειας, που κατά κάποιο τρόπο προσδιορίζει και τις σκέψεις που κάνουν για το μέλλον των δύο αυτών κομμάτων.

Από την άλλη πλευρά, το δυσμενές για τα αριστερόστροφα κόμματα αποτέλεσμα έχει ήδη αρχίσει να δίνει την αφορμή για αλλαγές στις ηγεσίες των δύο κομμάτων. Στο ένα μάλιστα από αυτά, επιφανές στέλεχος έχει υποβάλει την πρόταση να αρχίσουν οι διαδικασίες ανάδειξης νέας ηγεσίας, και μάλιστα από τη βάση. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ κουβαλούν το βάρος του παρελθόντος τους. Μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει επιβαρύνει και με την προσπάθεια που γίνεται από την ηγεσία του για ένα ελαφράς ιδεολογικής δομής κόμμα, το οποίο αποβλέπει στην προσέλκυση του απολιτικού κοινού της κοινωνίας. Όσον αφορά το παρελθόν του, είναι γνωστό, πρόσφατο και οδυνηρό.

Το πόσο οδυνηρό ήταν για την κοινωνία το αποδεικνύει η καταβαράθρωση αυτών που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ για να φτιάξουν άλλο κόμμα ως αυθεντικότερο εκφραστή του κόμματος που κυβέρνησε! Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, δεν χρειάζεται αναδίφηση στο παρελθόν του. Και μόνο το γεγονός ότι δεν μπορεί εδώ και 14 χρόνια να συνέλθει, αποτελεί μία ασφαλή ένδειξη ότι η ελληνική κοινωνία έχει αξιολογήσει ότι πέρασε μεν καλά κάποτε αλλά το πλήρωσε δυσανάλογα ακριβά…

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 14/06/2024