Διερωτώνται κάποιοι, μάλλον με αφέλεια ή ίσως από διαχρονική αδιαφορία για το τι συμβαίνει στον κόσμο, για τα εκλογικά αποτελέσματα στη Γαλλία και στην Αγγλία. Ας αναφέρω λοιπόν δύο περιστατικά, τα οποία δικαιολογούν τη στροφή στην Ευρώπη προς τον συντηρητισμό είτε προς αλλαγή στην αναζήτηση της κυβερνητικής αποτελεσματικότητας, όπως συνέβη στην Αγγλία.

Το πρώτο περιστατικό μού το διηγήθηκε φίλος, ημιμόνιμος κάτοικος εξωτερικού με γαλλική υπηκοότητα. Συνέβη το 1986 αυτό που μου διηγήθηκε. Και έχει σημασία να κρατήσουμε αυτή τη χρονολογία, δηλαδή ότι το περιστατικό συνέβη προ 38 ετών. Είναι με τη μικρή κόρη του σε γαλλική υπηρεσία κοινωνικής πρόνοιας για κάποιο επίδομα που δικαιούτο για το παιδί του. Μπροστά του στο γκισέ, πίσω από το οποίο είναι η Γαλλίδα υπάλληλος, βρίσκεται μία γυναίκα μαύρη (δεν λέω έγχρωμη, διότι μπορεί να μπερδέψω τον αναγνώστη και να νομίζει ότι εννοώ κάποια από τη φυλή των Σιού ή των Απάτσι). Η γυναίκα σχεδόν βρίζει τη Γαλλίδα υπάλληλο που προσπαθεί να την εξυπηρετήσει.

Και μάλιστα με φωνές λες και δεν υπήρχε άλλος γύρω. Κάποια στιγμή τελειώνει την υπόθεσή της και φεύγει. Επειδή καθυστερεί λίγο για κάποιο λόγο να πλησιάσει το γκισέ ο φίλος μου, δέχεται έναν καταιγισμό έντονων παρατηρήσεων από τη Γαλλίδα υπάλληλο, στα όρια των ύβρεων. «Τα παίρνει στο κρανίο» ο φίλος και με εξίσου έντονο ύφος ρωτάει την υπάλληλο που έχει ξεσπάσει προφανώς μετά τα όσα υπέστη από τη μαύρη που εξυπηρετούσε. «Δεν ντρέπεσαι;», της λέει ο φίλος. «Πώς μου μιλάς έτσι; Έτσι μίλαγες και στην προηγούμενη που συνεχώς σε προσέβαλλε;». Και η απάντηση που δέχθηκε τον άφησε άφωνο: «Αν μίλαγα έτσι στην προηγούμενη που ήταν μαύρη, θα έχανα τη θέση μου»!!! Δεύτερο περιστατικό. Άλλος φίλος έχει επισκεφθεί τον μόνιμα εγκαταστημένο στην Αγγλία αδελφό του. Έχει μπει σε ένα κατάστημα κάτι να ψωνίσει και κάποια στιγμή αισθάνεται να τον ακουμπάει στον ώμο ένα χέρι. Γυρίζει και βλέπει έναν Αφρικανό (πιο ωραίο τώρα από το «μαύρο», ε;), ο οποίος με απειλητικό ύφος τού λέει: «Γιατί άγγιξες τη γυναίκα μου;».

Εμβρόντητος ο φίλος εκνευρίζεται, γιατί καμιά γυναίκα δεν είχε αγγίξει, γυρίζει απειλητικά προς τον Αφρικανό, ενώ συγχρόνως φωνάζει στους υπαλλήλους του καταστήματος να μαζέψουν τον τύπο. Όπως και έγινε. Γιατί είχε κάνει το επεισόδιο; Όπως αποδείχθηκε, ήταν τακτική προκειμένου να υποχωρήσει ο Αφρικανός, αφού θα του έδινε αυτός εναντίον του οποίου καταφερόταν ψευδώς κανένα πεντόλιρο! Για κάτι τέτοια περιστατικά ψηφίστηκε η Λεπέν και άλλαξε κυβέρνηση στην Αγγλία. Διότι μη θεωρήσετε τον Κιρ Στάρμερ (ή μήπως να τον λέμε κυρ Στάρμερ;) διαλλακτικό. Έχει κάνει και αυτός τις κωλοτούμπες του…



*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»