Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι σώνει και καλά καταφέρονται κατά του νέου αρχηγού-ιδιοκτήτη του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς δεν μπορούν να συλλάβουν τις συλλήψεις του σε σχέση με το πώς πρέπει να ασκείται η πολιτική. Σε τελευταία ανάλυση είναι συλλήψεις επικοινωνιακής πρωτοτυπίας, που ενδεχομένως μας έρχονται από την αντιπέραν όχθη του Ατλαντικού, από όπου ως γνωστόν δεν μας έρχονται μόνο τα καλά και τα χρήσιμα αλλά και κάθε κουτουράδα που περνάει από το μυαλό των προβεβλημένων εκπροσώπων της αμερικανικής κοινωνίας.

Ας μη μακρηγορώ. Διότι ο νέος αρχηγός και ιδιοκτήτης του κόμματος -το οποίο ιδεολογικά έχει ένα πρόβλημα με την ιδιοκτησία παρά τα άπειρα ακίνητα ευρωβουλευτή του- εισάγει νέες μεθόδους προσέγγισης του πολίτη-ψηφοφόρου. Εμπνευσμένος από τον τρόπο που λειτουργούν τα ιατρεία -φαντάζομαι έλαβε ως παράδειγμα πώς λειτουργούν τα ιατρεία ψυχιάτρων στις ΗΠΑ, των λεγομένων shrinks-, καλεί τους πολίτες να τον επισκεφθούν στο γραφείο του και να του εκθέσουν τις αγωνίες τους. Διότι, όπως λέει και ο λαός, «πόνος που μοιράζεται, κάπως μετριάζεται». Δεν ξέρω αν το σκέφτηκε καλά ο κύριος Στέφανος, διότι προφανώς λείπει χρόνια από την Ελλάδα και δεν ξέρει πώς λειτουργούν εδώ τα πράγματα. Τουλάχιστον ας ρώταγε κανέναν παλιό για να του πει τι εστί ρουσφέτι και τι συνήθως ζητάνε οι ψηφοφόροι από τους πολιτικούς. Λόγου χάρη, αν είναι μπακούρι, μπορεί να του ζητήσει να του βρει καμιά νύφη, καθώς αδυνατεί αυτός να βρει. Σου λέει, αρχηγός κόμματος είναι, όλο και περισσότερες άκρες από μένα θα έχει.

Οι κανονικοί ψηφοφόροι βεβαίως έχουν άλλου είδους απαιτήσεις. Αλλά μια και ο πρόεδρος τους καλεί για να του πούνε τις αγωνίες τους, μη φανταστεί ότι η αγωνία τους θα είναι πώς μπορεί να εδραιωθεί αυτός στη θέση του μέσα στο κόμμα. Οπότε ας μην περιμένει λαϊκές ιδέες προς όφελός του.

Από την άλλη πλευρά, ο πρόεδρος μπορεί μεν να τους δέχεται κατά μόνας, αλλά καλό θα ήταν σε κανένα παραδίπλα δωμάτιο να έχει να περιμένουν μερικοί ειδικοί. Αν λ.χ. δεν βρίσκει ο ψηφοφόρος υδραυλικό, που ξέρουμε πόσο δυσεύρετοι είναι, ο πρόεδρος θα ανέσυρε έναν από το διπλανό δωμάτιο και έτσι θα μπορούσε να εξασφαλίσει για το κόμμα μία τουλάχιστον ψήφο, χωρίς να υπολογίζουμε και τα μέλη της οικογένειας του υδραυλικού. Σε άλλη περίπτωση μπορεί ο πολίτης-ψηφοφόρος να είχε πρόβλημα με τα δόντια του και να έπρεπε να βάλει μασέλα. Άλλη μία ψήφος έτσι και παρουσιάσεις στον ψηφοφόρο τον οδοντίατρο. Με τα έξοδα μάλιστα του οδοντοτεχνίτη να είναι του κουβαρντά αρχηγού.

Έτσι μαζεύονται οι ψήφοι, όχι με τα «θα». Να δείτε που θα κάνει και παραρτήματα για ραντεβού και σε άλλες πόλεις…


*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»