Αυτονόητο ότι πρέπει να αγαπάμε τα ζώα. Αυτό το αυτονόητο σημαίνει επίσης ότι πρέπει να αποφεύγονται οι υπερβολές του σύγχρονου «καθωσπρεπισμού» και της λεγόμενης woke κουλτούρας - αν και το μόνο «γουόκ» που εγώ γνωρίζω είναι το μαγειρικό σκεύος που δεν κολλάει το φαγητό!

Έχω αναφερθεί και στο παρελθόν σε φιλοζωικές υπερβολές στις οποίες καταφεύγουν κάποιοι για να δείξουν σ’ εμάς τους υπολοίπους την αγάπη τους για τα ζώα. Να λ.χ., διάβασα και πάλι μία δήλωση τηλεπερσόνας. (Αηδιαστική έκφραση. Δεν αναφέρομαι στην τηλεπερσόνα, καθότι σέβομαι κάθε ζωντανό ον, πολύ περισσότερο τον άνθρωπο, μολονότι δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα η λαϊκή σοφία «εγνώρισα τον άνθρωπο κι αγάπησα τα ζώα». Από την άλλη πλευρά βεβαίως, δεδομένου ότι και ο άνθρωπος ζώον είναι, ως φιλόζωος κι εγώ, τον αγαπώ!)

Κλείνω την παρένθεση και επιστρέφω στη φιλοζωική δήλωση που διάβασα που προερχόταν από σεβαστή κυρία της τηλεόρασης για τα γαϊδουράκια και όσα τραβάνε στον βίο τους. Υπενθυμίζω ότι και στο παρελθόν είχε γίνει αναφορά στα γαϊδουράκια της Σαντορίνης - και η δήλωση της κυρίας σε αυτά αναφερόταν. Ότι τα ταλαιπωρούν γενικώς . Βεβαίως, απ’ ό,τι ξέρω, το συμπαθές και άκακο ζώο ετάχθη από τη φύση να είναι, από αιώνων, υποζύγιο. Ίσως μάλιστα από τότε που περπάτησε ο άνθρωπος στη γη. Οπότε λίγο αργά ξυπνήσαμε για να αλλάξουμε στους όνους και ημιόνους ιδιότητα και αρμοδιότητες. Όπως λ.χ. να αντικαταστήσουμε τα σκυλάκια με γαϊδουράκια και να τα βγάζουμε βόλτα με λουρί για τις ανάγκες τους. Που εδώ που τα λέμε δεν είναι εύκολο να τις μαζέψεις. Διότι για τον σκυλάκο αρκεί μια σακούλα, όχι κάδος σκουπιδιών.

Καθώς η φύση δεν αλλάζει, θεωρώ ότι δεν συνιστά κακοποίηση του ζώου όταν κάθεσαι στο σαμάρι του για ν’ ανέβεις τα στενά καλντερίμια της Σαντορίνης. Αντιθέτως κακοποίηση είναι αυτό που διάβασα ότι κάνουν κάπου σε μία εξωτική χώρα. Όπου με σωματική βία και με άλλες βάναυσες μεθόδους στερήσεων αναγκάζουν φουκαριάρηδες ουρακοτάγκους, από τα μικράτα τους, να μιμούνται ορισμένες συνήθειες και δεξιότητες ανθρώπων για να διασκεδάζουν τον κόσμο! Να διασκεδάζουν δηλαδή τα δίποδα ζώα! Μέχρι και κιθάρα μαθαίνουν διά της βίας στα δόλια αυτά ζώα!

Μια και δεν αναγκάζουμε κανέναν κυρ Μέντιο -όπως έλεγαν παλιά τα αναγνωστικά του δημοτικού τους γαϊδαράκους- να παίζει κιθάρα ή να μιμείται τον άνθρωπο, ας αφήσουμε το ζώο να μας προσφέρει αγόγγυστα τις υπηρεσίες του. Να έχουμε, για παράδειγμα, την υπομονή του αλλά όχι και το πείσμα του, αν και πολλές είναι οι φορές που ο άνθρωπος μιμείται το γαϊδούρι. Έστω κι αν κανένας μας δεν θα κουβαλήσει στην πλάτη κάποιον στη Σαντορίνη…


*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»