Χθες γιορτάσαμε το Πάσχα του καλοκαιριού, όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε, δοξαστικά, για τη γιορτή της Παναγίας, της Μεγαλόχαρης με τα χίλια ονόματα, που το καθένα προσδιορίζει και μία ιδιότητά Της. Είτε θαυματουργή είτε της Μάνας του Θεού. Πολλοί Την πιστεύουν, άλλοι όχι. ΟΛΟΙ όμως σε κάποια στιγμή της ζωής τους, συνήθως απόγνωσης, απελπισίας, αγανάκτησης ή και τρόμου, έχουν αναφωνήσει το «Παναγιά μου»!!! Με ό,τι κι αν εκφράζει αυτή η μικρή λέξη, αυτή η επίκληση, που και γι’ αυτούς που δεν πιστεύουν αλλά Την επικαλούνται ασφαλώς και κάποια ασυνείδητη ίσως σημασία έχει.

Αυτήν την επίκληση κάνει και η Μικρασιάτισσα πρόσφυγας στη «Γαλήνη» του Ηλία Βενέζη, ψιθυρίζοντας ικετευτικά «την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην Σου». Μία σκέπη Αγία που θα απαλύνει τον πόνο και θα φέρει την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Ποιος δεν ξέρει και μία ιστορία ξεσπιτωμένου που στα λίγα υπάρχοντα που μπορεί να πάρει στον δρόμο προς το άγνωστο, που μπορεί να είναι ή νέα κόλασή του, δεν έχει κρατήσει και μία εικόνα, την εικόνα Αυτής στην οποία της αναθέτει κάθε ελπίδα ζητώντας την προστασία Της.

Γεμάτη η Ελλάδα από εκκλησιές αφιερωμένες σε Αυτή, είτε διάσημες είτε άσημες φέρουν και μία θαυματουργή ιδιότητα, είτε τη λαϊκή πίστη για το θαύμα που θα συντελεστεί. Αυτό που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε με φυσικούς όρους αλλά το οποίο όλοι το προσδοκούν, καθώς σε αυτό εναποθέτουν την τελευταία ελπίδα τους.

Ξέρουμε την Παναγιά της Καπνικαρέας, της Καισαριανής, του Δαφνιού, τη Χρυσοσπηλιώτισσα, τη Χρυσοβαλάντου, τη Νερατζιώτισσα, την Καστριανή, την Αθηνιώτισσα, την Ευαγγελίστρια, την Ελευθερώτρια και τη Μυρτιδιώτισσα. Αναρίθμητα τα άλλα ονόματά Της. Η Τριχερούσα, η Βρεφοκρατούσα, η Προυσιώτισσα, η Ελεούσα, η Οδηγήτρια, η Τρυπητή και η Εγγυήτρια, η Καμουχαρέα (δηλαδή αυτή που κάνει χαρές και χάρες)… Και ακόμη, η Εκατονταπυλιανή, η Παντάνασσα, η Ζωοδόχος Πηγή, η Υψηλοτέρα των Ουρανών, η Κυρία των Αγγέλων και η Μητέρα του Θεού. Η Γλυκοφιλούσα και η Γαλακτοτροφούσα, η Πορταΐτισσα και η Τουρλιανή, η Άσπιλος, η Περίβλεπτος, η Μεγάλη και το Ρόδον Αμάραντον, η Δακρυρροούσα, η Γιάτρισσα, η Διακονούσα, η Θαλασσομάχισσα, η Κοσμοσώτειρα και η Παράκλητος. Η Πάναγνη, η Ηλιόκαλη, η Σεργιανή, η Ζωοδότρα, η Χρυσοπηγή, η Χρυσαυγή και η Ψυχοσώστρα. Η Πάντων Χαρά και η Γαλήνη, η Κεχαριτωμένη και η Φανερωμένη.

Κλείνω με αυτό που έγραψε φίλος στην προσωπική ιστοσελίδα του: Ας Της πει ο καθένας μας ένα «ευχαριστώ» και ας το εκφράσει όπως το νιώθει. Η Παναγία δεν ζητάει υλικά ανταλλάγματα και δεν έχει ανάγκη από τα τάματα. Ζητάει την πίστη μας και την ειλικρινή αγάπη στον συνάνθρωπο...