Μία από τις βασικές φιλοσοφικές αρχές όσον αφορά την ευτυχία είναι η εξής: Απόλαυσε ό,τι δεν μπορείς να αποφύγεις. Κατόπιν τούτου, πρέπει οι συμπατριώτες μας που βρέθηκαν φέτος στα νησιά, και ιδιαίτερα στις Κυκλάδες, να αισθάνθηκαν πολυεκατομμυριούχοι. Κυρίως αν, όπως είπαμε, απολάμβαναν αυτό που δεν μπορούσαν να αποφύγουν. Και το οποίο συνίστατο στο ότι κάθε δωμάτιο στο οποίο έμεναν ήταν σαν να αγόραζαν γαμήλιο δώρο από του Λαλαούνη και κάθε μπουκιά που κατέβαζαν ισοδυναμούσε σε αξία σε μονόπετρο από του Ζολώτα. Θα μου πείτε, άλλο να καλπάζει η φαντασία και άλλο η πραγματικότητα. Για την ακρίβεια, δύο πραγματικότητες.

Η μία ήταν αυτή που έμπαινες στο πλοίο έχοντας πληρώσει για την οικογένειά σου ένα μηνιάτικο, αλλιώς θα έπρεπε να βολευτείς σε σωσίβια λέμβο και το αυτοκίνητο να το ξεχάσεις στο λιμάνι του απόπλου. Άμα ήθελες και καμπίνα και είχες την πρόνοια πριν επιβιβαστείς να κάνεις και τους σχετικούς υπολογισμούς, είναι βέβαιο ότι θα προτιμούσες να νοικιάσεις Airbnb στη Ρώμη, και όχι όπου κι όπου, αλλά στην Πιάτσα Μπαρμπερίνι.

Η άλλη πραγματικότητα είναι αυτή που πληρώνοντας τα μαλλιοκέφαλά σου στο ωραίο, κατά τα άλλα, κυκλαδίτικο νησί -της άγονης γραμμής, παρακαλώ- για ένα δωμάτιο μπορούσες να αισθάνεσαι όπως ο Αριστοτέλης -όχι ο φιλόσοφος, ο άλλος, που είχε και αδυναμία στον Κόκοτα τον μακαρίτη- την εποχή που πήγαινε στη Μύκονο με την Κάλλας. Η διασταύρωση Ωνάση και Νιάρχου στο πρόσωπο του φουκαρά του πάτερ φαμίλιας ολοκληρώνεται με την επίσκεψη σε εστιατόριο. Όπου, αν δεν είναι φουσκωτή η πορτοφόλα, ούτε με ψωμοτύρι δεν μπορεί να τη βγάλει η οικογένεια. Άσε που τέτοια μπανάλ πράγματα δεν σερβίρονται, διότι ο λογαριασμός πρέπει οπωσδήποτε να είναι τριψήφιος.

Υπάρχει και η τρίτη πραγματικότητα, στην οποία η στήλη έχει αναφερθεί και σε προηγούμενο σημείωμα και που αποτελεί το ελληνικό θαύμα. Όπου με 600 ευρώ δηλωμένο μηνιαίο εισόδημα μπορείς να κάνεις διακοπές πληρώνοντας τριψήφια ποσά κάθε μέρα για να στυλωθείς, χώρια η διαμονή, εκτός αν μένεις σε αντίσκηνο στην παραλία, που δεν επιτρέπεται κιόλας. Ερμηνεία του θαύματος μπορεί να κάνει μόνο ο Πιτσιλής της ΑΑΔΕ.

Κάπως έτσι θα περάσει το ελληνικό καλοκαίρι και θα αποτελεί μία ανάμνηση παλιά, κίτρινο γράμμα στο συρτάρι με τα έσοδα, που θα υπολείπονται των εξόδων. Αλλά γι’ αυτό στην Ελλάδα έχουμε το «έχει ο Θεός», διότι κατά τα άλλα θα είμαστε πρώτοι στις αυτοκτονίες. Προς ώρας, καλοπερνούν τα νησάκια. Αλλά προβλέπω ότι σε λίγο καιρό, έτσι που συμπεριφέρονται σαν τράπεζες που ζητούν τις καταθέσεις μας, και μάλιστα χωρίς τόκο, μάλλον θα πεινάσουν.

Συμβαίνει ήδη σε κάποια άλλα…

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 19/8