Έφυγε και ο Αλέν Ντελόν, ηθοποιός παγκοσμίου εμβέλειας, ο ωραίος της οθόνης και εμβληματική μορφή της γαλλικής 7ης Τέχνης. Τι το περίεργο στη «φυγή» του, θα πείτε, αφού αυτή είναι η αδυσώπητη -ή μήπως όχι;- μοίρα όλων! Όχι δεν έχει κάτι το περίεργο η ανακοίνωση του θανάτου του. Το προς αξιολόγηση και κρίση έγκειται σε αυτό που έγραψαν ορισμένοι «επί τη αναγγελία» της αποδήμησής του. Μία κριτική χολής και όξους αλλά ενδεικτική των αντιλήψεων που διαμορφώνονται σταδιακά στις κοινωνίες από την «εξέγερση» των δικαιωματιστών και κάθε μειοψηφίας που θεωρεί ότι αδικείται και που οι «δημοκρατικές» της επιδιώξεις είναι να αντιστραφεί η σχέση πλειοψηφίας και μειοψηφίας. Με τη δεύτερη να υπερτερεί της πρώτης.

Παράδειγμα. Για ορισμένους και ορισμένες -που ενδεχομένως να συμπίπτουν ως προς το φύλο (!)- ο Ντελόν υπήρξε σεξιστής και ομοφοβικός! Υπήρξε σεξιστής επειδή ήταν κανονικός άνδρας και έτρεχαν οι γυναίκες από πίσω του και αυτός ανταποκρινόταν, όπως θα έκανε κάθε αυθεντικός άνδρας. Δεν κακοποίησε καμιά, αλλά αντιθέτως επειδή τον κυνηγούσε το γυναικείο φύλο θα μπορούσαμε να εικάσουμε ότι πιθανόν αυτός να υπήρξε θύμα κακοποίησης από τις φανατικές οπαδούς του. Ή θα ξεχάσουμε λόγω της υπερβολής του ΜeΤoo ότι υπάρχουν και διαβολογυναίκες; Γεμάτες από δαύτες η υφήλιος. Συμπέρασμα. Ο Ντελόν υπήρξε σεξιστής επειδή ετίμησε το φύλο του και επειδή διέπραξε το αμάρτημα να μην είναι… από τους άλλους.

Θεωρήθηκε από τους αυτόκλητους, και τις αυτόκλητες, υπερασπιστές του τρίτου φύλου, των τρανσέξουαλ και κάθε αλλόκοτου (της) που διατυμπανίζει τη διαφορετικότητά του (της) ομοφοβικός. Ναι, είναι αλήθεια ότι δεν βρέθηκε σε κανένα pride parade κρατώντας κάποια πολύχρωμη σημαία με τα χρώματα του ουράνιου τόξου, για να δείξει τη στήριξή του στον αγώνα τους, ώστε να επικρατήσει ως κανονικότητα η ιδιαιτερότητά τους. Αν το έκανε αυτό άλλωστε θα ήταν υποκρισία και λαϊκισμός, για να ανεβάσει τις μετοχές του σε μερίδα της μειοψηφικής κοινωνίας. Δεν το έκανε και του βγήκε η κατηγορία του ομοφοβικού.

Να ’σαι καλά εκεί που είσαι, Αλέν, στον τόπο τον χλοερό, όπου απέδρα πάσα λύπη και άσ’ τους τους «κουσουράτους» να σε επικρίνουν με τα δεδομένα της σημερινής εποχής, για την οποία είπες στην τελευταία συνέντευξή σου ότι την εγκαταλείπεις απογοητευμένος. Για χίλιους ηθικούς λόγους. Εμείς είμαστε μαζί σου. Ως σεξιστές και ομοφοβικοί, όπως κάποιοι σε έκριναν. Ανεχόμενοι τους διαφορετικούς, έχοντας φίλους αρκετούς από αυτούς και σεβόμενοι τις επιλογές τους. Και αγαπώντας το γυναικείο φύλο, που θα συνεχίζει να μας συναρπάζει, ενδεχομένως να «μας τραβάει από τη μύτη», αλλά με απόλυτο σεβασμό στη φύση του, σε αυτό που είναι και κυρίως γιατί υπερτερεί ημών, επειδή μπορεί και φέρνει τη ζωή στον κόσμο.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή