Όλοι υποστηρίζουν ότι μία τραγωδία ή μία φυσική καταστροφή, είτε έχει ανθρώπινα θύματα είτε όχι, δεν πρέπει να εργαλειοποιείται πολιτικά, ώστε να αποκομίζεται κομματικό όφελος. Ωραίο να λέγεται, αλλά δύσκολο να τηρείται, ειδικά όταν ισχύει το ότι τα λάθη είναι ανθρώπινα, αλλά το να ρίχνεις το φταίξιμο στους άλλους πολιτική! Να φέρουμε ένα παράδειγμα.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης -που πλέον είναι μία είδηση από μόνος του-, διερωτήθηκε για τις πυρκαγιές, γιατί αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο, θέλοντας έτσι να υποβάλει στην κοινή γνώμη ότι φταίει η κυβέρνηση που μπαίνουν οι φωτιές, γιατί δεν μπορεί να τις προλάβει ή τις αποτρέψει. Έλα, ντε! Γιατί μπαίνουν οι φωτιές, όταν θα ήταν καλύτερα να μην μπαίνουν. Στο φιλοσοφικό αυτό ερώτημα η στήλη αδυνατεί να δώσει στον αρχηγό απάντηση ή την ερμηνεία που πιθανώς θα ήθελε. Διότι λ.χ. θα μπορούσε να υποθέσει -ο αρχηγός όχι η στήλη- ότι τις βάζει ο αρμόδιος υπουργός, για να τις σβήνουν μετά η Πολιτική Προστασία και οι συνακόλουθες υπηρεσίες, ώστε να βγαίνει και να καμαρώνει ότι τις αντιμετώπισε αποτελεσματικά. Κι έτσι να παίρνει μόρια για τον επόμενο ανασχηματισμό! Είναι και αυτό μία τακτική μάλλον αποδοτική. Ως προς τα μόρια…

Θα μπορούσε να διατυπωθεί και μία άλλη άποψη, που θα αποτελούσε και απάντηση στο γιατί συμβαίνει αυτό κάθε χρόνο. Απάντηση που είναι βέβαιο ότι θα ικανοποιούσε τον εν λόγω αρχηγό. Η απάντηση κατ’ αντιδιαστολή θα μπορούσε να ήταν ότι εφόσον μπαίνουν φωτιές, με την παρούσα κυβέρνηση να κυβερνά, ενδεχομένως, να μην άναβε ούτε κλαδάκι, ενώ και οι βροχές θα ήταν ποτιστικές και μόνον. Πείτε μου τότε, ποιος δεν θα τον ψήφιζε και με τα δυο χέρια τον περί ου ο λόγος αρχηγό; Κυρίως δε οι αγρότες λόγω της ποτιστικής βροχής.Η αλήθεια είναι ότι στη χώρα μας υπάρχει πληθώρα αρχηγών, ενδεχομένως δε να είναι περισσότεροι και από τους ψηφοφόρους.

Η πρόταση της στήλης είναι να τους δοκιμάσουμε όλους όσοι προσφέρονται και ήδη κάνουν ουρά έξω από του Μαξίμου. Μερικοί από αυτούς μάλιστα μπορεί ακόμη να μην έχουν εκλεγεί στη θέση του αρχηγού, αλλά αυτό έχει μικρή σημασία, πολύ μικρότερη από τις λύσεις που κρατάνε στη χούφτα τους, αλλά που, βρε παιδί μου, γίνονται αόρατες μόλις τους δοθεί η ευκαιρία να τις εφαρμόσουν. Υπάρχουν και οι τριζάτοι αρχηγοί, δηλαδή αυτών που τρίζει η καρέκλα. Και για την ακρίβεια, ένας είναι ο τριζάτος εδώ και καιρό, που όπως είχε πει και ο Μπέρναρ Σο «δεν ξέρει τίποτε και νομίζει πως ξέρει τα πάντα. Αυτό δείχνει μια ξεκάθαρη κλίση στην πολιτική…»!

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή