Είδαν το φως της δημοσιότητας μέσω διαδικτύου οι αμοιβές κάποιων γνωστών παρουσιαστών της τηλεόρασης. Συγκεκριμένα, ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Αμοιβές εξωπραγματικές. Αυτό το ύψος των αμοιβών τους αποτέλεσε την αφορμή για μία σειρά σχολίων - επικριτικών βεβαίως. Τα σχόλια αυτά είχαν ως δίκαιη βάση το γεγονός ότι τα εκατονταπλάσια έσοδα των ανθρώπων αυτών της τηλεόρασης σε σχέση με ενός καθηγητή ή ενός γιατρού σε δημόσιο νοσοκομείο δεν δικαιολογούνται σε σύγκριση με τη χρησιμότητα των μεν και των δε.

Επιπλέον επιχειρηματολογία για την καταδίκη των παράλογων αμοιβών ήταν και η πρόσθετη άποψη ότι ένας λόγου χάρη καθηγητής προσπαθεί να μάθει τα παιδιά γράμματα, ενώ πολλές είναι οι τηλεπερσόνες (συγγνώμη για τη φαιδρή έκφραση) που με τα σπασμένα ελληνικά τα οποία μιλούν σκοτώνουν τη γλώσσα και «τυφλώνουν» τον κόσμο!

Έτσι είναι, μόνο που η αλήθεια είναι μισή. Τι εννοώ. Για να αμείβονται με αυτούς τους εξωφρενικούς μισθούς, σημαίνει ότι φέρνουν με την τηλεθέασή τους χρήματα στο κανάλι που τους δίνει αυτά τα λεφτά. Πώς τα φέρνουν; Μα μέσω των διαφημίσεων που τοποθετούνται σε αυτές τις εκπομπές. Και γιατί μπαίνει πληθώρα διαφημίσεων στις εκπομπές αυτές; Μα διότι πραγματοποιούν υψηλά ποσοστά τηλεθέασης. Και γιατί κάνουν τόσο υψηλά ποσοστά; Απλώς, διότι εσείς, που ίσως είστε και μεταξύ αυτών που δικαιολογημένα κατακρίνουν τις αμοιβές αυτές σε σύγκριση με αυτές που θα έπρεπε να παίρνουν κάποιοι πιο χρήσιμοι στην κοινωνία, δημιουργείτε την τηλεθέαση παρακολουθώντας αυτές τις εκπομπές. Επομένως, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Χώρια που μπορεί μεταξύ των επικριτών να βρίσκονται και κάποιοι που και αυτοί μπορεί να έχουν δίκιο σε αυτά που λένε, αλλά μπορεί να ανήκουν και στην κατηγορία των πολυπληθών Ελλήνων φοροφυγάδων οι οποίοι στερούν έσοδα στο κράτος με τα οποία θα μπορούσε αυτό να δώσει καλύτερες αμοιβές σε καθηγητές και γιατρούς.

Η περίπτωση θυμίζει αυτό που μου έλεγε φίλος και εξαίρετος συνάδελφος δημοσιογράφος, μακαρίτης δυστυχώς. Επειδή όλοι θεωρούν ότι στο επάγγελμα αυτό πρέπει να τα γνωρίζουμε όλα, όταν πήγαινε να ψωνίσει στη γειτονιά, οι μανάβηδες και μπακάληδες που τον γνώριζαν του έκαναν την εξής ερώτηση, ειδικά όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά και η ερώτηση περιείχε και την απογοήτευση προς την εκάστοτε κυβέρνηση: -Πώς τα βλέπετε τα πράγματα; Δεν πάμε καλά! Και η ξερή απάντηση: -Μα, εσείς τους ψηφίσατε! Μετανιώνει ο κόσμος για ό,τι συνήθως συμβαίνει χωρίς να αναλογίζεται ότι ενδεχομένως έχει και αυτός κάποια ευθύνη γι’ αυτό που κατά τα άλλα δικαιολογημένα αποδοκιμάζει. Για όλα υπάρχει μία εξήγηση, ώστε να δικαιολογούνται και τα παράλογα που συμβαίνουν. Απλώς, δεν θέλουμε να δούμε την πραγματική αιτία πίσω από την οποία μπορεί να είμαστε και εμείς οι ίδιοι.



*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»