Οι συνεπείς παρατηρητές των εξελίξεων στην Ευρώπη δεν θα πρέπει να εκπλήσσονται με την άνοδο της Ακροδεξιάς. Ακόμη και αν η άνοδος αυτή, ειδικά στη Γερμανία, ξυπνάει μνήμες που η λοιπή Ευρώπη θα ήθελε να ξεχάσει.

Η άνοδος στην πολιτική κομμάτων που εκπροσωπούν την άλφα ή τη βήτα ιδεολογία δεν είναι ποτέ αποκομμένη από τις συνθήκες που διαμορφώνονται στην κοινωνία. Αν πάρουμε, για παράδειγμα, τη χώρα μας, ιστορικά θα διαπιστώσουμε ότι σε περίοδο παχειών αγελάδων ανέρχονταν στην εξουσία κόμματα με σοσιαλιστικό πρόσημο στο πλαίσιο, υποτίθεται, μιας ιδιαιτέρως διανεμητικής κοινωνικής πολιτικής, ενώ, όταν από την αλόγιστη σπατάλη εξαντλούνταν τα δημόσια ταμεία, έρχονταν στην εξουσία συντηρητικές ή δεξιές, αν θέλετε, κυβερνήσεις, για να φέρουν πάλι μία οικονομική τάξη.

Τι συνέβη στην Ευρώπη λοιπόν, με αποκορύφωμα αυτό που διαπιστώθηκε στα κρατίδια της Γερμανίας; Κατ’ αρχάς, πριν από τη Γερμανία, είδαμε και σε άλλες χώρες τη δεξιά έως και ακροδεξιά στροφή, και μάλιστα όχι σε επίπεδο κρατιδίων απλώς. Είχαμε την εντυπωσιακή επικράτηση της Λεπέν στη Γαλλία και της Μελόνι στην Ιταλία. Αυτή λοιπόν η διαπιστούμενη τάση έχει να κάνει ακριβώς με τις συνθήκες που άρχισαν να διαμορφώνονται σταδιακά στην Ευρώπη, με άξονα κυρίως το Μεταναστευτικό. Διότι η αρχική αποδοχή, υπό καθαρά οικονομικό πρίσμα, των μεταναστευτικών ροών, ιδίως στη Γερμανία, άρχισε να λειτουργεί χρόνο με τον χρόνο ασφυκτικά για τις κοινωνίες όπου πλήθαιναν οι οικονομικοί μετανάστες και οι πρόσφυγες. Αρχικώς οι αυτόχθονες διαπίστωσαν ότι έχαναν θέσεις εργασίας, καθώς οικονομικά συνέφερε η χρησιμοποίηση αλλοδαπών. Κάτι που γίνεται ιδιαιτέρως ορατό σε περιόδους οικονομικής ύφεσης.

Στη συνέχεια οι ευρωπαϊκοί λαοί άρχισαν να διαπιστώνουν τη «συμβολή» των μεταναστών στην αύξηση της εγκληματικότητας και στη μεταφορά νέων μεθόδων παραβατικότητας στις τοπικές κοινωνίες. Ενώ και η αύξηση περιστατικών βιασμών δεν αποσυνδέθηκε από το αυξανόμενο συνεχώς μεταναστευτικό ρεύμα. Τέλος, κάτι άλλο που άρχισαν να διαπιστώνουν οι ευρωπαϊκοί λαοί ήταν ότι, αντί της αφομοίωσης των μεταναστών στις κοινωνίες όπου καλούνταν να ζήσουν, αυτοί άρχισαν να θέλουν να επιβάλουν τη δική τους κουλτούρα, σε μία υπόγεια προσπάθεια εξισλαμισμού της Ευρώπης - μια και η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών προέρχεται από τον ισλαμικό κόσμο. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η προ ολίγων μόλις ετών παρότρυνση του Ερντογάν στους συμπατριώτες του στη Γερμανία να επιδιώξουν να αποτελέσουν την κυρίαρχη εκεί τάξη. Αυτή την πίεση δεν άντεξαν οι ευρωπαϊκοί λαοί, που γύρισαν έτσι την πλάτη στους από σκοπιμότητα ανεκτικούς και εστράφησαν προς αυτούς που πρόβαλαν τα αυτονόητα. Τα συστημικά και παραδοσιακά κόμματα του δημοκρατικού τόξου στην Ευρώπη θα πρέπει να αντιληφθούν ότι παραχωρούν την εκπροσώπηση βασικών αρχών και την πολιτική της λογικής στους ακραίους, με το πιο ένοχο ιδεολογικό παρελθόν.

Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»