Τρελαθήκαµε εντελώς;
Γύρω γύρω όλοι
Τις προάλλες τέσσερα καλόπαιδα της περιώνυμης φυλής των Ρομά -πρώην Αθίγγανων, πρώην γύφτων, πριν από τα εκ Δυσμών πολιτικώς ορθά, μπήκαν με σφυριά και άλλα εξαρτήματα στο σπίτι που είχε νοικιάσει με την οικογένειά του Γερμανός τουρίστας και τους λήστεψαν
Να επανέλθουμε σε θέμα που η αντιμετώπισή του στερείται τη λογική. Θα πείτε, ποιος έχασε τη λογική ώστε να τη βρει ακόμη και ο νομοθέτης! Εξηγούμαστε. Τις προάλλες τέσσερα καλόπαιδα της περιώνυμης φυλής των Ρομά -πρώην Αθίγγανων, πρώην γύφτων, πριν από τα εκ Δυσμών πολιτικώς ορθά-, εκ των οποίων οι δύο ήταν ανήλικοι, μπήκαν με σφυριά και άλλα εξαρτήματα στο σπίτι που είχε νοικιάσει με την οικογένειά του Γερμανός τουρίστας και τους λήστεψαν. Συχνό το φαινόμενο αυτό με τους Ρομά - πρώην Αθίγγανους και πρώην γύφτους.
Συχνό όμως είναι και το άλλο φαινόμενο το οποίο επιβάλλει ένας ανόητος νόμος, που στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ηλεκτρονικά ή έντυπα, οι δράστες εμφανίζονται με καλυμμένα τα πρόσωπά τους ή αλλοιωμένη τη φωτογραφία τους. Προφανώς, για να μην προσβληθεί η εγκληματική προσωπικότητα των δραστών. Αλλά δεν είναι μόνο η προστασία που ένας ανεκδιήγητος νόμος παρέχει σε αυτά τα κουμάσια. Προστατεύονται κατά τον ίδιο τρόπο και προαγωγοί, αποδεδειγμένα ή καθ’ ομολογίαν τους, βιαστές και παιδεραστές. Ποια η σκοπιμότητα, είναι ένα ερώτημα που τυχόν απάντησή του στερείται την προαναφερθείσα λογική.
Για σκεφτείτε το. Εκτός από την προστασία αυτών που δεν θα έπρεπε να προστατεύονται, αλλά ευθύς εξαρχής να διαπομπεύονται, στερείται την οφειλόμενη προστασία της η ίδια η κοινωνία. Διότι θα πρέπει να γνωρίζει το πρόσωπο του βιαστή, του ληστή και του παιδεραστή, να ξέρει με ποιους έχει να κάνει, κι έτσι, με τη γνώση αυτή, να μπορεί να προστατευτεί. Διότι εκτός των ανωτέρω, πολλοί εξ αυτών πλέον βγαίνουν από τα σίδερα σε μικρότερο χρονικό διάστημα από αυτό που θα έπρεπε να εκτίσουν, για να επαναλάβουν συνήθως το αποτρόπαιο έργο τους. Χώρια βέβαια που πολλοί εξ αυτών θα έπρεπε να είναι διά βίου έγκλειστοι.
Είναι πράγματι δύσκολο να διακρίνει κανείς τη σκοπιμότητα πίσω από κάποιες νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως αυτή που απαγορεύει να επιδειχθεί το πρόσωπο του εγκληματία. Σε άλλες εποχές, που η εγκληματικότητα και η παραβατικότητα δεν είχαν τις σημερινές διαστάσεις κα την ποικιλομορφία των σημερινών αδικημάτων, κανένας δράστης δεν τύγχανε αυτής της διακριτικής μεταχείρισης. Για τον απλό λόγο ότι δεν διανοούνταν κανείς να τον εξισώσει με τον υπόλοιπο νομοταγή κόσμο, ο οποίος αποτελούσε το δυνάμει θύμα του εγκληματούντος. Άλλαξαν οι καιροί, αλλά είναι αμφίβολο αν άλλαξαν προς το καλύτερο. Διότι, αυτό που σήμερα θεωρείται πολιτικά και δικαιωματικά ορθό, στην ακραία έκφρασή του, όπως αυτή που αναφέρουμε, θίγει τα δικαιώματα άλλων, που αποτελούν και τη συντριπτική πλειονότητα. Η οποία για τους λόγους που προαναφέραμε μένει απροστάτευτη. Σε λίγο, η για λόγους ανθρωπιστικούς προστασία και των πιο απεχθών παραβατών θα ακυρώνει το αντίστοιχο ανθρωπιστικό δικαίωμα των υπολοίπων.
*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»
Συχνό όμως είναι και το άλλο φαινόμενο το οποίο επιβάλλει ένας ανόητος νόμος, που στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ηλεκτρονικά ή έντυπα, οι δράστες εμφανίζονται με καλυμμένα τα πρόσωπά τους ή αλλοιωμένη τη φωτογραφία τους. Προφανώς, για να μην προσβληθεί η εγκληματική προσωπικότητα των δραστών. Αλλά δεν είναι μόνο η προστασία που ένας ανεκδιήγητος νόμος παρέχει σε αυτά τα κουμάσια. Προστατεύονται κατά τον ίδιο τρόπο και προαγωγοί, αποδεδειγμένα ή καθ’ ομολογίαν τους, βιαστές και παιδεραστές. Ποια η σκοπιμότητα, είναι ένα ερώτημα που τυχόν απάντησή του στερείται την προαναφερθείσα λογική.
Για σκεφτείτε το. Εκτός από την προστασία αυτών που δεν θα έπρεπε να προστατεύονται, αλλά ευθύς εξαρχής να διαπομπεύονται, στερείται την οφειλόμενη προστασία της η ίδια η κοινωνία. Διότι θα πρέπει να γνωρίζει το πρόσωπο του βιαστή, του ληστή και του παιδεραστή, να ξέρει με ποιους έχει να κάνει, κι έτσι, με τη γνώση αυτή, να μπορεί να προστατευτεί. Διότι εκτός των ανωτέρω, πολλοί εξ αυτών πλέον βγαίνουν από τα σίδερα σε μικρότερο χρονικό διάστημα από αυτό που θα έπρεπε να εκτίσουν, για να επαναλάβουν συνήθως το αποτρόπαιο έργο τους. Χώρια βέβαια που πολλοί εξ αυτών θα έπρεπε να είναι διά βίου έγκλειστοι.
Είναι πράγματι δύσκολο να διακρίνει κανείς τη σκοπιμότητα πίσω από κάποιες νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως αυτή που απαγορεύει να επιδειχθεί το πρόσωπο του εγκληματία. Σε άλλες εποχές, που η εγκληματικότητα και η παραβατικότητα δεν είχαν τις σημερινές διαστάσεις κα την ποικιλομορφία των σημερινών αδικημάτων, κανένας δράστης δεν τύγχανε αυτής της διακριτικής μεταχείρισης. Για τον απλό λόγο ότι δεν διανοούνταν κανείς να τον εξισώσει με τον υπόλοιπο νομοταγή κόσμο, ο οποίος αποτελούσε το δυνάμει θύμα του εγκληματούντος. Άλλαξαν οι καιροί, αλλά είναι αμφίβολο αν άλλαξαν προς το καλύτερο. Διότι, αυτό που σήμερα θεωρείται πολιτικά και δικαιωματικά ορθό, στην ακραία έκφρασή του, όπως αυτή που αναφέρουμε, θίγει τα δικαιώματα άλλων, που αποτελούν και τη συντριπτική πλειονότητα. Η οποία για τους λόγους που προαναφέραμε μένει απροστάτευτη. Σε λίγο, η για λόγους ανθρωπιστικούς προστασία και των πιο απεχθών παραβατών θα ακυρώνει το αντίστοιχο ανθρωπιστικό δικαίωμα των υπολοίπων.
*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»
