Τουρλουμπούκι! Ψάχνω στο λεξικό για να βεβαιωθώ ότι χρησιμοποιώ τη σωστή λέξη. Από τα παλιά λεξικά δεν βγάζω άκρη, δεδομένου ότι απευθύνονταν σε εγγράμματους. Αλλά, ευτυχώς, που υπάρχουν και τα λεξικά του διαδικτύου που μου επιβεβαιώνουν την έννοια της λέξης που θέλω να χρησιμοποιήσω.

Τουρλουμπούκι. Που σημαίνει συσσώρευση ανόμοιων πραγμάτων χωρίς οργανική σύνδεση, όπως και σχηματισμό συνόλου από ετερόκλητα και ασύμβατα μεταξύ τους στοιχεία! Τι μου θυμίζει αυτό, τι μου θυμίζει; Μέχρι που σκέφτηκα να μεταφέρω τη λέξη στα πολιτικά πράγματα της χώρας και προτείνω τα εκσυγχρονιζόμενα λεξικά στο λήμμα «Τουρλουμπούκι» να βάλουν τη λέξη «ΣΥΡΙΖΑ».

Εξυπακούεται ότι στο λήμμα, μετά τα όσα συμβαίνουν στο συγκεκριμένο κόμμα, δεν χωρεί και ο συνοδευτικός τίτλος «Προοδευτική Συμμαχία». Ίσως, το «Κοροϊδευτική Συμμαχία» να το άντεχε το λήμμα.

Διαβάζω λοιπόν κι εγώ ότι κινήθηκε πλέον για τα καλά η διαδικασία αποπομπής του νέου και εκλεγμένου προέδρου του κόμματος, μετά την κατάθεση και αποδοχή της πρότασης μομφής σε βάρος του.

Δεν ξέρω αν η πλειοψηφία, που αποφάσισε έτσι, του το κρατούσε μανιάτικο γιατί ο πρόεδρος δεν την είχε καλέσει στον γάμο του, και κυρίως στο γλέντι, ή ο λόγος ήταν άλλος.

Δεν βρίσκω πάντως άλλο σοβαρό λόγο, καθώς η σοβαρότητα εκεί είναι είδος εν ανεπαρκεία. Καθώς λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, πρώτον και κύριον υπολογίζω ότι θα έχουμε κάποια στιγμή νέον αρχηγό. Όχι ότι εμάς τους λοιπούς πολίτες αυτής της χώρας μάς πολυνοιάζει. Αλλά αν διαλυθούν τελείως, θα χάσουμε περισπούδαστες αριστερές αναλύσεις οι οποίες μας βγάζουν από τη ρουτίνα, καθώς όσα ακούμε συνήθως από αυτούς μάς κάνουν να αισθανόμαστε ότι προσγειωνόμαστε στην Ελλάδα έπειτα από μακρινό ταξίδι στο Κιριμπάτι.

Το άλλο που περιμένω με αγωνία, όπως ενδεχομένως και σε άλλο σημείωμα έχω αποκαλύψει, όσον αφορά τις άμεσες προσδοκίες μου, είναι να δω τα τεκταινόμενα στη χαριτωμένη αυτή Αριστερά -τους άλλους, τους ξινούς, δεν τους πάω καθόλου- να μετατρέπονται σε ένα ωραίο νούμερο -για την ακρίβεια σε σειρά νούμερων- θεατρικής παράστασης. Δηλαδή, επιθεώρησης. Ξέρω. Το είδος βρίσκεται σε παρακμή, αλλά να που υπάρχουν άτομα, για την ακρίβεια ολόκληροι πολιτικοί σχηματισμοί, που εμπνέουν.

Ίσως, μάλιστα, θα πρέπει να τους απονεμηθεί για τη συμβολή τους αυτή ειδικό μετάλλιο από το υπουργείο Πολιτισμού. Ας το έχει στα υπόψη της η κυρία Μενδώνη. Το συμπέρασμα είναι ότι ακόμη κι αν δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να εφευρεθεί.

Περάσαμε λίγο ζόρικα «εν τη βασιλεία του», αλλά μπρος στη χαρά που μας πρόσφερε, τι είν’ ο πόνος; Μα, κι αυτός ο Στέφανος, τι ήθελε να τους κάνει κοσμοπολίτες! Δεν ήξερε, δεν ρώταγε;

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 9/09/2024