Στο σημείωμα της περασμένης Παρασκευής, από αυτή εδώ τη θέση, έγραφα για κάποιους αδιανόητους νόμους που απαγορεύουν ορισμένες ενέργειες για περιπτώσεις που θα έπρεπε να είναι σε γνώση της κοινωνίας. Όπως λόγου χάρη η απαγόρευση να δείξεις το πρόσωπο του βιαστή.

Βεβαίως, τους νόμους τούς φτιάχνουν άνθρωποι, και άνθρωποι τους εφαρμόζουν ερμηνεύοντάς τους. Οπότε, δεν πρέπει να αποκλείουμε την περίπτωση της ανάστροφης λειτουργίας του ανθρώπινου μυαλού από μία στιγμή φαεινής έμπνευσης, που όμως είναι αντίθετη με τη λογική. Δεν αντιλέγω ότι πολλές φορές τα πράγματα κρύβουν διαφορετική αλήθεια.

Παράδειγμα: Διάβασα, και προφανώς διαβάσατε, μια πρωτοφανή είδηση που τρεις Πακιστανοί βίασαν μία κοπέλα, βιντεοσκοπώντας μάλιστα την πράξη τους, και αφού απολογήθηκαν αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς περιοριστικούς όρους!!! Η είδηση βεβαίως, που υπό άλλες συνθήκες θα προκαλούσε αγανάκτηση, απεδείχθη ότι αφορούσε συναινετικό σεξ - όχι τρίο, κουαρτέτο, όπως φάνηκε από το βιντεοσκοπικό υλικό. Οπότε, αυτός που τουλάχιστον θα έπρεπε να υποβληθεί σε κυρώσεις είναι αυτός που έκανε την ψευδή καταγγελία. Δηλαδή, η τουρίστρια!

Μην ξεχνάμε όμως και πρόσφατη περίπτωση που ο νόμος άφησε ελεύθερο βιαστή -και δεν είναι ο μόνος-, ο οποίος στη συνέχεια διέπραξε, όντας ελεύθερος, και φόνο, για να ολοκληρώσει το έγκλημα του βιασμού. Αλλά και οι Σουδανοί που αποπειράθηκαν στην Κρήτη να βιάσουν τουρίστρια ακινητοποιώντας τον σύντροφό της αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους, όπως να μη φύγουν από τη χώρα και να παρουσιάζονται στο αστυνομικό τμήμα! Δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα κάτσουν στο εδώλιο. Διότι μπορεί μεταξύ δύο εμφανίσεων άπαξ του μηνός στο αστυνομικό τμήμα να την «κάνουν α λα γαλλικά», ή όπως έκανε ο Παναγής στα Μέγαρα που αρραβωνιαζόταν και στη συνέχεια την «κοπάναγε», αφού έπαιρνε προκαταβολή προίκας.

Προφανώς και είμαστε μπροστά στο φαινόμενο που πληθαίνουν οι ποινικές περιπτώσεις η εξέλιξη των οποίων στερείται λογικής, ακόμη και αν το προβλέπει ένας νόμος. Οπότε, ο νόμος είναι παράλογος ανεξαρτήτως τού ποιες σκοπιμότητες ή ανάγκες καλύπτει. Αυτού του είδους η μεταχείριση είναι, από την άλλη πλευρά, λογικό να εξωθεί, παρακινεί, προτρέπει -και δεν ξέρω τι άλλο- τα θύματα ή τους συγγενείς των θυμάτων στην αυτοδικία, για να εφαρμόσουν τη δική της δικαιοσύνη, όπως δικαιολογημένα την αντιλαμβάνεται η λογική τους και η λογική, βεβαίως, του κοινού αισθήματος.

Δεν γνωρίζω και προφανώς είναι πολλοί και αυτοί που δεν καταλαβαίνουν την υποτιθέμενη προοδευτική αντίληψη κάποιων νόμων στο πλαίσιο της εξασφάλισης κάποιων ανθρώπινων δικαιωμάτων. Μόνο που δικαιώματα έχουν και τα θύματα των αποτρόπαιων πράξεων, τα οποία δικαιολογημένα ζητούν δικαίωση. Η οποία και δεν εξασφαλίζεται με «εκσυγχρονισμένους» νόμους που εμπεριέχουν προοδευτικότητα, υπό τη σύγχρονή της έννοια, αλλά τους λείπει η κοινή λογική.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 11/09/2024