Επειδή διαβάζω για διάφορους νεολογισμούς, οφείλω να σας πω πρώτον ότι «κασσελίστας» υπήρχαν χρόνια πριν. Δεύτερον ότι δεν υπάρχουν πια, εδώ και χρόνια. «Κασσελίστας» λοιπόν ήταν αυτοί που τους έβρισκες στον δρόμο, σε κάποιες γωνιές, με ένα κασελάκι και σε φώναζαν να σου γυαλίσουν τα παπούτσια. Δεν ήταν όλοι «σταθερής τροχιάς», δηλαδή να κάθονται στο ίδιο σημείο όπως ορισμένοι εκ της Μέσης και Άπω Ανατολής που έχουν σταθερές θέσεις σε φανάρια για να σου καθαρίσουν τα τζάμια.

Αυτοί λοιπόν οι «κασσελίστας» έχουν χαθεί, τουλάχιστον, από την Αθήνα. Πού και πού βρίσκεις κάποιον - τον ίδιο πάντα, βεβαίως, στη γωνία Βουκουρεστίου και Πανεπιστημίου. Αν δεν τον βρεις εκεί, μπορείς να βρεις μπόλικους, άνετα, σε κάτι κομματικά γραφεία κατεβαίνοντας την Πειραιώς και πλησιάζοντας στου Ψυρρή.

Εκτός από τους «Κασσελίστας» σε αυτό το κόμμα που τα γραφεία του είναι κοντά στου Ψυρρή, αφθονούν και οι «βαρβατίστας» που είναι απέναντι από τους «Κασσελίστας». Και όταν λέω απέναντι, δεν εννοώ ότι έχουν απέναντι γραφεία, διότι απ’ ό,τι διαβάζω δεν έχουν κλειδιά οι «Κασσελίστας», επομένως, είναι κατά κάποιον τρόπο άστεγοι.

Αυτά κάνει η βάσκανη μοίρα, όταν μοστράρεις επαύλεις και διαμερίσματα, αλλά κάνεις και τον κοινωνικά ευαίσθητο. Υπάρχουν στο ευρύ πλαίσιο της αριστερής συνομοταξίας των «-ίστας» και οι «καρεκλίστας», που δεν θέλουν να χάσουν την πολιτική θέση τους ή στην καλύτερη περίπτωση τη βουλευτική τους. Αυτοί αποκαλούνται και «πρασινίστας», διότι όπως κατήγγειλε και πρώην σύντροφός τους, σοβαρός, αυτοί είχαν αρχίσει τα νταραβέρια με τους Έλληνες σοσιαλιστές που έχουν ως χρωματικό έμβλημα το πράσινο. Εξού και «πρασινίστας» αυτοί που αγωνιούν να χωθούν κάπου βλέποντας ότι το κόμμα τους είναι σε φάση εξαΰλωσης. Θα μπορούσαν υπό ευρεία έννοια να αποκληθούν, μια και μπάζει το καράβι τους νερά και το εγκαταλείπουν, και… «ποντικίστας».

Συνολικά, η συγκεκριμένη κοκκινορόζ ιδεολογικοπολιτική συνομοταξία μπορεί να φέρει και τον τιμητικό τίτλο «ασχετίστας», που καλύπτει όλη την γκάμα της πολιτικής φυσιογνωμίας και των προσόντων τους. Τώρα, βεβαίως, εκτός από το ηγετικό πρόβλημα που έχουν και για το οποίο προθυμοποιήθηκε να τους το λύσει και γνωστός τηλεπαρουσιαστής, επειδή βλέπουν μακριά, σκέπτονται μια γενικότερη ανασύνταξη της Αριστεράς, ώστε να προκύψει κάτι νέο. Δηλαδή, να ενωθούν τα διάσπαρτα κομμάτια των απανταχού «-ίστας». Νομίζω ότι καλούν στην προσπάθεια και τη Νέα Αριστερά, οπότε θα προκύψει η Νέα Νέα Αριστερά. Πόσο νέα δεν ξέρω, γιατί και οι άλλοι της Νέας πολιτικά σιτεμένοι είναι. Επομένως, θα είναι σαν να πάρεις έναν σκαραβαίο του ’50 και να του βάλεις καινούργιες πινακίδες. Πάλι σε ράλι αντίκα θα τρέχει. Και δεν λες και κανέναν από δαύτους vintage…

Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»