Υπάρχει κομψή χυδαιότητα ή ο όρος είναι αδόκιμος; Νομίζω ότι, αν προέρχεται από την Αριστερά, υπάρχει. Επιπλέον, για να μην μπερδεύεται κανείς, όταν προσδιορίζω τη χυδαιότητα ως κομψή εννοώ ότι μπορεί να προέρχεται από κομψή βουλευτίνα ή κομψευόμενο βουλευτή. Πάντα του ΣΥΡΙΖΑ.

Διαβάσαμε λοιπόν ανάρτηση -κομψή, η οποία συνοδευόταν από τηλεοπτική εικόνα πίνακα πρόσφατης δημοσκόπησης που έδειχνε τη για πρώτη φορά Αριστερά στα τάρταρα- αρκούντως χυδαία από πολιτικής πλευράς αλλά άσχετη με το περιεχόμενο της δημοσκόπησης, που «έτσουζε» τον ΣΥΡΙΖΑ. Και η ανάρτηση έλεγε κάτι του τύπου να φοβόμαστε αυτόν που μπαίνει στην πολιτική ξεβράκωτος, δηλαδή από φτωχή οικογένεια, και όχι τον παραλή. Ο υπαινιγμός σαφής. Διότι ο μη χορτασμένος θα βάλει σίγουρα το χέρι στο μέλι! Πώς προσδιοριζόταν, για να μην πέσουμε έξω, ο φουκαράς; Γιος της πλύστρας! Χαρακτηρισμός που μου θύμισε κάποιον άλλο προσδιορισμό καταγωγής, πριν από χρόνια, όταν κάποιος στα γραπτά του είχε χαρακτηρίσει τον Τσοβόλα «γιο του αγωγιάτη»!

Εκάς οι βάρβαροι πτωχοπρόδρομοι. Τι δουλειά έχουν με την πολιτική αν δεν φορούν ρεντικότα και μονόκλ; Πάντως είναι ενδιαφέρουσα η ελιτίστικη αυτή προσέγγιση, διότι προέρχεται από την Αριστερά, η οποία ως γνωστόν είναι υπέρ των καταφρονεμένων, των μη εχόντων στον ήλιο μοίρα και υπέρ παντός φουκαρά. Προφανώς, για λόγους ισότητας και ταξικών ισορροπιών είπαν να πουν και καμιά καλή κουβέντα για τους παραλήδες, εντάσσοντάς τους μάλιστα, κατά μονοπωλιακό τρόπο, στο υπέρτατο των επαγγελμάτων. Αυτό που παίζει κομπολόι τις τύχες των υπολοίπων.

Πρώτο συμπέρασμα είναι ότι ο χώρος αυτός των νεοκομμουνιστών εκσυγχρονίζεται ταξικώς.

Ένα δεύτερο συμπέρασμα, ουδόλως κολακευτικό για το εγχώριο πολιτικό σύστημα, είναι ότι όποιος μπαίνει στην πολιτική είναι για να κονομήσει. Σε βάρος μας βεβαίως. Η συγκεκριμένη άποψη εκλαμβάνει ως πεινασμένο γύπα όποιον θέλει να μπει στην πολιτική και δεν κατοικεί σε Εκάλη, Ψυχικό και Φιλοθέη αλλά στο ταπεινό Μπραχάμι.

Ένα τρίτο συμπέρασμα, κατά τη συγκεκριμένη άποψη, είναι ότι στην πολιτική πρέπει να εισέρχονται μόνον όσοι δηλώνουν εισοδήματα ετήσια άνω των 300.000 ευρώ και περιουσιακά στοιχεία τουλάχιστον τεσσάρων διαμερισμάτων και τριών αυτοκινήτων, εκ των οποίων το ένα να είναι τουλάχιστον κάμπριο.

Ένα τέταρτο συμπέρασμα είναι ότι οι αριστεροί είναι πλέον ανοικτά υπέρ του κεφαλαίου. Του πραγματικού, όχι του Μαρξ. Δεν έχει σημασία αν οι προδιαγραφές αυτές για τους σύγχρονους πολιτικούς εμπεριέχουν και μια αντιδημοκρατική οπτική, άλλως φασιστική. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το κόμμα αυτό της Αριστεράς και της προόδου επιχείρησε να αποκλείσει υποψήφιο από τις εσωκομματικές εκλογές.

Ευτυχώς που δεν πρόκειται να ξανακυβερνήσουν. Διαφορετικά, θα καθιέρωναν οι εκλογές να διεξάγονται μεταξύ μόνο των ψηφοφόρων του κόμματος και οι κάλπες θα στήνονταν μόνο στην Εκάλη.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 21/09/2024