Μέση Ανατολή. Περιοχή όπου η ωμή βία προκαλεί εκατόμβες και αθώων. Στη Μέση Ανατολή είναι προφανές ότι το «εκκρεμές του αίματος» θα αιωρείται από τις τρομοκρατικές ενέργειες, στον ανοικτό πόλεμο, για αρκετό καιρό.

Στη Μέση Ανατολή οι δύο οργανώσεις, Χαμάς και Χεζμπολάχ, παρά την ημικρατική ιδιότητά τους, δεν έχουν λησμονήσει τις τρομοκρατικές πρωτοβουλίες που υπαγορεύει μία Τζιχάντ, ενώ και από τη δική τους πλευρά, ας μην ξεχνάμε, διατείνονται πως οι στρατιωτικές ενέργειες του Ισραήλ αποτελούν κρατική τρομοκρατία, στο μέτρο που πλήττονται άμαχοι!

Η υπόθεση της Παλαιστίνης και του κράτους της αποτελεί την πηγή από την οποία πηγάζουν όλα τα δεινά της Μέσης Ανατολής. Κι αυτό, διότι όσοι Άραβες γείτονες θέλουν την αναταραχή στην περιοχή προβάλλουν ως ένα πολύ καλό άλλοθι για τις βιαιότητές τους το κατά τα άλλα δίκαιο και ανθρωπιστικό αίτημα των Παλαιστινίων.

Προφανώς, η κόλαση που δημιουργείται στην περιοχή, με θύματα και αμάχους, κάθε φορά, δεν πρόκειται να σταματήσει για τους εξής δύο λόγους: Ο πρώτος δεν έχει να κάνει μόνο με την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους αλλά και με την εμμονή ορισμένων φανατικών Αράβων να μη θέλουν να αναγνωρίσουν, ουσιαστικώς, το κράτος του Ισραήλ, την κυριαρχία του και το δικαίωμά του, αφού είναι ένα αναγνωρισμένο κράτος από την έννομη διεθνή κοινότητα, να υπερασπίζεται και τα εδάφη του και τον λαό του και την ακεραιότητά του.

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την αδυναμία της διεθνούς κοινότητας και κυρίως των μεγάλων δυνάμεων να επιβάλουν την τάξη, κάθε φορά που διασαλεύεται, μία τάξη που θα πρέπει να έχει ως στόχο, πρωτίστως, την προστασία του άμαχου πληθυσμού. Το συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί είναι ότι αφού όλη η δυτική, κυρίως, κοινότητα είναι εναντίον των αραβικών οργανώσεων που επικαλούνται και χρησιμοποιούν την τρομοκρατία, τότε είναι «λογική» η τακτική των μεγάλων να αφήνουν το Ισραήλ να «καθαρίζει» για λογαριασμό τους, αφού είναι και το κράτος με τη βούληση να τα βάλει με όλους του ύποπτους Άραβες. Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο, στο πλαίσιο της συλλογιστικής αυτής, το γεγονός ότι Σαουδική Αραβία, Ιορδανία και Αίγυπτος (που έχει χάσει και πολέμους και εδάφη από το Ισραήλ) έχουν επιρρίψει στο παρελθόν ευθύνες στη Χεζμπολάχ.

Έστω και αν αυτό γίνεται όχι τόσο διότι συμπαθούν ιδιαίτερα το Ισραήλ όσο διότι τους προκαλεί ανησυχία η αύξηση της επιρροής του Ιράν στην περιοχή.

Στην όλη υπόθεση της φλεγόμενης Μέσης Ανατολής, το «διά ταύτα» είναι δύσκολο να διατυπωθεί, γιατί δεν υπάρχουν οι δυνατότητες διαλόγου και συνεννόησης, έστω και μεταξύ εχθρικών κρατών, όσο εξακολουθούν κυρίαρχο ρόλο να διαδραματίζουν φανατικές οργανώσεις, που χρησιμοποιούν ως πολιτικό όπλο την τρομοκρατία.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 24/09/2024