Κι ενώ είχαμε ελπίσει ότι τα περιστατικά βίας μεταξύ ανηλίκων θα περιοριστούν -διότι το να εκλείψουν τελείως δεν το πιστεύουμε-, διαπιστώνουμε πως όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά πληθαίνουν. Με συμμετοχή πλέον στα ψευτονταηλίδικα περιστατικά και των κοριτσιών.

Λέω ότι είναι ψευτονταήδες, διότι μαζεύονται πολλοί έναντι των ολίγων και αδύναμων. Με πολύ μεγάλη ικανοποίηση είδαμε σε πρόσφατη επίδειξη βίας σε βάρος κοριτσιού από άλλες εκπροσώπους του γυναικείου φύλου ότι η Αστυνομία συνέλαβε τους γονείς των δραστών για πλημμελή επιμέλεια. Αυτό ουσιαστικώς σημαίνει ότι θα πρέπει να υποστούν τις συνέπειες - και μάλιστα πρέπει να είναι βαρύτερες από αυτές που θα υποστούν τα κορίτσια-νταήδες. Διότι αυτοί είναι που διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους.

Οπότε, η στάση βίας των παιδιών, που συνήθως αντιγράφουν συνήθειες των γονιών, οφείλεται είτε σε ανάλογη συμπεριφορά που έχουν δει σπίτι τους, και η οποία εκλαμβάνεται ως κανονικότητα, είτε οι γονείς δεν ενδιαφέρονται για το πώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους και αφήνουν τη «διαπαιδαγώγησή τους» στην τηλεόραση ή στις περίεργες παρέες που κάνουν και τα παρασύρουν σε έκνομες πράξεις. Είτε, ακόμη, οι γονείς κατευθύνουν τα παιδιά τους προς τη βία, με το υποκριτικό πρόσχημα της άμυνας έναντι της βίας που κυριαρχεί.

Μπορεί και να καμαρώνουν από πάνω… Από αυτά προκύπτει η βασική ευθύνη του γονιού, ο οποίος αποδεικνύεται πλέον ότι δεν χαρακτηρίζεται από τις παλαιές αρχές στις οποίες στηριζόταν ο θεσμός της οικογένειας. Ευλόγως δε ορισμένοι θα πουν «για ποια οικογένεια σήμερα μιλάμε - όπως την ξέραμε», όταν πλέον στο σχολειό θα πηγαίνουν παιδιά με δύο μπαμπάδες και δύο μανάδες. Αν λάβουμε υπόψη ότι τα περιστατικά βαίνουν αυξανόμενα, η αποτελεσματική λύση για την αντιμετώπισή τους βρίσκεται στις βαριές κυρώσεις τόσο στα παιδιά όσο και στους γονείς.

Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι τα δεκατετράχρονα δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Όταν τετράχρονα και πεντάχρονα γνωρίζουν τι είναι το Spotify και γνωρίζουν να χειρίζονται και το κινητό, η άποψη ότι παιδιά του γυμνασίου δεν έχουν συναίσθηση του τι κάνουν είναι λανθασμένη προσέγγιση. Πολύ περισσότερο, όταν συνομήλικά τους τραβούν βίντεο… τη βία που εξελίσσεται μπροστά τους. Όταν τα κοριτσάκια τα βλέπουμε στους δρόμους με μπουστάκια που παραπέμπουν σε στηθόδεσμο, έχουν ήδη αντιληφθεί τη δύναμη της σεξουαλικότητάς τους.

Επομένως, δεν υπάρχει δικαιολογία για την απάνθρωπη συμπεριφορά τους. Γι’ αυτό και πρέπει εγκαίρως να πληροφορείται η εκπαιδευτική κοινότητα τι είδους παιδί είναι αυτό και να υφίσταται τις συνέπειες, μία εκ των οποίων μπορεί να είναι να μην το δέχεται κανένα σχολείο. Οπότε, μπορεί να ξυπνήσουν και οι μακάριοι γονείς, που είναι αυτοί οι οποίοι πρέπει να υφίστανται τη μεγαλύτερη τιμωρία, ιδιαίτερα όταν παριστάνουν τους αφελείς.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 27/09/2024