Στον ΣΥΡΙΖΑ μαδάνε, τελικά, τη μαργαρίτα αν θα συναντηθούν οι υποψήφιοι πρόεδροι να αποφασίσουν για διαδικασίες που αφορούν το μέλλον του απο-κόμματός τους.

Έτσι, επιβεβαιώνεται η παροιμία ότι όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει. Από μία άποψη είναι θεμιτή η φιλοδοξία όλων. Και ο φουκαράς Δελαπατρίδης δικαίωμα στην πολιτική και την πρωθυπουργία είχε, ασχέτως αν κανείς δεν τον ψήφιζε, μολονότι έκαναν χάζι με τις τρελοκουβέντες του. Όχι ότι αυτά που λένε σήμερα κάποιοι από τον συγκεκριμένο ροζοκόκκινο χώρο είναι σοβαρότερα από τα αποφθέγματα του Δελαπατρίδη, Θεός σχωρέσ’ τον.

Άλλωστε, πόσο σοβαρότερος ήταν ο μακαρίτης Αρμάνδος -που ήταν το όνομά του-, φάνηκε όταν είχε δηλώσει «τρελός είμαι να βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα;», έχοντας προφανώς αντίληψη για τη δύσκολη κατάσταση της χώρας την εποχή που έκανε τη δήλωση αυτή! Αντιθέτως, σήμερα είναι πολλοί πρόθυμοι, εκτός των ανύπαρκτων ικανοτήτων τους, να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, που έχουν προηγουμένως φροντίσει οι ίδιοι να το βάλουν στην οπή! Προσωπικώς, ανησυχώ για το τι θα συμβεί στο κόμμα που έχει τροφοδοτήσει την επιθεώρηση.

Διότι, αν διαλυθεί, θα μας λείψει. Η επιθεώρηση. Και απ’ ό,τι φαίνεται, η τάση είναι άλλος να τραβήξει για Χίο και άλλος για Μυτιλήνη.

Το πρόβλημα των υποψηφίων είναι διττό. Αν τραβήξουν δικό τους δρόμο, έχουν το προηγούμενο των συντρόφων που θέλησαν ανεξάρτητη αριστερή πορεία και τώρα δεν τους ξέρει ούτε ο θυρωρός τους, που έλεγε και κάποια ψυχή (σ.σ.: τι έχω πάθει σήμερα με τους μακαρίτες!). Δηλαδή, ποιο δικό τους δρόμο; Να διώξουν τον Στέφανο και να κρατήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ως μουσειακό είδος, φαντάζομαι… Αν πάνε να ενωθούν με τους άλλους, θα είναι ένας ωραίος αχταρμάς από τα παλιά και ο μόνος που θα λείπει θα είναι το χαρωπό παιδί. Αλλά ούτε αυτός ο κούκος θα φέρει την άνοιξη. Το άλλο πρόβλημά τους είναι ο Στέφανος, ο οποίος από την ημέρα που ήλθε και τον έκαναν και αρχηγό γύρισε το κόμμα το μέσα έξω, σαν κάλτσα - επειδή του μύριζε.

Τους ζήτησε να μεταλλαχθούν σε κοσμοπολίτες, να κυκλοφορούν με κανίς, να πηγαίνουν στο γυμναστήριο του Τάιλερ, να μπανιάρονται στις Σπέτσες και τη Μύκονο και να έχουν πρώτη γλώσσα τα αγγλικά, να τρώνε σούσι και να πίνουν μπέρμπον. Γίνονται αυτά; Τι αριστερός θα ’σαι χωρίς ταγάρι και αξυρισιές; Και τι θα πει ο Άρης; Ο άλλος με τα φισεκλίκια, όχι ο Σπηλιωτόπουλος.

Τεράστια τα βάσανα εκεί στην Κουμουνδούρου. Kακώς. Διότι, σύντροφοι, αν έχετε μυαλό, carpe diem. Και κανίς θα πρέπει να αποκτήσετε και κοιλιακούς για Μύκονο. Δεν παίρνετε παράδειγμα από τον πρώην σας; Έστω κι αν έχει κάνει κοιλίτσα, όπως τον κόβω…

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 11/10/2024