Τις προάλλες μού έστειλαν ένα βίντεο με μία διαδήλωση μουσουλμάνων στη Γερμανία που ζητούν να δημιουργηθεί… χαλιφάτο! Αυτή η απαίτηση μερίδας μεταναστών ισλαμικής θρησκείας -απαίτηση που λίγα χρόνια πριν υποδαυλίστηκε και με σχετικές συστάσεις Ερντογάν προς τους εν Γερμανία συμπατριώτες του μετανάστες- υπονομεύει τα ανθρωπιστικά αισθήματα που οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν ενδεχομένως να δείξουν στις στρατιές των εξαθλιωμένων που αναζητούν καλύτερη τύχη στην Ευρώπη, ασχέτως αν αυτή έχει παύσει από καιρό να είναι Γη της Επαγγελίας.

Βεβαίως σε σύγκριση με τις χώρες των μεταναστών η Γηραιά Ήπειρος είναι παράδεισος. Διότι αν από τη μία πλευρά οι μετανάστες, παράτυποι και μη, απαιτούν να γίνουν αποδεκτοί στη Δύση, γιατί τα κράτη της να μην αντιδράσουν αποτρεπτικά όταν εγείρεται από φανατικούς η απαίτηση για χαλιφάτα, απαίτηση που μπορεί για λόγους θρησκείας να ενστερνιστούν και αυτοί που συρρέουν στην Ευρώπη; Αποδίδοντας τα του Καίσαρος Καίσαρι, οφείλουμε να πούμε ότι δεν είναι μόνο οι συνθήκες εμφυλίων ή αυταρχικών και αδυσώπητων καθεστώτων που εξωθούν, από ορισμένες χώρες του Τρίτου Κόσμου, στη μετανάστευση. Δημιούργησαν και τα κράτη της Δύσης τις κατάλληλες συνθήκες για να θέλουν κάποιοι να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους, με την αναστάτωση και τις επεμβάσεις που προκάλεσαν στις χώρες αυτές, με το πρόσχημα του εκδημοκρατισμού τους, αλλά στην ουσία για να προωθήσουν τα δικά τους μακροχρόνια συμφέροντα.

Ανεξαρτήτως πάντως των αιτίων της μετανάστευσης, τα οποία εκ των υστέρων δεν θεραπεύονται, η ουσία είναι ότι, με τα όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, οι μεταναστευτικές ροές αυξάνονται και οι ευρωπαϊκές χώρες τώρα οψίμως ανησυχούν, αφού ορισμένες εξ αυτών -βλέπε Γερμανία- ήθελαν να προσελκύουν μετανάστες, γιατί τους έλειπαν εργατικά χέρια. Και αδιαφορούσαν για την πίεση που δέχονταν οι πρώτες χώρες υποδοχής. Η Ελλάδα λόγω γεωγραφικής εγγύτητας αλλά και ευκόλως προσβάσιμων συνόρων είναι το πρώτο θύμα του μεταναστευτικού προβλήματος.

Μπορεί ο διευρυνόμενος φράχτης στον Έβρο να κάνει τη δουλειά του, αλλά το Αιγαίο αποτελεί έναν πολύ φαρδύ δρόμο για να κάνουν τη δική τους δουλειά οι σύγχρονοι δουλέμποροι. Ή να εργαλειοποιούν κάποιες χώρες το Μεταναστευτικό για να ασκούν εξωτερική πολιτική ή για να εισπράττουν χρήματα σε αντάλλαγμα της παρεμπόδισης των ροών από τη χώρα τους προς Ευρώπη.

Η Τουρκία είναι το βασικό παράδειγμα αυτής της τακτικής. Τώρα η πρωτοβουλία της Ιταλίας να δημιουργήσει σε χώρα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης κέντρα κράτησης, όπου θα επιστρέφονται οι εισερχόμενοι στην Ιταλία παράτυποι μετανάστες, δημιουργεί ένα προηγούμενο που εξετάζεται από τις Βρυξέλλες. Οι Ευρωπαίοι ξύπνησαν αργά, όταν άρχισαν να αντιμετωπίζουν τους κινδύνους για τους οποίους τους ειδοποιούσαν χώρες που δέχονταν τη μεταναστευτική πίεση, όπως η Ελλάδα. Πάντοτε επιμηθείς και «εαυτούληδες»…

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 18/10/2024