Παρ’ ολίγον να είχαμε και άλλο σιδηροδρομικό ατύχημα, το οποίο αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή. Με ανθρώπινη παρέμβαση. Τελικώς, περισσότερο και από την ύπαρξη των ηλεκτρονικών συστημάτων, τα οποία αναντίρρητα βοηθούν, τα πάντα εξαρτώνται από την ετοιμότητα, τη γνώση και την ευσυνειδησία αυτού που χειρίζεται ή επιβλέπει τα συστήματα. Και αυτή η διαπίστωση είναι διαχρονικής επικαιρότητας, αναλογιζόμενοι το τραγικό συμβάν στα Τέμπη με τους τόσους νεκρούς. Το τι έφταιξε και το ποιος έχει τη βασική ευθύνη για τους νεκρούς διερευνάται ακόμη.

Όμως, πέραν των ελλείψεων ή διαχρονικών παραλείψεων, το ανθρώπινο χέρι έχει πάντοτε τον τελευταίο λόγο. Άκουγα τις προάλλες σε ραδιοφωνικό σταθμό τη συνέντευξη Έλληνα επιστήμονα, που παρεπιδημεί στο εξωτερικό και είναι ειδικός στην τεχνητή νοημοσύνη, να λέει ότι η AI είναι αναμφίβολα πολύ βοηθητική για τον άνθρωπο και τις δραστηριότητές του, αλλά ουδέποτε θα τον αντικαταστήσει. Το ποια χρήση θα κάνει ο άνθρωπος σε αυτό το καινούργιο «όπλο» είναι άλλη παράγραφος.

Όμως, ο άνθρωπος θα παραμένει κυρίαρχος. Αν λάβουμε υπόψη αυτή την απόλυτα σεβαστή άποψη ενός κατεξοχήν ειδικού, θα πρέπει κοιτάζοντας τα του οίκου μας -όχι εμείς, οι πολιτικοί και οι κατά καιρούς κυβερνήσειςνα φροντίζουμε την ούτως ή άλλως υδροκέφαλη κρατική μηχανή να τη στελεχώνουμε με τους κατάλληλους και όχι με κριτήριο τα πολιτικά ρουσφέτια.

Υπάρχουν πάμπολλες περιπτώσεις -ευτυχώς, οι αιματηρές είναι ελάχιστες-, που μέσω των αστοχιών που σημειώθηκαν αναδείχθηκε η βασική ευθύνη του ανθρώπινου δυναμικού, το οποίο ήταν ή αδαές ως προς το αντικείμενο που χειριζόταν είτε ασυνείδητο. Αστοχίες που τις πληρώνουν οι πολίτες, τους οποίους οι δημόσιες υπηρεσίες είναι ταγμένες να εξυπηρετούν κατά τον καλύτερο τρόπο. Τόσο το χειρότερο, δε, αν οι υπηρεσίες που προσφέρονται αφορούν τομείς στους οποίους ένα λάθος από τον αρμόδιο μπορεί να αποβεί μοιραίο. Βεβαίως, πάντα η Ελλάδα εκινείτο επί χρόνια, από τότε που έγινε ανεξάρτητο κράτος, μεταξύ Ανατολής και Δύσης όσον αφορά αντιλήψεις και συμπεριφορές, που δεν έχουν ακόμη και σήμερα εξαλειφθεί.

Σε ένα βιβλίο του για τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ επί Παπανδρέου, ο μακαρίτης ο Θεόδωρος Πάγκαλος με πολύ γλαφυρό τρόπο και ενίοτε αυτοσαρκαστικό, διότι συμμετείχε σε κυβερνήσεις που κατέφυγαν σε ακραίο λαϊκισμό, περιγράφει απίθανες περιπτώσεις διορισμών, χάριν ρουσφετιού, ασχέτων σε άσχετες θέσεις. Μέχρι και την περίπτωση υπαλλήλων που στέλνονταν στις Βρυξέλλες, στην Κομισιόν, αναφέρει, που δεν καταλάβαιναν άλλη γλώσσα εκτός από τη μητρική τους. Και άντε να κάνουν δουλειά! Άλλωστε, στον μακαρίτη ανήκει και η διαχρονικής επικαιρότητας φράση «μαζί τα φάγαμε», ερμηνεύοντας έτσι όχι μόνο το πώς δούλευε η σχέση πολιτικού συστήματος και κοινωνίας αλλά και τα αίτια της μετέπειτα χρεοκοπίας μας.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 21/10/2024