Η Ελλάδα είναι απίθανη χώρα. Και δεν μιλάω για τον ήλιο της, τα νησιά της, τον αρχαίο πολιτισμό της και ό,τι άλλο θαυμάζουν σε εμάς οι ξένοι. Είναι απίθανη χώρα, γιατί σε αυτή τα πάντα μπορεί να συμβούν. Διότι, όπως έχω ξαναγράψει αυτό που μου είχε πει κάποιος, η Ελλάδα δεν είναι κράτος. Είναι επινόηση!

Γιατί τα λέω αυτά; Διότι στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά έγινε μια εκδήλωση από το Ίδρυμα Τσίπρα, με αντικείμενο τα οικονομικά και την ακρίβεια! Θα μου πείτε, ορθώς ασχολήθηκε ο πρώην πρωθυπουργός με το φλέγον ζήτημα, διότι, ως γνωστόν -και επ’ αυτού δεν θέλω αντιρρήσεις-, το ατού του κ. Τσίπρα είναι η Οικονομία - κατά δήλωση δική του.

Μπορεί να τον έριξε η κακούργα κοινωνία στο πολιτικό πυρ το εξώτερον, και αυτόν και το κόμμα του, ο πυρήνας του οποίου -δηλαδή η Νέα Αριστερά- βρίσκεται σήμερα δημοσκοπικώς στο 1,9%, αλλά, προφανώς, ο ίδιος αγνοεί τους λόγους για την οικονομική καταστροφή των Ελλήνων, καθώς εν τη βασιλεία του αποδεκατίστηκε η μεσαία τάξη. Και γι’ αυτό, εξαιτίας της άγνοιάς του -σκόπιμη, φαντάζομαι-, θέλησε να μας συμβουλεύσει -και την κυβέρνηση- πώς να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της Οικονομίας. Και κυρίως την ακρίβεια. Πριν από τις πρώτες εκλογές που ο λαός τού έδειξε την πόρτα εξόδου, σε μια τηλεοπτική του συνέντευξη είχε αναφερθεί σε ολόκληρη λίστα περικοπών που θα έκανε η ΝΔ, αν γινόταν κυβέρνηση.

Όμως, όσα ανέφερε για περικοπές τα είχε πραγματοποιήσει ο ίδιος με… διμούτσουνη σπάθα. Επί των ημερών του, είχε περικόψει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο (συν οι αυξήσεις εισφοράς υπέρ υγείας λ.χ.) τις συντάξεις 21 φορές και τις μείωσε κατά 35% τουλάχιστον. Στέρησε το ΕΚΑΣ σε 380.000 συνταξιούχους. Τις συντάξεις χηρείας τις περιόρισε στα 360 ευρώ. Πεντακόσιες χιλιάδες εργαζόμενοι είναι με μισθούς κάτω από 500 ευρώ. Κατάργησε την έκπτωση δαπανών υγείας από τον φόρο και άλλα.

Θα μου πείτε, τι άλλο να έκανε ο άνθρωπος για να δείξει το κοινωνικό του πρόσωπο; Και προφανώς επειδή ήταν σίγουρος ότι τα οικονομικά επί των ημερών του πήγαιναν πρίμα, το επιχείρημα που είχε προβάλει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την προκήρυξη εκλογών ήταν ότι η μακρά προεκλογική περίοδος θα έβλαπτε την Οικονομία που ανέκαμπτε. Την ήδη… βλαμμένη! Δεν φαντάζομαι να έλαβε η κυβέρνηση υπόψη τις συστάσεις του πρώην πρωθυπουργού. Διότι, όπως λέει και το παλαιό ανέκδοτο, που ο λοχίας καλεί τους στρατιώτες όσων ζει ο πατέρας τους να κάνουν ένα βήμα μπροστά, μόλις έκανε το βήμα ένας στρατιώτης, του φώναξε ο λοχίας: «Πού πας, ρε Καραμήτρο;».


*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»