Το θέµα της δηµόσιας Υγείας

Σε πρόσφατη δημοσκόπηση οι μισοί των ερωτωμένων δήλωσαν καθόλου ικανοποιημένοι από το δημόσιο σύστημα Υγείας, το γνωστό ΕΣΥ. Είναι λογικό οι απαιτήσεις της κοινωνίας να είναι μεγάλες, ως φορολογουμένης, για τις υπηρεσίες που προσφέρει το κράτος. Και η μη ικανοποίηση αυτή βρίσκεται κατά κάποιο τρόπο σε αντιπαράθεση με τις απόψεις που έχω ακούσει από όσους χρησιμοποίησαν τα δημόσια νοσοκομεία, για την επιστημονική επάρκεια των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού και κυρίως για την ανθρωπιά τους.

Ασφαλώς όταν ένας ασθενής πάει σε ένα δημόσιο νοσοκομείο ή οι συγγενείς του, που είναι λογικό να αγωνιούν, δεν κάθονται εκείνη τη στιγμή να σκέπτονται τους ακόμη και δικαι ολογημένους λόγους για την ανεπάρκεια του συστήματος.

Δεν μπορείς δηλαδή να τους προβάλεις ως δικαιολογία και προς παρηγορίαν ότι σε όλο τον προηγμένο κόσμο το πρόβλημα της δημόσιας Υγείας είναι σε διαρκή επικαιρότητα, δεδομένου ότι οι παροχές του κράτους είναι πάντα σε συνάρτηση προς την πορεία της Οικονομίας. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών, αλλά στο ότι τόσο η ποιότητα αυτή όσο και η έκταση των παρεχομένων υπηρεσιών και -κυρίως- η διάρκεια της κάλυψης εξαρτώνται από τη διάρκεια και το ύψος της χρηματοδότησης της δημόσιας Υγείας.

Και σε προηγούμενο σημείωμα είχαμε επισημάνει ότι το πρόβλημα δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό. Λόγου χάρη, εδώ και χρόνια στην Αγγλία η κατάσταση είναι ασφυκτική από πλευράς αναμονής στα χειρουργεία, από έλλειψη προσωπικού και από τόσες άλλες ανάγκες που θα έκαναν το σύστημα αποτελεσματικό. Θυμίζουμε δε ότι στο παρελθόν πηγαινοέρχονταν στη Θεσσαλονίκη αεροπλάνα από τη Μεγάλη Βρετανία για νοσηλεία Άγγλων σε μεγάλο νοσοκομείο της συμπρωτεύουσας. Τώρα εκεί, όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενο σημείωμα, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το υφιστάμενο πρόβλημα, που παραμένει φλέγον, έχουν αποφασίσει να θεωρούν τις υπηρεσίες Υγείας ένα είδος εσωτερικής αγοράς. Αυτό σημαίνει ότι το κράτος χορηγεί χρήματα στα δημόσια νοσοκομεία με βάση τους ασθενείς που έχουν και το είδος των θεραπειών που οι ασθένειές τους απαιτούν. Δηλαδή η χρηματοδότηση γίνεται ανάλογα με το ποια είναι η πληρότητα των νοσοκομείων και τις περιπτώσεις ασθενών τις οποίες αντιμετωπίζουν.

Δεδομένου ότι οι δαπάνες για την Υγεία είναι μεγάλες όσο και η υποχρέωση του κράτους να προσφέρει τις αντίστοιχες υπηρεσίες στους πολίτες του, το ερώτημα που είναι φυσικό να απασχολεί όλες τις κυβερνήσεις είναι ποιος θα πληρώνει τις υπηρεσίες αυτές. Υποτίθεται ότι μέρος των σχετικών δαπανών για τη δημόσια δωρεάν Υγεία το πληρώνουν οι φορολογούμενοι, καθώς σχετικά κονδύλια από τα έσοδα αυτά του κράτους που εγγράφονται στον προϋπολογισμό προορίζονται για την Υγεία. Υπάρχουν και οι υποχρεωτικές καταβολές για την κοινωνική ασφάλιση που πληρώνουν εργαζόμενοι και εργοδότες.