Ο Έντσο Τραβέρσο είναι ένας Ιταλός ιστορικός που έχει γράψει μεταξύ άλλων και ένα βιβλίο με τίτλο «Η αριστερή μελαγχολία».

Το ενδιαφέρον είναι ότι όλοι γράφουν για τις ψυχολογικές κοπώσεις της Αριστεράς γενικώς, αλλά κανείς για την, κατ’ αντιδιαστολήν, ευθυμία της Δεξιάς. Να θυμίσουμε ότι προ ετών είχε σημειώσει μεγάλη επιτυχία «Η μεγάλη καμπή του σοσιαλισμού» του Ζ. Γκαροντί. Γενικώς δηλαδή αναδεικνύεται, με διάφορες αφορμές, η αναζήτηση των ψυχολογικών αιτίων των αποτυχιών της Αριστεράς. Ποιοι είναι με άλλα λόγια οι απλοί λόγοι -ίσως όχι τόσο απλοί- για τους οποίους η μεν Αριστερά έχει κάθε λόγο να είναι μελαγχολική και η Δεξιά να ευθυμεί. Οι λόγοι είναι ότι η μεν Αριστερά έχει συνηθίσει να ζει με ψευδαισθήσεις, ενώ η Δεξιά έχει μάθει να κολυμπά στα βαθιά νερά του ρεαλισμού.

Η μεν πρώτη μελαγχολεί επειδή αποτυγχάνει, διότι οι ψευδαισθήσεις εξασφαλίζουν εκ προοιμίου την αποτυχία (ο κ. Τσίπρας άλλωστε κατά την πρώτη φάση της διακυβέρνησής του δεν μίλησε για ψευδαισθήσεις;). Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που η Αριστερά είναι η μόνη ιδεολογία που, στην Ελλάδα τουλάχιστον, γιορτάζει τις ήττες της. Θα μου πείτε, τι νίκες έχει επιτύχει για να τις γιορτάζει; Επομένως ζει με κάποιες αναμνήσεις για αυτά που έχασε, μια και δεν μπορεί να γιορτάσει αυτά που πέτυχε. Άλλωστε πώς μπορείς να γιορτάσεις το τίποτε;

Αντιθέτως η Δεξιά, χαλαρή, επειδή έχει στο πολιτικό DNA της τον ρεαλισμό, εφαρμόζει, συνειδητά ή ασυνείδητα, την αριστοτελική μεσότητα. Να πώς την περιγράφει ο ιστορικός Will Durant τη μεσότητα αυτή: Κατά τον Αριστοτέλη, οι μεν πλούσιοι θα ξεσηκωθούν με την εφαρμογή της αφύσικης ισότητας (εννοεί την ισοπεδωτική, όλοι στο ίδιο τσουβάλι), ενώ και οι πληβείοι θα ξεσηκωθούν επίσης με την αφύσικη ανισότητα των άκρων. Αυτό εφαρμόζει η Δεξιά από γεννησιμιού της, αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα της κοινωνίας. Επειδή δε η Αριστερά τούς τσουβαλιάζει όλους στο όνομα κάποιας ισότητας, την οποία πάντως η φύση δεν αποδέχεται, γι’ αυτό και παραμένει στο περιθώριο, διότι οι κοινωνίες αυτό ακριβώς το τσουβάλιασμα δεν θέλουν. Απλά πράγματα...

Τώρα η Αριστερά απομυθοποιημένη -και δεν εννοούμε το ΚΚΕ, που ζει στον περασμένο αιώνα- κλυδωνίζεται μεταξύ της νεοκομμουνιστικής ορθοδοξίας, δηλαδή ενός μπασταρδεμένου κομμουνισμού με νεοφιλελεύθερες δόσεις, όπως τον ζήσαμε επί ΣΥΡΙΖΑ, και μιας ψευδοκαπιταλιστικής τάσης που εκπροσωπεί ο έκπτωτος πρόεδρος, που, σε τελευταία ανάλυση, επέτυχε την τελική τιμωρία του κόμματος που έριξε την Ελλάδα στα βράχια. Δηλαδή τη διάλυσή του. Ο Θεός τή ς Ελλάδας να τον έχει καλά… Τώρα τι θα βγει τελικώς από τον εσωτερικό τους καβγά;

Μάλλον περισσότερες Αριστερές, γιατί η ψυχαγωγία έχει διάφορα είδη...