Μια ξαφνική έκρηξη σε διαµέρισµα στους Αµπελόκηπους αρχικά θεωρήθηκε ως ατύχηµα προερχόµενο από φιάλη υγραερίου.

Μέχρι που το κλιµάκιο της Πυροσβεστικής που έσπευσε στον χώρο του συµβάντος ανακάλυψε ότι δεν υπήρχαν συσκευές ούτε φυσικά φιάλη υγραερίου. Τότε ανέλαβε την έρευνα η Αντιτροµοκρατική και οι ειδικευµένοι πυροτεχνουργοί των ειδικών υπηρεσιών της Αστυνοµίας. Η βόµβα σκότωσε, εξαφάνισε σχεδόν, τον επίδοξο βοµβιστή και κατασκευαστή της και τραυµάτισε πολύ σοβαρά µια γυναίκα, «σύντροφό» του, που παρακολουθούσε τις εργασίες του. Οι έρευνες της Αστυνοµίας βρίσκονται σε πρώιµο στάδιο.

Αφήνοντας το αστυνοµικό µέρος της υπόθεσης στους έµπειρους αξιωµατικούς και ερευνητές της Αστυνοµίας, ας δούµε το συµβάν από άλλη οπτική. Μια νέα τροµοκρατία επιχειρεί να οργανώσει την παρουσία της και τις εκρηκτικές παρεµβάσεις της, µε όχι επιτυχηµένο τρόπο. Αλλά η βούληση να υπάρξει νέα τροµοκρατική δράση στη χώρα µας είναι φανερή και πλέον αδιάψευστη. Στην κοινωνία υπάρχει ένα κλίµα δυσαρέσκειας. Φταίει το κόστος ζωής και µια εν γένει διάθεση απαξίας των πάντων. Άκριτη, άναρχη και µηδενιστική. Στο διαδίκτυο το κλίµα είναι εκρηκτικό, µε την οργή να ξεχειλίζει και τα υπαρξιακά περισσότερο ζητήµατα του πλήθους να αναζητούν διεξόδους στους δρόµους της οργής. Επί του παρόντος φυσικά η οργή αυτή εξαντλείται στα πληκτρολόγια.

Στην πολιτική και τον κοινοβουλευτισµό οι συνθήκες κρίνονται ως ρευστές, καθόλου αξιόπιστες, απογοητευτικές για τους πολλούς, όσον αφορά την κατάσταση και τη δεινότητα των κοµµάτων. Πλην ενός παράγοντα που είναι η διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Αυτή είναι η παράµετρος της σταθερότητας. Αλλά ως µοναδική παράµετρος τέτοια τελικά στοχοποιείται και αµφισβητείται ως προς την επάρκειά της µε αυτό το κλίµα µηδενισµού να γενικεύεται, άρα να αφορά και την ίδια. Η διακυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι απολύτως επαρκής και συγκροτηµένη, είναι όµως αρκούντως επιτυχής για να κινείται η Ελλάδα προς τα εµπρός και προς τα πάνω σε ένα διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον εξόχως απρόβλεπτο και ασταθές.

Με δεδοµένο ότι δεν υπάρχουν εκλογές στον ορίζοντα, οι εκδηλώσεις της οργής εξελίσσονται εκ του ασφαλούς στα πληκτρολόγια ή στις δηµοσκοπήσεις και η διάθεση κριτικής στην κυβέρνηση δεν σηµαίνει και αποδόµηση της µοναδικής παραµέτρου σταθερότητας και ισορροπίας της χώρας. Υπάρχουν δυνάµεις στην άκρα ∆εξιά και την άκρα Αριστερά που νιώθουν πολύ καλά στο να µηδενίζουν τα πάντα. Την κυβέρνηση, τη δηµοκρατία, τον κοινοβουλευτισµό, τη θεσµική επάρκεια της Ελλάδας. Αυτό όµως δεν αποτελεί κάποια έκπληξη. Ούτε κάποιο επιπλέον ρίσκο για την πορεία των πραγµάτων στην Ελλάδα. Αυτό κάνουν πάντα, είτε µέσα στη Βουλή είτε εκτός αυτής. Υφίστανται όµως παράλληλα συστηµικές πολιτικές και επιχειρηµατικές δυνάµεις που οµνύουν στη µερική αποσταθεροποίηση της διακυβέρνησης Μητσοτάκη.

Με δηλώσεις, κινήσεις, ελιγµούς και ισχυρισµούς τους. Αυτές οι δυνάµεις, που κινούνται µε κάποια ελαφρότητα, εµπάθεια και υστεροβουλία, θα πρέπει να µελετήσουν καλύτερα το συµβάν στο διαµέρισµα των Αµπελοκήπων. Τι θα σήµαινε µια µερική αποσταθεροποίηση της διακυβέρνησης Μητσοτάκη; Τι θα σήµαινε αν κάποιες περιφερειακές ή και εξωγενείς δυνάµεις και υπηρεσίες στοχοποιούσαν σε συνθήκες αυξανόµενης αστάθειας και ανασφάλειας στο εσωτερικό πεδίο της Ελλάδας τη χώρα;

Αν δηλαδή είχαµε εκρήξεις βοµβών, πλήθος στους δρόµους, επιβουλές ξένων στόχων από ξένους δρώντες µε άρωµα από τα µέτωπα του πολέµου και της αναδιάταξης σε καυτές ζώνες της Μεσογείου; Και µαζί έκρηξη Μεταναστευτικού; Οικονοµικές αναταραχές -προβλέψιµες αυτές- στις αγορές του χρήµατος και τις εφοδιαστικές ή ενεργειακές αλυσίδες; Ας σοβαρευτούµε και ας οργανωθούµε για τα δύσκολα και κρίσιµα χρόνια που έρχονται. Η Ελλάδα δεν έχει περιθώρια για να ζωντανέψουν µνήµες και πολύ περισσότερο παραστάσεις από το παρελθόν. Η διαδροµή είναι µόνο µπροστά.

Ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους…

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή