Προφανώς δεν το είχε πει τυχαία ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το ότι η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο. Και βεβαίως δεν εννοούσε απλώς όσα κατά καιρούς συμβαίνουν είτε σε πολιτικό είτε σε κοινωνικό επίπεδο. Αλλά τα λεγόμενά του αφορούσαν και όσα λέγονται από χείλη ανθρώπων της δημόσιας ζωής.

Να ένα πρόσφατο παράδειγμα. Στο συνέδριο με τίτλο «Ενδυναμώνοντας τη Δημοκρατία» στην ομιλία του ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μίλησε για τους θεσμούς, λέγοντας ότι «μπορούμε ευλόγως να ελπίζουμε πως οι θεσμοί του Συμβουλίου της Ευρώπης θα συμβάλουν και στην αποκατάσταση υποθέσεων που αποτελούν τις μεγαλύτερες μαύρες κηλίδες, τις ανοιχτές πληγές του κράτους δικαίου στην πατρίδα μας και που άνοιξαν, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια».

Διερωτήθηκα αν διάβασα καλά ή κάνω λάθος για τις αναφορές των πρώην στο κράτος δικαίου. Διότι τα είπε σε μία περίοδο όπου έχουν βγει οι κουκούλες των προστατευομένων ψευδομαρτύρων τού εν κυβερνήσει κόμματός του και προφανώς με την ανοχή του ιδίου στη μεγαλύτερη πολιτική συκοφαντία από συστάσεως του ελληνικού κράτους! Και τώρα που ανασύρθηκαν οι μηνύσεις των συκοφαντηθέντων θα βγουν πολλά στη φόρα.

Τι θέλει όμως να πει ο ποιητής αναφερόμενος στις πληγές που άνοιξαν τα τελευταία χρόνια; Περιλαμβάνει και τα κατορθώματα της κυβέρνησής του; Και το ερώτημα που τίθεται είναι αν νομιμοποιείται κάποιος να απευθύνει συστάσεις και να κάνει διδαχές λόγω της προηγούμενης ιδιότητάς του ή θα έπρεπε να τον αποκλείουν οι δικές του αυθαιρεσίες ως μη έχοντα την έξωθεν καλή μαρτυρία και βεβαίως αντικειμενική άποψη; Να υπενθυμίσουμε την ανακοίνωση που είχε κάνει η Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος, καλώντας την κυβέρνηση Τσίπρα:

  • Να παύσει εφεξής να στέκεται με παρεμβατική διάθεση απέναντι στη Δικαιοσύνη και τους ανεπηρέαστους από πολιτικές σκοπιμότητες λειτουργούς της για τον τρόπο άσκησης των καθηκόντων τους.
  • Να σεβαστεί και να θωρακίσει έμπρακτα τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ανεξαρτησία της που αποτελεί δικλίδα ασφαλείας του πολιτεύματος. Είναι σαφές επομένως ότι για τους δικαστικούς λειτουργούς η κυβέρνηση δεν σεβόταν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, καθώς και ότι με συγκεκριμένες πράξεις της η αριστερή κυβέρνηση επιχειρούσε να παρέμβει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη Δικαιοσύνη και να την επηρεάσει καταπώς τη συνέφερε! Ας μη θυμηθούμε αναφορές για την ανάγκη «δικών τους δικαστών», που παραπέμπει σε ασυδοσίες της εκτελεστικής εξουσίας και για τις οποίες προφανώς ήθελε νομική κάλυψη η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
H Δικαιοσύνη στη συνείδηση του λαού αποτελεί ένα από τα τελευταία προγεφυρώματα ασφαλείας κατά των αυθαιρεσιών του κράτους και του αυταρχισμού της οποιασδήποτε κυβέρνησης. Και χάρη στην αντίσταση των δικαστών η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να υποτάξει τη Δικαιοσύνη, όπως επεδίωκε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας της...


*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»