Εδώ ο κόσμος χάνεται… αλλά ας μη συνεχίσω την παροιμία, διότι έχω αγωγή και ορισμένοι μπορεί να μου βάλουν πιπέρι στο στόμα. Κι ενώ ο κόσμος χάνεται, ο θόρυβος που γίνεται σε κάθε επίπεδο, και βεβαίως στο διαδίκτυο, όπου κάθε πικραμένος έχει την ευκαιρία να κάνει τον πολιτικό, τον δημοσιογράφο, τον εισαγγελέα και τον χωροφύλακα, αφορά ένα «μι». Μικρό, όχι μεγάλο. Με άλλα λόγια, για το μικρό «μι».

Θα πρέπει να διευκρινίσω ότι το συγκεκριμένο γράμμα ως λογότυπο αναφέρεται στο μετρό της Θεσσαλονίκης, που το πρωί κτιζόταν και το βράδυ γκρεμιζόταν, που λέει και η δημοτική παράδοση για το γεφύρι της Άρτας.

Και κάνω τη διευκρίνιση, διότι υπάρχουν άρρωστα μυαλά και μπορεί να θεωρήσουν ότι το «μι» παραπέμπει κάπου αλλού.

Οπότε αυτοί -δηλαδή τα άρρωστα μυαλά- θα μπορούσαν να εκφράσουν την αντίρρησή τους, γιατί θα το προτιμούσαν μεγάλο αντί μικρό.

Το «μι», να συνεννοούμαστε… Μολονότι έχουμε μετρό στην πρωτεύουσα εδώ και τουλάχιστον 21 χρόνια, δεν νομίζω να θυμάται κανείς αν το «μι» της πρωτεύουσας είναι μικρό ή μεγάλο.

Αν είναι ελληνικό, οπότε θα έπρεπε μάλλον να είναι μικρό, ή μεγάλο ώστε να το θαυμάζει και ο ξένος για το πόσο μεγάλο είναι το ελληνικό «μι». Τελικώς, είναι ένα λογότυπο -το θεσσαλονικιό- που έχει διχάσει την κοινωνία. Διότι είναι φυσικό και ανθρώπινο -και κυρίως ανδρικό- άλλοι να προτιμούν το «μι» -του λογότυπου, εννοώ- μεγάλο και άλλοι μικρό.

Το μεγάλο έχει τα πλεονεκτήματά του αλλά το μικρό έχει άλλη χάρη. Γι’ αυτό άλλωστε και οι Αγγλοσάξονες κάποια εποχή προπαγάνδιζαν λέγοντας «small is beautiful». Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να το μεταφράσω, απλώς να κάνω την παρατήρηση ότι σε σχέση με εμάς -ορισμένοι εκ των οποίων το βρίσκουν χαριτωμένο-, οι Αγγλοσάξονες το έβρισκαν και ωραίο. Τι να πω; Γούστα είναι αυτά και ως γνωστόν de gustibus et coloribus non est disputandum (μτφ.: περί ορέξεως και χρωμάτων δεν χωράει συζήτηση).

Η αλήθεια είναι, εδώ που τα λέμε, ότι και τη στήλη απασχολεί από αισθητικής πλευράς -να συνεννοούμαστε για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις με εισαγγελικές συνέπειες-, το συγκεκριμένο «μι».

Προσωπικώς δεν έχω καταλήξει αν το προτιμώ μικρό ή μεγάλο. Προφανώς αυτοί που το σχεδίασαν, όπως το σχεδίασαν, φαίνεται ότι είτε αρέσκονται στο μικρό ή δεν θεωρούν το μεγάλο ιδιαίτερα χρηστικό. Αλλά είπαμε. Γούστα είναι αυτά. Για να διευκολύνω πάντως την κορυφαία αυτή συζήτηση, που είναι υπαρξιακού χαρακτήρα ασφαλώς, θα έλεγα ο καθείς από εμάς και κυρίως αυτοί που προβληματίζονται για το λογότυπο να κάνουμε μια αναδρομή και να σκεφτούμε τι μας διευκόλυνε στον βίο μας. Το μικρό ή το μεγάλο; Προσοχή: Όχι ό,τι κι ό,τι της ζωής μας. Αποκλειστικά το «μι». Το γράμμα εννοώ. Εντάξει;

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 15/11/2024