Φαντάζομαι, όπως και πολλοί άλλοι, η συντριπτική πλειονότητα θα έλεγα, αν κρίνω από τη δημοσκοπική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η τηλεοπτική συζήτηση που είχαν οι τέσσερις υποψήφιοι για την αρχηγία στο κόμμα αυτό απευθυνόταν αποκλειστικά στους εναπομείναντες οπαδούς του.

Το λέω αυτό, διότι τα όσα είπαν για τις ενότητες θεμάτων τις οποίες επέλεξαν για να διαγκωνιστούν αποτέλεσαν -πλην των θεωρητικού χαρακτήρα απόψεων περί κλιματικής αλλαγής-, δηλαδή περί οικονομίας, κοινωνικού κράτους και εξωτερικής πολιτικής, ήταν τομείς του αριστερού κυβερνητικού έργου, στους οποίους η «για πρώτη φορά Αριστερά» άφησε αρνητικότατο στίγμα.

Τόλμησαν να έχουν άποψη και προτάσεις για την οικονομία οι εκπρόσωποι ενός κόμματος που φτωχοποίησε την ελληνική κοινωνία και υπέγραψε το επαχθέστερο των μνημονίων (καταντά πλέον γραφικό να υπενθυμίζουμε το κατόρθωμα αυτό, επειδή οι συριζαίοι καμώνονται ότι το έχουν ξεχάσει ή το αγνοούν σκοπίμως).

Τι να πούμε για τις συντάξεις, για το κλείσιμο των τραπεζών, τις ουρές στα ΑΤΜ, γνωστά σε όλους; Τόσο γνωστά ώστε η κοινωνία το κόμμα αυτό το έχει καταδικάσει σε πορεία προς τα ποσοστά από τα οποία ξεκίνησε τη μετέπειτα καταστροφική πορεία του.

Το ωραίο της υπόθεσης, ως ευτράπελο συμπέρασμα, είναι ότι ο λακίσας πρώην αρχηγός του -τον οποίον παρεμπιπτόντως σιγοντάριζαν οι υποψήφιοι, οι τρεις τουλάχιστον εξ αυτών, στις απονενοημένες αποφάσεις του-, μας έλεγε ότι η οικονομία ήταν το ατού του. Φανταστείτε να μην ήταν!!! Το κοινωνικό κράτος, ανύπαρκτο επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά και συνόδευε την αποτυχία της οικονομικής πολιτικής για την οποία μάς λένε ότι έσωσε την Ελλάδα, όταν αυτό συνέβη με την υποχρεωτική αφαίμαξη των Ελλήνων ελλείψει ανάπτυξης επί των αριστερών ημερών.

Έχουν, όμως, άποψη και για το κοινωνικό κράτος. Αλλά τόσο για την οικονομία όσο και για το κοινωνικό κράτος υπάρχει το ερώτημα-κλισέ, το οποίο πάντως αυτοί το έθεταν σε κάθε άλλο κόμμα που διεκδικούσε την εξουσία, έχοντας προηγουμένως περάσει από τη διακυβέρνηση της χώρας. Γιατί όσα λέτε ότι θα κάνετε δεν τα κάνατε όσο ήσασταν κυβέρνηση; Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, τους κατατρέχει ακόμη το στοιχειό της Συμφωνίας των Πρεσπών, που τώρα οι Σκοπιανοί μάς πετούν κατάμουτρα την ονομασία της χώρας τους ως Μακεδονίας, χωρίς κανένα γεωγραφικό προσδιορισμό, για να μείνουμε στην πιο κατανοητή στον πολύ κόσμο πρόκληση των γειτόνων.

Θυμόμαστε ακόμη την απίθανη επίσκεψη Ερντογάν στη χώρα μας, που τόλμησε να μας πετάξει επίσης κατάμουτρα όλες τις μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις της χώρας του, θεωρώντας μάλιστα αναγκαία την κατάργηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Ασφαλώς και καθένας πολιτικός και κυρίως οι αμνήμονες μπορούν ελεύθερα να λένε ό,τι τους κατέβει. Μόνο που υπάρχει ένας λαός ο οποίος κρίνει και συγκρίνει τα λεγόμενά τους. Συνήθως σε βάρος τους…


*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»