Θα προξενούσε εντύπωση αν περνούσε έστω και μία μέρα που τα περιστατικά βίας μεταξύ ανηλίκων, και ειδικότερα στα σχολεία, δεν βρίσκονταν στα αστυνομικά δελτία. Το τελευταίο περιστατικό αφορά σχολείο στο οποίο κάποιοι μαθητές διέσυραν στα κοινωνικά δίκτυα, απειλούσαν και έβριζαν 12χρονη συμμαθήτριά τους!

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, η βία στα σχολεία, ως θέμα κοινωνικό, απαντάτο μόνο σε αγγλικές και αμερικανικές εφημερίδες. Σήμερα αποτε λεί, δυστυχέστατα, και ελληνικό φαινόμενο. Το μόνο παρήγορο σε σχέση με το παρελθόν είναι ότι, πλέον, τις πραγματικές διαστάσεις τις γνω ρίζουμε, διότι, προφανώς, έχει παύσει να ισχύει η ιδιότυπη «ομερτά» στις τοπικές κοινωνίες, στο ίδιο το σχολικό περιβάλλον και, βεβαίως, στον οικογενειακό χώρο. Τώρα, δεν διστάζουν τα θύματα και το οικογενειακό τους περιβάλλον να τα βγάζουν όλα στη φόρα. Για τη σταδιακή αύξηση των φαινομένων αυτών, τα οποία όπως υπαινιχθήκαμε πιο πάνω και στο παρελθόν υπήρχαν αλλά αποκρύπτονταν, ευθύνη έχουν και κάποιες κυβερνήσεις. Κι αυτό, διότι η συκοφάντηση κάποιων θεσμών, είτε εν ονόματι του… εκ δημοκρατισμού της κοινωνίας είτε εν ονό ματι ενός νεφελώδους εκσυγχρονισμού, μοιραία οδήγησε στην αποδόμηση αυτών και στην απαξίωσή τους στην πράξη. Ένας από αυτούς ήταν και η Εκπαίδευση και ει δικότερα το σχολείο.

Οι υπό ευρεία έννοια δάσκαλοι μιας άλλης εποχής ήταν πραγματικοί παιδαγωγοί. Σήμερα, στη συντριπτική τους πλειονότητα ασκούν ένα επάγγελμα προς βιοπορισμό. Όταν ο μαθητής δεν σέβεται τον καθηγητή, δύο τινά συμβαίνουν. Είτε ο δάσκαλος, ο κα θηγητής, δεν μπορεί να εμπνεύσει τον σεβα σμό είτε ο μαθητής έχει αφεθεί από τον ίδιο τον καθηγητή του να αυθαιρετεί και να είναι ασύδοτος. Άρα, ούτε παιδαγωγός μπορεί να είναι ούτε και φύλακας έναντι των όσων ανατριχιαστικών μπορεί να λαμβάνουν χώρα στο σχολείο. Αλλά μήπως και οι σημερινοί δάσκαλοι και καθηγητές δεν είναι θύματα και αυτοί της γενικότερης υποβάθμισης του γενι κότερου επιπέδου της Παιδείας, στην οποία γαλουχήθηκαν για να βγουν στην κοινωνία ως νέοι εκπαιδευτικοί; Στο πνεύμα που με γάλωσαν και με τα γράμματα που έμαθαν διδάσκουν και αυτοί σήμερα τους μαθητές τους στα σχολεία.

Μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει εντελώς θεωρητικού χαρακτήρα τις επιπτώσεις και στη γενικότερη λειτουργία της Εκπαίδευ σης της διάβρωσης θεσμών και αρχών στη χώρα, στο πνεύμα ενός λανθασμένου εκδημοκρατισμού, δήθεν, που δεν φέρνει την ισότητα αλλά την ισοπέδωση. Όμως, όσο περισσότερο συκοφαντημένοι και δι αβρωμένοι είναι οι θεσμοί, οι αρχές και οι κανόνες, που κρατούσαν την ελληνική κοι νωνία σε ένα αποδεκτό ηθικό επίπεδο, τόσο το σχολικό περιβάλλον θα προσδίδει στους μαθητές γνώση... αναμορφωτηρίου αντί αυ τής που χρειάζονται τα παιδιά για να βγουν στην κοινωνία ως πολίτες και όχι ως δυνάμει απόβλητοί της...

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή