Αν έχει κανείς την όρεξη να διαβάσει το βιβλίο της Μέρκελ -ή εν πάση περιπτώσει αποσπάσματα από αυτό, γιατί δεν είναι και για χόρταση η υπενθύμιση των όσων τραβήξαμε από τους Γερμανούς-, θα διαπιστώσει ότι καλά λόγια έχει μόνο για τον Αλέξη Τσίπρα, αναφερόμενη στις επαφές και διαπραγματεύσεις που είχε με τους Έλληνες πρωθυπουργούς την εποχή της κρίσης. Ο λόγος είναι πασιφανής, αν θυμηθούμε την περιπέτεια της αριστερής διακυβέρνησης, η οποία ελέω Τσίπρα υπήρξε η πλέον πειθήνια ελληνική κυβέρνηση στις απαιτήσεις των δανειστών, οι οποίοι θέλησαν -κυρίως οι Γερμανοί- να μας διασώσουν, αφού από αυτό θα αποκόμιζαν κέρδος.

Όμως δεν είναι μόνο ότι ο Αλέξης Τσίπρας υπήρξε ο πλέον βολικός πρωθυπουργός για την κυρία Άνγκελα. Προφανώς δε ουδόλως τυχαίο είναι ότι ξένο περιοδικό είχε εξώφυλλο τον κ. Τσίπρα με τη λεζάντα «ο καλύτερος πρεσβευτής της ευρωλιτότητας». Την εξυπηρέτησε και σε ένα μεγάλο της εσωτερικό πρόβλημα και προφανώς του τη χρωστάει αυτή την εξυπηρέτηση.

Ας δούμε πώς όμως ξελάσπωσε τη φίλη του Άνγκελα ώστε να τον ευγνωμονεί. Το μεγαλύτερο πρόβλημά της αποδείχθηκε η μεταναστευτική της πολιτική. Και η χάρη που της έκανε ο κ. Τσίπρας, κατόπιν παράκλησής της, ήταν να υποδέχεται η χώρα μας, ακόμη και κάτω από τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν στα κέντρα υποδοχής, τη ροή των εξ Ευρώπης μεταναστών, δεδομένου ότι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν θα επιτρεπόταν να ζουν οι μετανάστες αυτοί κάτω από ανάλογες συνθήκες! Έτσι ο κ. Τσίπρας αποδέχθηκε τη δημιουργία ενός συστήματος «αποθήκης μεταναστών».

Το μέγεθος της μεταναστευτικής κρίσης στην Ευρώπη το είχε αναδείξει μεγάλη έρευνα της αμερικανικής εταιρείας PEW, αποκαλύπτοντας τις τεράστιες ξενοφοβικές τάσεις που αναδύονταν στην Ευρώπη. Άλλωστε η κυρία Μέρκελ υπήρξε ένα από τα πολιτικά θύματα της μεταναστευτικής πολιτικής που εφήρμοσε. Με αποτέλεσμα μετά την ανοικτή πολιτική της να αναγκαστεί να υποστηρίξει ότι εν μέρει οι προσφυγικές ροές χρησιμοποιήθηκαν για τη μετακίνηση τρομοκρατών. Δεδομένης δε της πίεσης που δεχόταν στο εσωτερικό της για το Μεταναστευτικό -κάτι που αναδείχθηκε και στα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών-, η Μέρκελ θα έπρεπε να ξεσκαρτάρει κόσμο και κοσμάκη. Και ο πρόθυμος να τη βοηθήσει είχε βρεθεί. Οπότε ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε λόγο να μη θεωρεί αχάριστη την πρώην καγκελάριο, αφού στο βιβλίο της επιδαψιλεύει λόγους θερμούς προς το παιδί-θαύμα της ελληνικής πολιτικής.

Πάντως δεν είμαι σίγουρος αν η σημερινή θέση στα αζήτητα που η ελληνική κοινωνία επεφύλαξε στον ΣΥΡΙΖΑ είναι αποτέλεσμα της αξιολόγησης κυρίως τέτοιων λεπτομερειών, που έχουν τη σημασία τους, αν σκεφτούμε ότι το Βερολίνο επί Μέρκελ ήθελε μεταξύ άλλων να τιμωρήσει τους... τεμπέληδες, και δεν ξέρω τι άλλο, Έλληνες...

*Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»