Αν καταλάβατε, µου γράφετε…
Γύρω γύρω όλοι
Κάτω από άλλες συνθήκες και όχι του σημερινού ακραίου ισλαμικού φανατισμού, η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ο αξιόπιστος συνομιλητής, ή και διαμεσολαβητής ακόμη, μεταξύ της ζαλισμένης Δύσης και του πολιτικά ασταθούς αραβικού κόσμου
Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας την έχει εντάξει όχι μόνο σε κρίσιμα σταυροδρόμια του Νότου της Ευρώπης αλλά και στην πυριτιδαποθήκη της Γηραιάς (στην κυριολεξία πια) Ηπείρου, που μέχρι το πρόσφατο παρελθόν ήταν τα Βαλκάνια. Πλέον η χώρα μας συνορεύει, ουσιαστικώς, και με μία άλλη εστία συνεχών αναφλέξεων, αυτή των εδαφών του αραβικού κόσμου. Μέσα από αυτό το πρίσμα της γεωγραφικής πραγματικότητας, με τις επαναλαμβανόμνες εντάσεις, ασφαλώς και η Ελλάδα είναι προπύργιο ασφάλειας και σταθερότητας.
Η Ελλάδα είχε, παραδοσιακώς, καλές σχέσεις με τον αραβικό κόσμο. Υπό την έννοια αυτή είναι σαφές ότι κάτω από άλλες συνθήκες και όχι του σημερινού ακραίου ισλαμικού φανατισμού, η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ο αξιόπιστος συνομιλητής, ή και διαμεσολαβητής ακόμη, μεταξύ της ζαλισμένης Δύσης και του πολιτικά ασταθούς αραβικού κόσμου. Μάλιστα, με δεδομένο ότι οι αραβικές χώρες υποστηρίζουν σε μία διασταύρωση συμφερόντων και θρησκευτικών εμμονών αντιμαχόμενα μεταξύ τους κράτη, διαφορετικά απελευθερωτικά κινήματα και πολιτικές πρωτοβουλίες, δημιουργώντας μία απίθανη σαλάτα, η Ελλάδα θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο. Θεωρητικά τουλάχιστον… Αυτά που συμβαίνουν στη Συρία επιβεβαιώνουν την παραπάνω επισήμανση, ότι πλέον συνορεύουμε με την πυριτιδαποθήκη του αραβικού κόσμου.
Εκεί τα πράγματα είναι περίπλοκα και, δεδομένου ότι η επανάληψη είναι μητέρα της μαθήσεως, να επαναλάβω κάτι που από αυτή εδώ τη στήλη είχα δημοσιεύσει, με ανάλογη αφορμή: τον εξής μικρό «οδηγό εξωτερικής πολιτικής» που είχε στείλει Άραβας, κάτοικος Λονδίνου, σε αγγλική εφημερίδα, όταν και τότε στη Μέση Ανατολή γινόταν της κακομοίρας. Λοιπόν, επισήμανε, τότε, ότι το Ιράν υποστήριζε τον Άσαντ. Όμως, οι χώρες του Κόλπου, εμιράτα κ.λπ., ήταν εναντίον του Άσαντ. Ο δε Άσαντ ήταν εναντίον της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα και ο Αμερικανός πρόεδρος (τότε που είχε δημοσιευθεί ο «οδηγός») Ομπάμα ήταν εναντίον του Αιγύπτιου στρατηγού Σίσι. Αλλά οι χώρες του Κόλπου, που είναι φιλοαμερικανικές, ήταν υπέρ του Σίσι. Πράγμα που σημαίνει ότι οι χώρες του Κόλπου είναι εναντίον της Μουσουλμανικής Αδελφότητας! Το Ιράν είναι υπέρ της Χαμάς, αλλά η Χαμάς υποστηρίζει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα εναντίον της οποίας ήταν ο Άσαντ. Ο Ομπάμα ήταν υπέρ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, την οποία υποστηρίζει η Χαμάς, αλλά η Χαμάς είναι εναντίον των ΗΠΑ, που είναι υπέρ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Οι χώρες του Κόλπου είναι υπέρ των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά η Τουρκία -που θέλει τώρα να κάνει τον μεσολαβητή-, μαζί με τις χώρες του Κόλπου είναι εναντίον του Άσαντ.
Όμως, η Τουρκία είναι υπέρ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που είναι εναντίον του Αιγύπτιου στρατηγού Σίσι. Και ο στρατηγός Σίσι υποστηρίζεται από τις χώρες του Κόλπου, που εμμέσως αλλά σαφώς είναι εναντίον της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Αυτή είναι η Μέση Ανατολή - και αν καταλάβατε, μου γράφετε…
*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»
Η Ελλάδα είχε, παραδοσιακώς, καλές σχέσεις με τον αραβικό κόσμο. Υπό την έννοια αυτή είναι σαφές ότι κάτω από άλλες συνθήκες και όχι του σημερινού ακραίου ισλαμικού φανατισμού, η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ο αξιόπιστος συνομιλητής, ή και διαμεσολαβητής ακόμη, μεταξύ της ζαλισμένης Δύσης και του πολιτικά ασταθούς αραβικού κόσμου. Μάλιστα, με δεδομένο ότι οι αραβικές χώρες υποστηρίζουν σε μία διασταύρωση συμφερόντων και θρησκευτικών εμμονών αντιμαχόμενα μεταξύ τους κράτη, διαφορετικά απελευθερωτικά κινήματα και πολιτικές πρωτοβουλίες, δημιουργώντας μία απίθανη σαλάτα, η Ελλάδα θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο. Θεωρητικά τουλάχιστον… Αυτά που συμβαίνουν στη Συρία επιβεβαιώνουν την παραπάνω επισήμανση, ότι πλέον συνορεύουμε με την πυριτιδαποθήκη του αραβικού κόσμου.
Εκεί τα πράγματα είναι περίπλοκα και, δεδομένου ότι η επανάληψη είναι μητέρα της μαθήσεως, να επαναλάβω κάτι που από αυτή εδώ τη στήλη είχα δημοσιεύσει, με ανάλογη αφορμή: τον εξής μικρό «οδηγό εξωτερικής πολιτικής» που είχε στείλει Άραβας, κάτοικος Λονδίνου, σε αγγλική εφημερίδα, όταν και τότε στη Μέση Ανατολή γινόταν της κακομοίρας. Λοιπόν, επισήμανε, τότε, ότι το Ιράν υποστήριζε τον Άσαντ. Όμως, οι χώρες του Κόλπου, εμιράτα κ.λπ., ήταν εναντίον του Άσαντ. Ο δε Άσαντ ήταν εναντίον της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα και ο Αμερικανός πρόεδρος (τότε που είχε δημοσιευθεί ο «οδηγός») Ομπάμα ήταν εναντίον του Αιγύπτιου στρατηγού Σίσι. Αλλά οι χώρες του Κόλπου, που είναι φιλοαμερικανικές, ήταν υπέρ του Σίσι. Πράγμα που σημαίνει ότι οι χώρες του Κόλπου είναι εναντίον της Μουσουλμανικής Αδελφότητας! Το Ιράν είναι υπέρ της Χαμάς, αλλά η Χαμάς υποστηρίζει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα εναντίον της οποίας ήταν ο Άσαντ. Ο Ομπάμα ήταν υπέρ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, την οποία υποστηρίζει η Χαμάς, αλλά η Χαμάς είναι εναντίον των ΗΠΑ, που είναι υπέρ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Οι χώρες του Κόλπου είναι υπέρ των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά η Τουρκία -που θέλει τώρα να κάνει τον μεσολαβητή-, μαζί με τις χώρες του Κόλπου είναι εναντίον του Άσαντ.
Όμως, η Τουρκία είναι υπέρ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που είναι εναντίον του Αιγύπτιου στρατηγού Σίσι. Και ο στρατηγός Σίσι υποστηρίζεται από τις χώρες του Κόλπου, που εμμέσως αλλά σαφώς είναι εναντίον της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Αυτή είναι η Μέση Ανατολή - και αν καταλάβατε, μου γράφετε…
*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»