Το αµείλικτο παρελθόν
Άρθρο γνώμης
Η φορολογική συνεισφορά των φυσικών και νομικών προσώπων δεν προερχόταν μόνο από τον φόρο εισοδήματος αλλά και από άλλες 8 κατηγορίες φόρων, τις οποίες είχαν επινοήσει οι κυβερνήσεις των κομμάτων που αντιπολιτεύονται σήμερα τη ΝΔ
Eνδιαφέροντα συμπεράσματα μπορεί να αντληθούν από τη συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό και κυρίως από τις ομιλίες των αρχηγών των κομμάτων.
Σε συμπεράσματα, βεβαίως, μπορούν να καταλήξουν μόνο αυτοί που πράγματι ενδιαφέρονται να διαπιστώσουν τι προσφέρουν αυτοί που τους κυβερνούν και τι αντιστοίχως έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν αυτοί που διατείνονται πως μπορούν να κυβερνήσουν καλύτερα.
Στη χώρα μας η αξιωματική αντιπολίτευση, αυτή που έκλινε προς τα αριστερά -ανεξάρτητα από το ποια δεξιά πολιτική ακολουθούσε οσάκις βρέθηκε στο τιμόνι της χώρας-, έχει μία ιδιορρυθμία. Πάντοτε έδινε πολλή έμφαση στο πρώτο συνθετικό της θεσμικής της ιδιότητας.
Δηλαδή στο «αντι-». Και υπό μία έννοια ουδόλως εποικοδομητικό είναι αυτό. Βεβαίως, για την ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος καλόν είναι να υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις διακυβέρνησης για να δίδεται πράγματι η δυνατότητα επιλογής στο εκλογικό σώμα.
Επειδή οι ψηφοφόροι όμως δεν είναι σε θέση να διαπιστώσουν πότε ένα κόμμα είναι όντως έτοιμο να κυβερνήσει, είναι φυσικό να λαμβάνουν υπ’ όψιν τα κυβερνητικά πεπραγμένα του παρελθόντος εκείνου που υποστηρίζει σήμερα ότι είναι έτοιμος να κυβερνήσει…
Τι έχει να μας πει, όμως, αυτό το παρελθόν για κάποιους; Πρώτ’ απ’ όλα, για την τεράστια αύξηση του δημόσιου χρέους από μία κυβέρνηση παρελθόντων ετών, την οποία είχε «συλλάβει» κλέπτουσα οπώρας η Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι στο δημόσιο χρέος που παρουσίαζε δεν υπολόγιζε τα προμέτοχα και τα ομόλογα που εξέδιδε και τα αγόραζαν οι τράπεζες, για να μπορεί να κλείνει η κυβέρνηση του τότε τις τρύπες που άνοιγε.
Επίσης, κάποια κόμματα που κυβέρνησαν κάποτε είχαν δημιουργήσει τεράστια συσσωρευμένα χρέη σε μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις. Μόνο σε ΟΑ, ΟΣΕ και Αστικές Συγκοινωνίες, οι ζημιές ξεπερνούσαν τα 9 δισεκατομμύρια ευρώ σε σημερινές τιμές.
Αντιλαμβάνεται κανείς τι συνέβαινε σε όλο το Δημόσιο, που επιμελώς και για ευνόητους λόγους αποκρυβόταν. Είχαμε περάσει, επίσης, μία δεκαετία πλασματικής ευημερίας, βεβαίως, κατά την οποία οι φόροι είχαν αυξηθεί συνολικώς κατά 260%, χωρίς ανάλογη αύξηση των εισοδημάτων των φορολογουμένων.
Σημειώνεται μάλιστα ότι η φορολογική συνεισφορά των φυσικών και νομικών προσώπων δεν προερχόταν μόνο από τον φόρο εισοδήματος αλλά και από άλλες 8 κατηγορίες φόρων, τις οποίες είχαν επινοήσει οι κυβερνήσεις των κομμάτων που αντιπολιτεύονται σήμερα τη ΝΔ, για να αυξάνουν τα έσοδά τους που συντηρούσαν το διογκωμένο και σπάταλο Δημόσιο.
Να θυμηθούμε ακόμη και ομολογίες στελεχών των κυβερνήσεων αυτών, που αποκάλυψαν με δημόσιες δηλώσεις τους ότι η κυβέρνηση στην οποία μετείχαν οδήγησε σε αδιέξοδα, σε φτώχεια και αποσύνθεση, σε εθνική ταπείνωση.
Το παρελθόν δεν διαγράφεται και κάποιους τους κυνηγάει. Χώρια που το έχουν μεταβάλει αυτοί που το κουβαλούν σε όπλο των αντιπάλων τους, που σήμερα κυβερνούν.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή»
Σε συμπεράσματα, βεβαίως, μπορούν να καταλήξουν μόνο αυτοί που πράγματι ενδιαφέρονται να διαπιστώσουν τι προσφέρουν αυτοί που τους κυβερνούν και τι αντιστοίχως έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν αυτοί που διατείνονται πως μπορούν να κυβερνήσουν καλύτερα.
Στη χώρα μας η αξιωματική αντιπολίτευση, αυτή που έκλινε προς τα αριστερά -ανεξάρτητα από το ποια δεξιά πολιτική ακολουθούσε οσάκις βρέθηκε στο τιμόνι της χώρας-, έχει μία ιδιορρυθμία. Πάντοτε έδινε πολλή έμφαση στο πρώτο συνθετικό της θεσμικής της ιδιότητας.
Δηλαδή στο «αντι-». Και υπό μία έννοια ουδόλως εποικοδομητικό είναι αυτό. Βεβαίως, για την ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος καλόν είναι να υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις διακυβέρνησης για να δίδεται πράγματι η δυνατότητα επιλογής στο εκλογικό σώμα.
Τι έχει να μας πει, όμως, αυτό το παρελθόν για κάποιους;
Επειδή οι ψηφοφόροι όμως δεν είναι σε θέση να διαπιστώσουν πότε ένα κόμμα είναι όντως έτοιμο να κυβερνήσει, είναι φυσικό να λαμβάνουν υπ’ όψιν τα κυβερνητικά πεπραγμένα του παρελθόντος εκείνου που υποστηρίζει σήμερα ότι είναι έτοιμος να κυβερνήσει… Τι έχει να μας πει, όμως, αυτό το παρελθόν για κάποιους; Πρώτ’ απ’ όλα, για την τεράστια αύξηση του δημόσιου χρέους από μία κυβέρνηση παρελθόντων ετών, την οποία είχε «συλλάβει» κλέπτουσα οπώρας η Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι στο δημόσιο χρέος που παρουσίαζε δεν υπολόγιζε τα προμέτοχα και τα ομόλογα που εξέδιδε και τα αγόραζαν οι τράπεζες, για να μπορεί να κλείνει η κυβέρνηση του τότε τις τρύπες που άνοιγε.
Επίσης, κάποια κόμματα που κυβέρνησαν κάποτε είχαν δημιουργήσει τεράστια συσσωρευμένα χρέη σε μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις. Μόνο σε ΟΑ, ΟΣΕ και Αστικές Συγκοινωνίες, οι ζημιές ξεπερνούσαν τα 9 δισεκατομμύρια ευρώ σε σημερινές τιμές.
Αντιλαμβάνεται κανείς τι συνέβαινε σε όλο το Δημόσιο, που επιμελώς και για ευνόητους λόγους αποκρυβόταν. Είχαμε περάσει, επίσης, μία δεκαετία πλασματικής ευημερίας, βεβαίως, κατά την οποία οι φόροι είχαν αυξηθεί συνολικώς κατά 260%, χωρίς ανάλογη αύξηση των εισοδημάτων των φορολογουμένων.
Σημειώνεται μάλιστα ότι η φορολογική συνεισφορά των φυσικών και νομικών προσώπων δεν προερχόταν μόνο από τον φόρο εισοδήματος αλλά και από άλλες 8 κατηγορίες φόρων, τις οποίες είχαν επινοήσει οι κυβερνήσεις των κομμάτων που αντιπολιτεύονται σήμερα τη ΝΔ, για να αυξάνουν τα έσοδά τους που συντηρούσαν το διογκωμένο και σπάταλο Δημόσιο.
Να θυμηθούμε ακόμη και ομολογίες στελεχών των κυβερνήσεων αυτών, που αποκάλυψαν με δημόσιες δηλώσεις τους ότι η κυβέρνηση στην οποία μετείχαν οδήγησε σε αδιέξοδα, σε φτώχεια και αποσύνθεση, σε εθνική ταπείνωση.
Το παρελθόν δεν διαγράφεται και κάποιους τους κυνηγάει. Χώρια που το έχουν μεταβάλει αυτοί που το κουβαλούν σε όπλο των αντιπάλων τους, που σήμερα κυβερνούν.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή»
