Χριστουγεννιάτικα είναι πάντα μεγάλο το δίλημμα: Να αναφερθείς στην πεζή επικαιρότητα και τη μιζέρια που προκαλεί ο κατά σύστημα αντίλογος της αντιπολίτευσης -της όποιας αντιπολίτευσης- σε αυτό που επιχειρεί μία κυβέρνηση; Ή να ξεφύγεις, μέρες που είναι, και να στείλεις ένα μήνυμα πιο αισιόδοξο, μια και αυτό μάς το επιτρέπει η τρισχιλιετής ιστορία μας; Διότι, ποιος αμφιβάλλει ότι με τα μυαλά που κουβαλάμε ως φυλή, εδώ και πολλούς αιώνες, θα έπρεπε να είχαμε εξαφανισθεί ως έθνος;

Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο λαό, σε εμάς ταιριάζει απολύτως η παροιμία που λέει «όπως στρώνεις, κοιμάσαι». Διότι, διαχρονικώς, ό,τι κι αν έχουμε πάθει, δεν οφείλεται στο κακό το ριζικό μας, που θα έλεγε και ο Βάρναλης, αλλά στο κακό μας το κεφάλι. Και, αντιθέτως, όταν ως λαός ομονοούμε και βάζουμε πάνω απ’ όλα το εθνικό συμφέρον, δίχως διχαστικές παρεκκλίσεις, που απλώς εξυπηρετούν προσωπικές επιλογές, τότε πετυχαίνουμε περισσότερα κι από αυτά που συνήθως φανταζόμαστε.

Θα ήταν χρήσιμο κάθε φορά να ενθυμούμαστε τις κακές μας στιγμές, διότι τότε, πράγματι, η ανάμνηση των αρνητικών τους αποτελεσμάτων μπορεί να είναι και διδακτική. Και ποιες είναι οι κακές μας στιγμές λόγου χάρη; Η απερισκεψία και η αίσθηση ότι τα πάντα είναι δεδομένα. Στη χώρα όπου διατυπώθηκε το αξεπέραστο μήνυμα του Ηράκλειτου «τα πάντα ρει», ότι τα πάντα δηλαδή βρίσκονται σε μία αέναη μεταβολή και εξέλιξη, όλοι μας θεωρούμε όλο και περισσότερες συνθήκες δεδομένες. Είναι θέμα έλλειψης ωριμότητας, επιπόλαιης αισιοδοξίας, εφησυχασμού, διότι «έχει ο Θεός», άγνοιας, επειδή αποφεύγουμε να ενημερωθούμε για το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο; Όποια και αν είναι η αιτία, εκείνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα που, τελικώς, μας κάνει όλους να τρέχουμε εκ των υστέρων ως Επιμηθείς, διότι δεν είμαστε παιδιά φρονίμων, ώστε να μαγειρέψουμε πριν «μας κόψει η λόρδα»...

Λέει ακόμη ο λαός θυμόσοφα ότι το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Επομένως, αν κακόμαθε οφείλεται στα παραδείγματα που του έδωσαν οι ταγοί του. Κακά όντως παραδείγματα από το ’81 και μετά, καθώς ο συγκεκριμένος λαός που είχε βγει από μία δικτατορία και ορθοποδούσε, πριν από αυτή, έπειτα από μία Κατοχή και έναν εμφύλιο, είδε αιφνιδίως, μετά τις πολύχρονες προσπάθειες που έκανε για να σταθεί στα πόδια του με σκληρή εργασία και προσήλωση σε αρχές, να τον κολακεύουν, να του διεγείρουν ταπεινά ένστικτα, να τον εθίζουν στο εύκολο κέρδος, ενίοτε δε και στο αθέμιτο. Ήταν ο «εκσυγχρονισμός» της Ελλάδας με την υιοθέτηση της αρχής της ήσσονος προσπάθειας.

Οι λαοί επιζούν όταν κατανοούν το κακό που έχουν υποστεί κατά καιρούς και τα αίτιά του. Διότι θα ξέρουν και το τι χρειάζεται για να επιβιώσουν...

Καλά Χριστούγεννα!