Ομολογώ ότι δεν έκανα εγώ την αυτοψία, αλλά μου μετέφερε τα παρακάτω αξιόπιστος συνάδελφος, που είχε το κουράγιο να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι, που λένε, το παρακάτω κατόρθωμα του Δήμου Αθηναίων (δεν ξέρω τι γίνεται στους άλλους ανά την Ελλάδα) και της Περιφέρειας. Αφορά τα χριστουγεννιάτικα δένδρα στο Σύνταγμα και στο Πεδίον του Άρεως από τα οποία λείπει η παραδοσιακή φάτνη!

Υποθέτω ότι η σχετική αφαίρεση είναι απόρροια της woke κουλτούρας, διότι καλά μεν εμείς οι χριστιανοί να γιορτάζουμε, αλλά όχι και να ερεθίζουμε με φάτνες το παρεπιδημούν μουσουλμανικό στοιχείο, αθέους και βουδιστές, αν και οι τελευταίοι δεν έχουν τέτοιου είδους προβλήματα. Φαντάζομαι επίσης ότι αν ο Χριστός ήταν τρανς, σίγουρα η φάτνη με το θείο βρέφος (όχι τον Λαλιώτη) θα είχε τη θέση της κάτω από το δέντρο. Ο αγανακτισμένος που μου μετέφερε την πληροφορία κάθε άλλο παρά θρησκόληπτος είναι.

Θεωρεί όμως ότι κάποιες παραδόσεις, με συγκεκριμένο μάλιστα συμβολισμό, πρέπει να τηρούνται, ιδιαίτερα αν οι επιχειρούμενες «προσαρμογές» τους είναι αποτέλεσμα κάποιων νέων καινοφανών αντιλήψεων, που θέλουν σταδιακά ακόμη και να αλλάξουν τον κόσμο. Προς το χειρότερο. 

«Να ’μουν του στάβλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι / την ώρα π’ άνοιξε ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι», γράφει ο Κωστής Παλαμάς, με προφανές δέος μπροστά στη Θεία Γέννηση. Όμως, αποφάσισαν κάποιοι να γιορτάσουμε φέτος μία απλή Γέννα και όχι την του Χριστού Θεία Γέννηση. Και αν θα έχετε αντιληφθεί, οι προσαρμογές αυτές αυτομάτως μεταβάλλουν μία κατά τα άλλα θρησκευτική επέτειο σε ένα πάρτι, στο οποίο είμαστε συνηθισμένοι απλώς να ανταλλάσσουμε δώρα, να ντερλικιάζουμε στο φαΐ και τα γλυκά, να γινόμαστε ντίρλα από το πιοτό και, γενικώς, να ψυχαγωγούμαστε με αφορμή μια γιορτή στην οποία εθιστήκαμε.

Το Γεγονός αυτό καθεαυτό στο περιθώριο. Υποπτεύομαι ότι θα έλθει κάποια στιγμή κάποιο Πάσχα που ενδεχομένως θα σταματήσουμε να βάφουμε αυγά, και αυτό θα είναι η αρχή. Μέχρι να φτάσουμε και στην εξαφάνιση του Σταυρού και να πηγαίνουμε κατευθείαν στην αναστάσιμη ακολουθία, ώστε να μην ενοχλούνται κάποιοι και να επιβεβαιώνεται η λαϊκή θυμοσοφία: ότι ήλθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα.

Δεν ξέρω πώς θα πορευτούμε στο μέλλον με τις καινοφανείς ιδέες που έρχονται να ανατρέψουν παραδόσεις, συνήθειες, ακόμη και θρησκευτικούς συμβολισμούς. Αλλά αυτή η ιδέα του… χυλού είναι μάλλον ενοχλητική για τους περισσότερους. Δεν μπορεί το μη κανονικό να γίνεται κανονικότητα στο όνομα κάποιου προοδευτισμού με κενό περιεχόμενο πάντως. Σε τελευταία ανάλυση, αν επρόκειτο σταδιακά να εξαλειφτούν οι παραδόσεις με τις οποίες μεγαλώσαμε επειδή ήλθαν… Αρειανοί για να μας εκπολιτίσουν, σε ένα πράγμα θα συμφωνούσα.

Αντί για τις μέρες μόνον αυτές να τρώμε μελομακάρονα και κουραμπιέδες, να τα τρώμε όλο τον χρόνο!

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή