Πολλή συζήτηση επικριτική έχει γίνει, κυρίως σε χιουµοριστικές εκποµπές και ∆ιαδίκτυο, για µία δήλωση του Αδώνιδος Γεωργιάδη, που αφορούσε την έννοια του φτωχού. Είπε λοιπόν ότι σύµφωνα µε έρευνα του ΟΟΣΑ σε ορισµένες χώρες δηλώνουν όντως φτωχοί, ενώ στην Ελλάδα παρατηρείται ότι έναντι άλλων χωρών έχουµε πολύ υψηλό ποσοστό αυτών που ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ φτωχοί. Η δήλωση άνευ σχετικής διευκρίνισης είναι φυσικό να µπορεί να παρερµηνευθεί. Λ.χ. ένας που διαθέτει διαµέρισµα 2 δωµατίων είναι φυσικό να αισθάνεται φτωχός, χωρίς να σηµαίνει ότι δεν υπάρχουν φτωχοί στη χώρα, εν τούτοις υπό τον παραπάνω συλλογισµό η δήλωση Γεωργιάδη έχει λογική για το πώς µπορεί να αισθάνεται κάποιος.

Θυµάµαι ότι το πρώτο µου αυτοκίνητο ήταν ένα Μίνι Κούπερ, µεταχειρισµένο, αλλά της µόδας εκείνη την εποχή. Εχοντας κατεβεί µε φίλο στο Τουρκολίµανο για να φάµε, έπιασα την εξής σκηνή: ο σερβιτόρος να κοιτάζει το αυτοκίνητό µου, σαν να του έλειπε, κι εγώ να κοιτάζω ένα κότερο πολύ ωραίο. Ηταν µία σκηνή που ανεδείκνυε τις ανθρώπινες επιθυµίες. Ο σερβιτόρος αισθανόταν φτωχός έναντι εµού, καθώς δεν διέθετε το αυτοκίνητό µου, κι εγώ φτωχότερος επειδή δεν είχα κότερο...

∆εν είναι ο Γεωργιάδης το µόνο παράδειγµα για δηλώσεις πολιτικών που έχουν προκαλέσει ειρωνικές συζητήσεις. ∆ιαχρονική παραµένει η δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου ότι «λεφτά υπάρχουν». Η δήλωση συνοδευόταν και από ορισµένες συγκεκριµένες προϋποθέσεις, τις οποίες έφαγε το «µαύρο σκοτάδι». Οπως η καταπολέµηση της φοροδιαφυγής, η σπατάλη στο ∆ηµόσιο, αν και το κόµµα του κ. Παπανδρέου ήταν αυτό που µε τα χρόνια το διόγκωσε, καθώς και άλλες προϋποθέσεις που πράγµατι, αν συντρέχουν, µπορεί να εξοικονοµηθούν χρήµατα.

Η άλλη επίσης διαχρονική δήλωση ανήκει στον Πάγκαλο. Ο οποίος είχε πει ότι µαζί τα φάγαµε. Πολλοί εξανέστησαν και δικαίως, διότι δεν είχαν πάρει λεφτά του ∆ηµοσίου. Μπορεί όµως να του είχαν στερήσει χρήµατα ως φοροφυγάδες. Ενώ πέραν αυτών ο µακαρίτης εννοούσε και όσους τα κόµµατα -και κυρίως το δικό τουστοίβαζαν στο ∆ηµόσιο προς εξασφάλιση ψήφων, όπως και άλλα πολιτικά ρουσφέτια που επιβάρυναν τον δηµόσιο κορβανά.

Και ο Πάγκαλος βρέθηκε παρεξηγηµένος, αν και ο ίδιος είχε οµολογήσει ουσιαστικά τις αµαρτίες και του κόµµατός του και τις δικές του, καθώς συµµετείχε στο κόµµα που έκανε το σχετικό πάρτι. Θυµάµαι µάλιστα συνάδελφο, που δεν ζει πλέον, να ταξιδεύει µε τον Πάγκαλο παραµονές εκλογών του 1989, που τα πράγµατα ήταν περίεργα, να του λέει ο τότε υπουργός πως θα δώσουµε ό,τι έχουµε και δεν έχουµε για να κερδίσουµε τις εκλογές!

Ετσι κάπως παρεξηγούνται οι πολιτικοί. Ας µην τους πετροβολούµε γιατί κάνουν µία δουλειά που κανείς δεν είναι πρόθυµος να κάνει.