Πολλές φορές, με διαφορετικές αφορμές, έχω καυτηριάσει στο παρελθόν την αλλοπρόσαλλη στάση των εκάστοτε κατηγόρων της Αστυνομίας. Οι οποίοι, όταν αυτή δρα εναντίον ομάδων παρανομούντων, την καταγγέλλουν για αυταρχισμό και παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και όταν αυτή αδρανεί, για να μην κατηγορηθεί, πάλι την καταγγέλλουν για σκόπιμη αδράνεια.

Αυτή είναι η μία πλευρά των πραγμάτων, όσον αφορά την Αστυνομία ως θεσμό της πολιτείας. Η πλευρά που αναδεικνύεται συχνότερα. Από την άλλη όμως υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά του συγκεκριμένου Σώματος που αναδεικνύεται από παρεκκλίσεις όλων όσοι το εκπροσωπούν. Παρεκκλίσεις επιόρκων που είναι οι ολίγοι, αλλά αρκούν για να στιγματίσουν μία τάξη, όπως άλλωστε συμβαίνει και σε άλλα επαγγέλματα, όταν οι ολίγοι που παρανομούν εκθέτουν την πλειονότητα η οποία είναι «αθώα του αίματος».

Τελευταίως, είχαμε δύο περιστατικά που ανέδειξαν ακριβώς αυτή τη σκοτεινή πλευρά. Το ένα είναι το κύκλωμα προστασίας σε οίκους ανοχής και σε παραβατικούς της κοινωνίας μας, με πρωταγωνίστρια εμπλεκόμενη αστυνομικό! Το άλλο περιστατικό αφορά τροχαίο στο οποίο σκοτώθηκε αδίκως ένας 22χρονος από οδηγό που μολονότι είχε συλληφθεί μεθυσμένος και οδηγούσε χωρίς δίπλωμα τα αστυνομικά όργανα κάνοντας πλημμελώς τη δουλειά τους τον άφησαν ελεύθερο, με αποτέλεσμα να συμβεί το μοιραίο. Νωπά είναι ακόμη τα περιστατικά αστυνομικών οι οποίοι κατηγορήθηκαν για οικογενειακή βία ή και βιασμούς.

Το ζήτημα είναι ότι τέτοιες περιπτώσεις αποδυναμώνουν τη σχέση εμπιστοσύνης που πρέπει να υπάρχει μεταξύ των οργάνων της τάξεως και της κοινωνίας, από τα σπλάχνα της οποίας πάντως προέρχονται και οι αστυνομικοί παραβάτες. Κατόπιν τούτου, είναι λογικό να προκύπτουν κάθε φορά συγκεκριμένες απορίες και να διερωτώνται οι πολίτες:
  • Πόσο έτοιμοι και σωστά εκπαιδευμένοι είναι αυτοί που τελικώς καλούνται να εφαρμόσουν τον νόμο;
  • Πώς τον εφαρμόζουν;
  • Είναι σε θέση να επιβάλλουν την τάξη και πώς την επιβάλλουν;


Άλλοι πάλι θα πουν ότι είναι φυσικό να παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα όταν:
  • Για την εισαγωγή στην Αστυνομία οι έλεγχοι ποιότητας των εισερχομένων είναι ανεπαρκείς και αυτό που κυριαρχεί είναι το πολιτικό ρουσφέτι.
  • Διαπιστώνεται ότι, όπως σε ΟΛΟΥΣ σχεδόν τους επαγγελματικούς κλάδους στη χώρα μας, ισχύει η «συναδελφική αλληλεγγύη» και επομένως κάνουν κάποιοι ανώτεροι τα στραβά μάτια σε διάφορα παραπτώματα.
Όμως, υπάρχει και μία άλλη εικόνα που αξίζει να την αναδείξουμε και η οποία δείχνει τη φωτεινή πλευρά του Σώματος: όταν σε αστυνομικούς απευθύνθηκε χριστουγεννιάτικα ένα παιδάκι που είχε χάσει το αυτοκινητάκι του και ήταν απαρηγόρητο, μέρες γιορτινές. Οι αστυνομικοί έψαξαν ένα μικρό αυτοκινητάκι, το βρήκαν και το παρέδωσαν στο παιδάκι, δείχνοντας την ανθρωπιά τους και την έγνοια τους ακόμη και γι’ αυτόν τον μικρό πολίτη. Και αυτή είναι η πλειονότητα του Σώματος…

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή