Ο κύβος ερρίφθη. Η επιλογή του πρωθυπουργού για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα είναι ο μέχρι χθες πρόεδρος της Βουλής, Κωνσταντίνος Τασούλας. Ένα πρόσωπο που διαθέτει όλα τα εχέγγυα για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, καθώς είναι πρόσωπο με μακρά πολιτική και κοινοβουλευτική εμπειρία και έχει περάσει από σημαντικές θέσεις ευθύνης.

Διακρίνεται για το ήπιο του χαρακτήρα του που αποτελεί ένα από τα συ στατικά μιας προσωπικότητας η οποία ενώνει και δεν διχάζει. Προσόν ιδιαίτερα χρήσιμο σε μια εποχή που οι κομματικοί ανταγωνισμοί εμπεριέχουν και στοιχεία τοξικότητας, τα οποία θα μπορούσαν να δηλητηριάσουν τον λαό με στοιχεία ακραίου φανατισμού.

Στο χθεσινό σημείωμα από αυτή εδώ τη θέση και με τίτλο «Αυθαίρετες ταμπέλες» για τον υποψήφιο επισημαίναμε ότι εκ προοιμίου χαρακτηρίζεται διχαστικός κάποιος που δεν προέρχεται από τον χώρο των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Απόψεις που αγγίζουν τα όρια του ιδεολογικού φασισμού. Υποτίθεται ότι η πρόθεση όλων των κομμάτων είναι η ανάδειξη ενός Προέδρου που θα εκπροσωπεί επαξίως τη χώρα και θα είναι ακριβοδίκαιος στην εκπλήρωση των υψηλών καθηκόντων του.

Ήδη το αναθεωρηθέν Σύνταγμα έχει αποκλείσει την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής σε περίπτωση μη εκλογής του και την προσφυγή στις κάλπες, έτσι ώστε να μη χρησιμοποιείται το «όπλο» αυτό στην εκβίαση εκλογικής αναμέτρησης, επειδή θα συνέφερε κάποια κόμματα. Το ζήσαμε στο παρελθόν.

Από την άλλη πλευρά, εδώ και χρόνια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει στερηθεί τις ρυθμιστικές παρεμβάσεις που αναγνώριζε στον ανώτατο άρχοντα το Σύνταγμα του 1975. Επομένως, στην αντίληψη του λαού για λόγους ισορροπίας επιβάλλεται η ύπαρξη ενός Προέδρου με κύρος και γνώση, ώστε, όταν και αν χρειαστεί, η απήχησή του στην κοινωνία να λειτουργεί ως αντίβαρο και ως ασφαλιστική δικλίδα σε μία εκτελεστική εξου σία πανίσχυρη.

Η θητεία του Κώστα Τασούλα στη θέση του προέδρου της Βουλής έχει αφήσει ένα στίγμα μετριοπάθειας και άριστης διαχείρισης ενός δύσκολου Κοινοβουλίου, κατά τη λειτουργία του οποίου δεν έλειψαν και οι ακραίες έως και απαράδεκτες συμπεριφορές, που απαξίωναν στα μάτια του κόσμου την πολιτική και το πολιτικό σύστημα.

Το βάρος της απόδειξης ότι, έπειτα από αυτή τη θητεία και την πολιτική πορεία του επιλεγέντος, ο Κώστας Τασούλας δεν είναι ο κατάλληλος για τον προεδρικό θώκο πέφτει στους ώμους της αντιπολίτευσης.

Η άρνησή τους στην υπερψήφιση του επιλεγέντος από την κυβερνώσα παράταξη πρέπει να είναι αιτιολογημένη για τον εξής λόγο: διότι πρέπει να αξιολογείται το πρόσωπο και όχι ο χώρος από τον οποίο αυτό προέρχεται. Οι πολιτικοί χώροι δεν αποτελούν πάντοτε και εχέγγυο άψογης εκτέλεσης των καθηκόντων του ανωτάτου πολιτειακού παράγοντος. Ενώ εχέγγυο του προσώπου είναι η προηγούμενη πορεία του…

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 17/01/2025