Το παιδάκι, μόλις τριών χρόνων, είχε όνομα που σημειολογικά παρέπεμπε στην εικόνα που έχουμε για τα μικρά παιδάκια και τα βρέφη. Την εικόνα ενός αγγέλου. Αυτό το παιδάκι –το οποίο την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές χαροπάλευε προσπαθώντας, ασυνείδητα, να μείνει σε αυτόν τον απάνθρωπο κόσμο- ήταν το αντικείμενο βασανισμών από τη διεστραμμένη μάνα του και τον σαδιστή σύντροφό της και πατριό του. Ακόμη και οι γιατροί έμειναν άφωνοι από τα σημάδια της εκτεταμένης κακοποίησης στο μικρό κορμάκι, ενώ και οι αστυνομικοί που συμμετείχαν στη διάσωση, τελικά, από τους «γονείς» του τρίχρονου Άγγελου δεν μπόρεσαν να μη λυγίσουν συναισθηματικά.

Συνεχίζουμε τη ζωή μας οι υπόλοιποι, με τα προβλήματά μας ή με την άνεσή μας και αγνοούμε ότι δίπλα μας κυκλοφορούν τέρατα με δύο πόδια. Προφανώς, και δεν είναι το μόνο περιστατικό της αγριότητας του ανθρώπου απέναντι μάλιστα σε ανυπεράσπιστα πλάσματα, που η δειλία ακριβώς αυτή κάνει τις εγκληματικές πράξεις ακόμη πιο απεχθείς και ειδεχθείς. Καθημερινά μαθαίνουμε για κακοποιήσεις γυναικών και παιδιών και βιασμούς, για παιδόφιλους και για κάθε άλλο ανώμαλο άτομο που θεωρεί τη διαστροφή του κανονικότητα.

Οι βασανισμοί του τρίχρονου παιδιού είναι ιδιάζοντες. Γίνονταν ενσυνείδητα και πιθανώς τα δύο τέρατα που έτυχαν στον μικρό Άγγελο για γονείς να απολάμβαναν ως σαδιστική ηδονή τη συνεχή κακοποίησή του. Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται το παιδί αποτελεί, λόγω της συνέχειας των βασανισμών, κλασική περίπτωση απόπειρας δολοφονίας με δόλο. Αυτά τα δύο άτομα με την τερατώδη αναλγησία απέναντι σε ένα ανυπεράσπιστο παιδάκι, που υφίστατο τις σαδιστικές ορέξεις τους, δεν έχουν θέση στην κοινωνία μας. Δυστυχώς, είναι άπειρες οι περιπτώσεις που ο νομικός πολιτισμός εκφράζει την επιείκειά του, που είναι δυσανάλογα μεγάλη έναντι των πράξεων και των δραστών προς τους οποίους την παρέχει. Μπορεί να θεωρηθεί υπερβολή, αλλά υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις που η αγριότητα της ανθρώπινης φύσης δικαιολογεί απολύτως τη θανατική ποινή.

Η περίπτωση του μικρού Άγγελου και η ενσυνείδητη κακοποίησή του επιβάλλουν -μια και πρόκειται στην ουσία περί απόπειρας φόνου μετά δόλου- τον διά βίου εγκλεισμό πίσω από τα κάγκελα των δύο αυτών απεχθών προσώπων. Δυστυχώς, θα τύχουν υπεράσπισης, όταν μάλιστα η νομική επιχειρηματολογία θα είναι πολύ φτωχή για το είδος του εγκλήματος, που διέπραξε το ανδρόγυνο των δραστών. Έτσι όμως λέει ο νομικός μας πολιτισμός και το δικανικό μας σύστημα. Θα πρέπει η υγιής κοινωνία να εύχεται οι δικαστές να εξαντλήσουν όλη την αυστηρότητά τους και το μέγιστο των ποινών που προβλέπει ο νόμος. Αν και είναι πλέον προφανές, έτσι όπως εξελίσσεται η κοινωνία μας, ότι χρειάζεται αναθεώρηση ο Ποινικός Κώδικάς μας, καθώς το αρρωστημένο ανθρώπινο μυαλό «έχει εφεύρει» αδιανόητους τρόπους έκφρασης της μοχθηρίας του.

*Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»